Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

VI K 74/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z 2018-06-08

Sygn. akt VI K 74/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2018 roku

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – Wydział VI Karny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Małasiak

Protokolant: p.o. stażysty Agata Jarzynka

przy udziale Prokuratora Prok. Rejonowej Poznań – Wilda ------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24.04.18r., 05.06.18r.

sprawy M. O., córki W. i J. z domu W., ur. (...) w B.

oskarżonej o to, że:

I.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. w sklepie (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia sukienki I. V. V. rozmiar 44, koloru fuksji o wartości 1.620 zł na szkodę Sklepu (...) firmy (...) sp. zo.o. z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

II.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. w sklepie (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia torebki damskiej, typu miękkiego worka, koloru czarnego, wysadzanej ćwiekami, o wartości 799 zł na szkodę firmy (...)

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

III.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. dokonała zaboru w celu przywłaszczenia bluzki damskiej marki M., koloru białego, o wartości 649 zł na szkodę (...) sp. zo.o.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

1.  Oskarżoną uznaje za winną czynów z art. 278 § 1 k.k. popełnionych w sposób wyżej opisany w punktach I, II i III przy przyjęciu, że stanowiły one ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 37 a k.k. wymierza jej karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie

2.  Na podstawie art. 46 § 1 k.k. zasądza od oskarżonej na rzecz (...) sp. zo.o. ul. (...) (...)-(...) P. kwotę 799 zł tytułem naprawienia szkody

3.  Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 1 pkt. 1 i ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. „ W sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu” zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata F. N. kwotę 944,64 zł (dziewięćset czterdzieści cztery złote sześćdziesiąt cztery grosze) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu

4.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. „O opłatach w sprawach karnych” ( Dz. U z 1983, nr 49, poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżoną od obowiązku poniesienia kosztów postępowania i nie wymierza jej opłaty.

/-/ SSR Monika Małasiak

UZASADNIENIE

W dniu 07 października 2017r. około godziny 14:00-15:00 oskarżona M. O. przyjechała z miejscowości B. do P. celem spotkania się ze znajomym, ale ostatecznie postanowiła pochodzić po sklepach.

W pierwszej kolejności oskarżona udała się do centrum handlowego (...). Następnie udała się do Centrum Handlowego (...). Oskarżona weszła między innymi do sklepu (...), gdzie zauważyła sukienkę I. V. V. rozmiar 44, koloru fuksji, która znajdowała się przy wejściu do salonu po lewej stronie. Na stanie sklepu były tylko dwie takie sukienki- jedna była zamówiona dla klientki, a druga była wisiała na terenie sklepu. Oskarżona zabrała tą sukienkę, a następnie wyszła ze sklepu. Brak sukienki ujawniono w tym samym dniu, około godziny 19:50. Sklep nie posiada monitoringu. Sukienka wróciła do sklepu bez wad. Sukienka kosztowała 1620 zł.

Następnie M. O. udała się do sklepu (...), gdzie zauważyła damską torebkę, typu miękki worek, koloru czarnego, wysadzaną ćwiekami na zewnątrz, która stała na tzw. gondoli na środku sali sprzedażowej (wartość 799 zł). Oskarżona postanowiła ją ukraść. W tym celu używając cążek, odcięła klips zabezpieczający, który był przymocowany na żyłce na uchu torebki i wyniosła torebkę ze sklepu. Sklep nie posiada monitoringu. Kradzież została ujawniona w sklepie jeszcze tego samego dnia, gdy zadzwonił menager z (...), informując o ujęciu M. O. i o tym, że miała ona przy sobie torebkę K.. Torebka została uszkodzona i nie nadawała się do dalszej sprzedaży.

Następnie oskarżona udała się do Centrum Handlowym (...), gdzie weszła do sklepu (...). Oskarżona wzięła trzy bluzki firmy (...) i weszła do przymierzalni. W przymierzalni M. O. odczepiła klips zabezpieczający z bluzki koloru białego i schowała ją do swojej torby wraz z wieszakiem. Po wyjściu z przymierzalni oskarżona odłożyła dwie bluzki i skierowała się do wyjścia. Jak tylko oskarżona weszła do sklepu zwrócił na nią uwagę kierownik ochrony P. L. (1) i cały czas ją obserwował. Kiedy M. O. wyszła ze sklepu (...) zauważył, że z jej torebki wystaje wieszak w związku z tym zatrzymał ją. P. L. (1) poprosił oskarżoną o wyjęcie rzeczy z torebki. W tym momencie oskarżona zaczęła przepraszać i mówić, że jest chora i że zapłaci za towar. P. L. (1) zgodnie z procedurami zawiadomił policję. Wartość skradzionej bluzki wynosiła 649 zł. Odzyskana bluzka nie nosiła śladów zniszczenia i nadawała się sprzedaży.

Po przeszukaniu oskarżonej przez Policje ujawniono szereg rzeczy w tym różową sukienkę marki P. oraz torebkę damską koloru czarnego z ćwiekami marki K..

W toku postępowania została sporządzona opinia sądowo psychiatryczno- psychologiczna z dnia 18.11.2017 r. sporządzona przez psychiatrów G. B. i M. B. oraz psychologa klinicznego K. J.. Jak wynika z opinii biegli u M. O. nie rozpoznali niedorozwoju umysłowego. Rozpoznali natomiast u niej obniżoną sprawność intelektualną do poziomu pogranicza upośledzenia umysłowego lekkiego, chorobę psychiczną pod postacią zaburzenia schizoafektywnego oraz zaburzenia osobowości, zaburzenia kontroli impulsów i popędów, a także uzależnienie od leków uspokajających (...) w wywiadzie. Stwierdzone u oskarżonej zaburzenia tempore criminis ograniczały, lecz nie w stopniu znacznym jej zdolność do rozumowania znaczenia czynów i pokierowania swoim postępowaniem. Na rozprawie w dniu 5.06.2018 r. biegli G. B. i M. B. podtrzymali swoją opinię i uzupełnili ją, odpowiadając na liczne pytania obrońcy.

Oskarżona M. O. ma 48 lat, jest rozwiedziona, posiada na utrzymaniu trójkę dzieci, w wieku 14, 20 i 26 lat. Oskarżona ma wykształcenie średnie, z zawodu jest szwaczką, nie pracuje zawodowo. Oskarżona ma miesieczny dochód w wysokości 2.300 zł brutto z tytułu świadczenie pielęgnacyjnego opiekuna niepełnosprawnej córki D. oraz z zasiłków. Oskarżona nie posiada żadnego majątku . Oskarżona była w przeszłości karana:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Włocławku z dnia 10.07.2013 r., sygn. akt II K 800/13 za przestępstwo z art. 278 § 3 kk na karę grzywny w wysokości 20 stawek dziennych po 25 zł każda stawka

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 09.04.2014 r., sygn. akt XVI K 454/14 za przestępstwo z art. 278 § 1 kk i art. 288 § 1 kk wz w. z art. 11 § 3 kk na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie

- wyrokiem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 04.06.2014 r., sygn. akt XVI K 383/14 za przestępstwa z art. 91 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz z art. 278 § 3 kk w zw. z art. 12 kk na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, które to kary pozbawienia wolności połączono i orzeczono łącznie karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres 4 lat tytułem próby i karę grzywny 80 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

  częściowo wyjaśnień oskarżonej M. O. (k. 127-128, 132-133, k. 48-49)

  zeznań świadków: P. L. (1) (k. 129-130, k. 36-36v), D. K. (k. 130-131, k. 26-28), P. B. (k. 31-31v. w zw. z art. 131), J. O. (k. 131-132, k. 13-14),

  z opinii dokumentów zebranych w sprawie: notatek urzędowych (k. 1, 9), protokołu zatrzymania oskarżonej (k.2), protokołu przeszukania oskarżonej (k.4-7), protokołu przeszukania (k.17-25), pokwitowania (k. 30), wydruku z systemu sklepu (...) (k. 35), protokołu zatrzymania rzeczy wraz z płytą CD (k.40-44), karty karnej (k.51-52), oświadczenia (k.62), dokumentów przekazanych biegłemu (k. 73), dokumentacji medycznej (k. 75), zaświadczeń o stanie zdrowia (k.110-111), orzeczenie o stopniu niepełnosprawności (k. 124), pisma oskarżonej z dnia 11.03.2018 r… (k. 125)

  opinii: opinii sądowej psychiatryczno-psychologicznej (k. 76-82 - pisemnej, 148-150- ustnej).

Oskarżona M. O. w postępowaniu przygotowawczym przyznała się do popełnienia zarzucanych jej czynów i złożyła szczegółowe wyjaśnienia. W swoich wyjaśnieniach oskarżona wskazała, iż nie miała zamiaru kraść ale za każdym razem odczuwała impuls, który był silniejszy od niej. Nadto oskarżona wyraziła chęć dobrowolnego poddania się karze, który to wniosek cofnęła na posiedzeniu w dniu 24.04.2018 r. W toku postępowania sadowego oskarżona nie przyznała się do zarzucanych jej czynów wyjaśniając, iż wcześniejsze wyjaśnienia złożyła pod naciskiem policjantów, nie wskazując jednak, w jakim zakresie podtrzymuje swoje wcześniejsze wyjaśnienia, a w jakim nie. W swych wyjaśnieniach przed Sądem oskarżona skupiała się głównie na tym, że leczy się psychiatrycznie. Oceniając wyjaśnienia oskarżonej, za wiarygodne Sąd uznał, to co oskarżona mówiła w toku postępowania przygotowawczego. Za przyjętą linie obrony Sąd uznaje twierdzenia oskarżonej, jakoby treść protokołu jej przesłuchania została „narzucona” jej przez przesłuchującego ja funkcjonariusza Policji. Zaznaczyć należy, że treść wyjaśnień oskarżonej jest na tyle szczegółowa i zawiera tyle osobistych informacji, że oczywistym jest, że muszą one pochodzić od samej oskarżonej. Za wysoce naganne sąd uznaje zachowanie oskarżonej, który nie posiadając ku temu żadnych podstaw i powodów, zarzuca funkcjonariuszom Policji nieprawidłowości w działaniu.

Sąd w całości dał natomiast wiarę zeznaniom świadka P. L. (2), albowiem zeznania tego świadka przez cały okres postępowania były spójne, logiczne i korespondowały z materiałem filmowym, załączonym jako dowód.

Przymiot wiarygodności Sąd przyznał także zeznaniom świadków D. K. i P. B. . Świadkowie zeznawali na okoliczność kradzieży, których jednak naocznie nie widzieli. Zeznania świadków były logiczne i spójne z innymi dowodami tj. pierwszymi wyjaśnieniami oskarżonej i wynikami jej przeszukania, podczas którego ujawniono skradzione rzeczy. .

Sąd nie odmówił wiarygodności również zeznaniom J. O. – matki oskarżonej, która na rozprawie przed Sądem podtrzymała swoje wcześniejsze zeznania. Świadek zeznawała głównie na okoliczność stanu zdrowia oskarżonej. Sąd nie znalazł żadnych podstaw, by odmówić wiarygodności świadkowi, aczkolwiek zeznania te nie wniosły niczego istotnego do sprawy.

Za pełnowartościowy materiał dowodowy Sąd uznał opinię sądowo- psychiatryczną. Oceniając opinie Sąd wziął pod uwagę, że biegli są fachowcami w swojej dziedzinie, a zatem nie ma żadnych podstaw, by kwestionować ich kompetencje. W ocenie Sądu opinia pisemna jak i ustna jest kompletna, rzetelna i nie zawiera niejasności, czy sprzeczności.

Dokumenty zebrane w sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w przepisanej formie, strony nie kwestionowały ich prawdziwości, a Sąd nie miał podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył co następuje:

M. O. została oskarżona to, że:

I.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. w sklepie (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia sukienki I. V. V. rozmiar 44, koloru fuksji o wartości 1.620 zł na szkodę Sklepu (...) firmy (...) sp. zo.o. z siedzibą w W.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

II.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. w sklepie (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia torebki damskiej, typu miękkiego worka, koloru czarnego, wysadzanej ćwiekami, o wartości 799 zł na szkodę firmy (...)

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

III.  W dniu 07 października 2017r. w Centrum Handlowym (...) w P. dokonała zaboru w celu przywłaszczenia bluzki damskiej marki M., koloru białego, o wartości 649 zł na szkodę (...) sp. zo.o.

tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. polega na zabraniu w celu przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Kradzież jest czynem umyślnym, kierunkowym, a więc warunkiem odpowiedzialności jest ustalenie, że sprawca działał w zamiarze bezpośrednim o szczególnym zabarwieniu, którym był „cel przywłaszczenia”.

Mając na względzie przeprowadzone postępowanie dowodowe oraz poczynione wyżej rozważania teoretyczne Sąd doszedł do przekonania, że oskarżona dopuściła się wszystkich zarzucanych jej czynów w warunkach art. 91 § 1 k.k., czyli ciągu przestępstw, albowiem działała w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności. Przede wszystkim wskazują na to wyjaśnienia samej oskarżonej, która w toku postępowania przygotowawczego przyznała się do popełnienia wszystkich przestępstw Wyjaśnienia złożone przez oskarżoną w połączeniu z materiałem dowodowym zebranym w toku całego postępowania karnego, w szczególności w postaci zeznań świadków, dowodem rzeczowym w postaci cążek używanymi do obcinania zabezpieczeń i nagrania z monitoringu nie pozostawiło wątpliwości co do stanu faktycznego niniejszej sprawy. Zdaniem Sądu oskarżona działała umyślnie, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym przywłaszczenia cudzych rzeczy. Mimo stwierdzonej choroby psychicznej i innych zaburzeń, oskarżona nie miała wyłączonej, ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swoim postępowaniem.

Wymierzając oskarżonej karę, Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami wymiaru kary z art. 278 § 1 kk i art. 91 § 1 k.k. oraz art. 37 a k.k., a także wskazówkami z art. 53 kk oraz art. 115 § 2 kk, dbając jednocześnie by kara spełniła zarówno cele prewencji indywidualnej (wychowawcze i zapobiegawcze), jak i prewencji generalnej rozumianej jako kształtowanie prawnej świadomości społeczeństwa.

Za okoliczności obciążające Sąd uznał wysoką łączną wartość wyrządzonej szkody oraz uprzednią karalność za przestępstwa przeciwko mieniu. Zachowanie oskarżonej świadczy o tym, że jest ona osobą, która nie wyciąga wniosków ze swojego postępowania i nie próbuje go korygować. Wewnętrzny impuls, o jakim mówiła oskarżona, a który skłonił ją do kolejnych kradzieży, wynika wyłącznie z chęci posiadania kolejnych rzeczy (notabene stosunkowo drogich i ładnych), a nie z choroby. Za okoliczności łagodzące należało natomiast uznać początkowe przyznanie się do winy i wyrażenie skruchy. Innych szczególnych okoliczności łagodzących Sąd nie dostrzegł.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że kara 1 roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie będzie karą wystarczającą dla osiągnięcia celów tak prewencji indywidualnej, jak i generalnej. W ocenie Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości i stopnia zawinienia oskarżonej, nie przekraczając ich ponad miarę. Oskarżona musi zdawać sobie sprawę z tego, że nie wykonanie niniejszej kary może skutkować zarządzeniem zastępczej kary pozbawienia wolności, a popełnienie kolejnego przestępstwa, orzeczeniem nawet kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia wykonania. Oskarżona ma zatem ostatnią szanse na skorygowanie swojej wysoce nagannej postawy.

Z uwagi na wyrządzoną przestępstwem szkodę, koniecznym było zobowiązanie oskarżonej do jej naprawienia poprzez zapłatę na rzecz (...) sp. z.o.o. ul. (...) (...) kwoty 799 zł. Sąd zobowiązał do naprawienia szkody na rzecz K. albowiem jak wynika z zgromadzonego materiału dowodowego torebka została uszkodzona i nie nadawała się do ponownej sprzedaży. Pozostałe skradzione rzeczy tj. sukienka i bluzka wróciły do sprzedaży.

W punkcie trzecim wyroku na podstawie 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 1 pkt. 1 i ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. „ W sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu” Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata F. N. kwotę 944,64 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonej z urzędu

W punkcie czwartym wyroku Sąd podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 83 nr 49 poz. 223 ze zm.) zwolnił oskarżoną od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kosztów sądowych i nie wymierzył jej opłaty. Sąd uznał, że z uwagi na to, że oskarżona nie pracuje, ma na utrzymaniu troje dzieci w tym jedno niepełnosprawne, utrzymuje się z zasiłków i świadczenia pielęgnacyjnego opiekuna niepełnosprawnej córki, nie byłaby w stanie ponieść kosztów tego postepowania. Zdaniem Sądu najważniejsze jest, by oskarżona naprawiła wyrządzoną przestępstwem szkodę i na tym skupiła swój wysiłek finansowy.

/-/ SSR Monika Małasiak

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Małgorzata Jaraczewska
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację:  Monika Małasiak
Data wytworzenia informacji: