Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

V C 1413/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z 2020-12-11

Tytuł:
Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z 2020-12-11
Data orzeczenia:
23 listopada 2020
Data publikacji:
9 listopada 2021
Data uprawomocnienia:
5 stycznia 2021
Sygnatura:
V C 1413/18
Sąd:
Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu
Wydział:
V Wydział Cywilny
Przewodniczący:
SSR Przemysław Funka
Hasła tematyczne:
Cesja ,  Postępowanie cywilne
Podstawa prawna:
art. 187 §1 pkt 2 k.p.c., art. 339 § 2 k.p.c., art. 230 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c.
Teza:
1. Zasadniczą kwestią w sprawie z powództwa cesjonariusza o zapłatę należności od dłużnika jest zindywidualizowanie przez powoda, jakiej wierzytelności dochodzi i wykazanie jej istnienia. Konieczne jest zatem przytoczenie konkretnych twierdzeń o faktach, obejmujących rodzaj dochodzonych należności ze wskazaniem postanowień umowy zawartej przez dłużnika z cedentem, uprawniających do ich naliczenia. Nie wystarcza udowodnienie samego nabycia wierzytelności w drodze przelewu, gdyż ta okoliczność potwierdza jedynie legitymację czynną powoda a nie zasadność dochodzonego roszczenia. Istnienia wierzytelności nie dowodzą wyciągi z ksiąg rachunkowych czy zestawienia faktur obejmujących przelewane wierzytelności. Źródłem, pozwalającym potwierdzić istnienie zobowiązania, jest konkretna umowa, zawarta przez strony, kreująca stosunek prawny między nimi i przewidująca ściśle określone obowiązki, w tym obowiązek zapłaty wynagrodzenia za świadczone usługi. Nie wystarczy więc przedstawić zestawienia faktur na konkretną kwotę, gdyż proces cywilny nie polega na dochodzeniu kwot z faktur, czy pozycji rachunkowych z ksiąg, tylko na dochodzeniu konkretnego świadczenia, mającego swe źródło w konkretnym postanowieniu umowy oraz konkretnym zdarzeniu, z którym umowa ta wiąże obowiązek jego spełnienia (np. udostępnienie abonentowi możliwości wykonywania połączeń telefonicznych w danym miesiącu w zamian za abonament o ściśle określonej wysokości). 2. Rygor przyznania faktów wynikający z art. 230 k.p.c. w zw. z art. 229 k.p.c. oraz rygor przyjęcia za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie wynikający z art. 339 § 2 k.p.c. mogą być stosowane, gdy twierdzenia o faktach, przytoczone przez powoda, są konkretne i spójne.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Sylwia Duda
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu
Osoba, która wytworzyła informację:  SSR Przemysław Funka
Data wytworzenia informacji: