Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 29 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Ewa Nerga – Kujawa

Protokolant: Wojciech Przybylski

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2016 r. w Poznaniu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (...): (...) z siedzibą w W.

przeciwko A. K.

- o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Ewa Nerga-Kujawa

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 29/7/2015r. złożonym przeciwko A. K., powód – A. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Wierzytelności (...): (...) z siedzibą w W. domagał się zapłaty kwoty 205,31 zł.

Powód jako postawę faktyczną roszczeń przytoczył następujące twierdzenia:

Na dochodzone roszczenie zapłaty kwoty, wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu, składały się należności z niezapłaconych faktur o nr: (...) z dnia 2013-10-25, (...) z dnia 2013-09-25, (...) z dnia 2013-08-25, (...) z dnia 2013-07- 25, (...) z dnia 2013-06-25, (...) z dnia 2013-05-25, wystawionych zgodnie z umową łączącą pozwanego z (...) S.A.

Pozwana złożyła w terminie do e- sądu sprzeciw, w wyniku czego sprawa została przekazana do tut. Sądu (k.16).

Sprzeciw był lakoniczny w treści i sprowadzał się do oświadczenia, iż pozwana nie zgadza się z wysokością roszczenia.

Na rozprawie pozwana wyjaśniła, że treść sprzeciwu zredagowała w taki sposób, ponieważ dowiedziała się, że to wystarczy oraz oświadczyła, że jest całkowicie przekonana, że zobowiązania wobec T. uregulowała, a także że domagała się wykazania przez powoda zasadności roszczeń rzędu „0,40gr”.

Sąd Rejonowy ustalił co do faktów oraz co do prawa:

Pozwana korzystała z usług operatora telefonii T.

Bezsporne

Pozwana uiściła na rzecz T. w dniu 4/5/2015r. ( a więc przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie) kwotę 386,65zł. W tytule tego przelewu zaznaczono, że pokrywa on także odsetki. W wezwaniu z 14/08/2013r. T. wskazał, że zaległość na koncie abonenckim pozwanej wynosi 382,41zł a wynika ona z faktur o nr (...) .

Kopie przelewu i wezwania k. 39-42

Pełnomocnik powoda wezwany do przedstawienia dowodów opisanych w pozwie do terminu rozprawy w dniu 29.07.2016r. – i to pod rygorem skutków z art. 233 par 2 kpc – nie przedłożył żadnych dokumentów. Nie przedłożono ani faktur, ani umowy cesji ani rzekomego zawiadomienia o cesji.

Protokół rozprawy k. 34 i kopia wezwania wysłanego do pełnomocnika k.36

Dokonując ustaleń, Sąd Rejonowy oparł się na dowodach w postaci opisanych dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy ( będących ściśle rzecz biorąc kopiami dokumentów, wskakujących, że oryginały o takiej treści istnieją). Ich treść nie została zaprzeczona przez powoda, który nie wnioskował o zobowiązanie do przedstawienia oryginałów dokumentacji. Natomiast w zakresie zaniechania przedstawienia dokumentów przez powoda, Sąd, zgodnie z zakreślonym rygorem, nadał temu faktowi znaczenie takie, że powód nie wykazał swojego roszczenia wobec zaprzeczenia jego istnieniu przez pozwaną.

Powód co prawda powołał dowody na poparcie swoich twierdzeń lecz ich nie przedstawił. Nie ma zatem pewności, czy i kiedy doszło do cesji wierzytelności, a w szczególności, jakie dokładnie należności wobec pozwanej rzekomo obejmowała. To czyni nieweryfikowalnym twierdzenie, że powodowi istotnie należą się kwoty z opisanych w pozwie faktur. Warto podkreślić, że co do wszystkich z nich powód dochodzi odsetek ( przy czym odnośnie faktur o nr (...) z dnia 2013-10-25, (...) wyłącznie odsetek). Dochodzenie odsetek wymaga także udowodnienia dat wymagalności poszczególnych należności. W tym zakresie powód również całkowicie zaniechał inicjatywy dowodowej.

Z kolei nawet przy założeniu, że choćby część roszczeń opisanych w pozwie była objęta cesją, to powód nie udowodnił, że rzeczywiście zawiadomił o tym pozwaną, co ma znaczenie w kontekście wpłaty na rzecz T. z maja 2015r. i treści art. 512 k.c.

Ogólną, a jednocześnie podstawą zasadą obowiązującą w procedurze cywilnej jest, iż ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232 kpc, art. 3 kpc, art. 6 k.c). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. W/w przepisy statuują istotne zasady dotyczące dochodzenia roszczeń. Powołany art. 6 k.c. określa reguły dowodzenia, tj. przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy.

Przekładając te rozważenia na realia rozpoznawanej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że powód w niniejszym postępowaniu nie zdołał wykazać, że pozwana jest jego dłużnikiem.

O kosztach procesu nie orzeczono, ponieważ wygrywająca pozwana nie poniosła takowych.

/-/ E. Nerga –Kujawa