Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 15 lutego 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Ścisła

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2024 roku, w P.

na posiedzeniu niejawnym, w trybie art. 148 ¹ kpc

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko L. C.

- o zapłatę

1.  oddala powództwo w całości.

2.  przyznaje kuratorowi procesowemu ustanowionemu dla pozwanej, radcy prawnemu E. L. wynagrodzenie, w kwocie 720,00 złotych;

3.  kosztami postepowania obciąża w całości powoda i z tego tytułu nakazuje zwrot na jego rzecz od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, kwoty 105,40 zł tytułem niewykorzystanej zaliczki;

sędzia Marta Ścisła

UZASADNIENIE

Powód (...) wniósł o zasądzenie od pozwanej L. C. kwoty 6.476,94 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia wniesienia pozwu w elektronicznym, postępowaniu upominawczym (30 grudnia 2021 roku) do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż pozwana w dniu 14 czerwca 2018 roku zawarła z powodem umowę kredytu nr (...), na podstawie której udzielono pozwanej pożyczki w wysokości 14.516,13 zł. Pismem z dnia 10 września 2021 roku w związku z opóźnieniem w spłacie kredytu powód wezwał pozwaną do zapłaty wskazując, że w przypadku jego nieuiszczenia w wyznaczonym terminie może skutkować wypowiedzeniem umowy z żądaniem natychmiastowej spłaty całości zobowiązania. Pozwana nie spłaciła zaległości, a powód wypowiedział umowę pożyczki. Na kwotę objętą pozwem, według oświadczenia powoda składały się:

a)  kwota 6.185,09 zł tytułem niespłaconego kapitału,

b)  kwota 202,33 zł tytułem odsetek umownych,

c)  kwota 89,520 zł tytułem odsetek za opóźnienie.

W dniu 8 kwietnia 2022 roku wydany został nakaz zapłaty. (k. 38).

Postanowieniem z dnia 12 września 2022 r. na podstawie art. 177 § 1 pkt. 6 w zw. z art. 139 ¹§ 2 i art. 480 ⁴ § 2 kpc zawieszono postępowanie w sprawie, z uwagi na niedoręczenie nakazu zapłaty oraz odpisu pozwu z załącznikami, ze względu na brak aktualnego adresu zamieszkania pozwanej. (k. 45)

Pismem z dnia 30 października 2022 r. (k. 50) powód wniósł o ustanowienie kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej i podjęcie zawieszonego postępowania.

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2022 roku podjęto zawieszone postępowanie (k. 59) a zarządzeniem z dnia 12 czerwca 2023 roku ustanowiono kuratora w osobie r.pr. E. L. – dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej L. C. (k. 97)

Kurator dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej nakaz zapłaty z dnia 8 kwietnia 2022 roku wraz z odpisem pozwu otrzymała w dniu 30 sierpnia 2023 roku. (k. 114)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty kurator wniosła o oddalenia powództwa w całości kwestionując istnienie zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki.

Wraz z pismem z dnia 7 listopada 2023 roku (k. 120) powód przedłożył umowę sprzedaży i przelewu wierzytelności z dnia 7 czerwca 2023 roku zawartą pomiędzy powodem a (...) z siedziba w W.. Z załącznika do tej umowy (k. 136) wynika, że wierzytelność żądana pozwem została sprzedana.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 czerwca 2018 r. powód zawarł z pozwaną L. C. umowę pożyczki nr (...). Na podstawie powyżej wskazanej umowy udzielono pozwanej kredytu w kwocie 14.516,13 zł. Pożyczkobiorca otrzymał do dyspozycji kwotę 13.500 zł, zaś kwota 1.016,13 zł stanowiła prowizja, a 3.179,01 zł stanowiły odsetki umowne. RRSO 14.78%, Pozwana zobowiązała się spłacić zobowiązanie w 48 równych miesięcznych ratach.

Pismem z dnia 10 września 2021 roku powód wezwał pozwaną do zaległości w wysokości 735,14 zł. Jednocześnie pozwany poinformował pozwaną o możliwości złożenia wniosek o restrukturyzację, a w przypadku braku takiego wniosku i niespłacenia zaległości umowa pożyczki zostanie wypowiedziana.

W związku z braku spłaty zobowiązania, powód w dniu 18 października 2021 roku złożył oświadczenie o wypowiedzeniu umowy pożyczki nr (...) z zachowaniem 30 – to dniowego okresu wypowiedzenia. Jednocześnie wskazał, iż zadłużenie pozwanej wynosi 1.109,33 zł.

Wypowiedzenie powróciło do powoda podwójnie awizowane.

Pismem z dnia 15 grudnia 2021 roku powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 6.440,04 zł

Dowód: umowa pożyczki (k. 13-15), wezwanie do zapłaty (k. 16-17), 18-19), wypowiedzenie umowy (k. 20-21)

W dniu 7 czerwca 2023 r., powód zawarł z (...) w (...) umowę sprzedaży wierzytelności, zgodnie z którą wierzytelność wobec pozwanej została przeniesiona na kupującego w dniu 12 czerwca 2023 r.

/bezsporne, a nadto umowa cesji k. 123-143/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego. Wiarygodność dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie budziła wątpliwości Sądu, również strony nie podnosiły zarzutów w tej kwestii. Kserokopie Sąd potraktował jako świadczące o istnieniu dokumentów źródłowych o tożsamej treści. Dokumenty prywatne Sąd ocenił przez pryzmat art. 245 k.p.c. zgodnie z którym dokumenty prywatne, stanowią dowód tego, że osoby, które je podpisały, złożyły oświadczenie w nich zawarte (art. 245 k.p.c.).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Powód w niniejszej sprawie dochodził zapłaty zadłużenia w kwocie 6.476,94 zł wynikającego z umowy kredytu nr (...).

Podstawę prawną żądania stanowi art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r., poz. 2187 tekst jedn.), dalej: PrBank; przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie zaś z art. 75 ust. 1 PrBank w przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w razie utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu.

Stosownie do art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią; wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W sprawie niniejszej sam powód, złożył umowę, z której wynikało, iż w dniu 12 czerwca 2023 r., zbył wierzytelność na rzecz innego podmiotu.

Zgodnie z art. 192 pkt 3 k.p.c. z chwilą doręczenia pozwu, zbycie w toku sprawy rzeczy lub prawa, objętych sporem, nie ma wpływu na dalszy bieg sprawy, nabywca może jednak wejść na miejsce zbywcy za zezwoleniem strony przeciwnej (tak uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 czerwca 2010 r., III CZP 38/10, OSNC 2011/1/ 3, LEX nr 578585, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27 maja 2010 r., III CZP 24/10, LEX nr 604229).

Zbycie rzeczy lub prawa objętych sporem przed doręczeniem pozwu stronie pozwanej, pociąga za sobą natomiast brak legitymacji procesowej jednej ze stron postępowania (zbywcy). Pozbawione tego skutku jest zbycie dokonane w toku procesu, a więc od momentu doręczenia pozwu stronie pozwanej aż do zakończenia postępowania, tj. zarówno w postępowaniu przed sądem I, jak i II instancji, a także w postępowaniu kasacyjnym (vide: komentarz pod red. T. Ereciński, Kodeks postępowania cywilnego, str. 120, t. II).

W niniejszej sprawie do zbycia wierzytelności powoda doszło 12 czerwca 2023 roku, (k. 123-143) natomiast odpis pozwu wraz z nakazem zapłaty, został doręczony kuratorowi ustanowionemu dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej w dniu 30 czerwca 2023 roku. (k. 114v). Do skutecznego doręczenia pozwu, a zatem stanu zawisłości sprawy, doszło więc już po zbyciu wierzytelności przez powoda. W konsekwencji więc, dacie skutecznego doręczenia pozwanemu odpisu nakazu zapłaty wraz z odpisem pozwu w sprawie, powodowi nie przysługiwało już roszczenie wobec (...) i (...) w W. nie posiadała legitymacji czynnej do dochodzenia roszczeń wynikających z pozwu.

W tym stanie rzeczy, powództwo podlegało oddaleniu o czym orzeczono w pkt 1 wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd przyznał kuratorowi ustanowionemu dla pozwanej nieznanej z miejsca zamieszkania wynagrodzenie w wysokości 720 zł brutto na podstawie art. 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej (Dz. U. poz. 536).

Natomiast o kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc, obciążając nimi w całości powoda. Jednocześnie, Sąd nakazał zwrócić powodowi niewykorzystana zaliczkę w kwocie 105.40 zł.

sędzia Marta Ścisła