Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

POSTANOWIENIE

P., dnia 1 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu V Wydział Cywilny w składzie:

PrzewodniczącySędzia Barbara Dolata

po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2022 r. w (...),

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku K. P.

przy udziale J. J., M. K., S. S. i I. Z.

o stwierdzenie nabycia spadku po K. J. zmarłej (...)

postanawia: 1. Stwierdzić, że spadek po K. J., córce M. i K., zmarłej w dniu (...) r. w P., ostatnio stale zamieszkałej w P., nabyła na podstawie testamentu własnoręcznego z dnia 24 sierpnia 2001 r., otwartego i ogłoszonego w tutejszym sądzie w sprawie V Ns 354/20 matka K. P. z domu S. w całości.

2. Zasądza od uczestników na rzecz wnioskodawczyni 820 zł z tytułu zwrotu kosztów opłaty sądowej i kosztów zastępstwa procesowego.

3. Nakazuje ściągnąć od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 1740,20 zł z tytułu wydatków na opinię biegłego.

Sędzia Barbara Dolata

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 5 czerwca 2020r. K. P. wniosła o stwierdzenie, że spadek po córce K. J., zmarłej w dniu (...) roku w P., ostatnio stale zamieszkałej w P., na podstawie testamentu z dnia 24 sierpnia 2001 roku nabyła w całości wnioskodawczym K. P., matka spadkodawczyni.

W piśmie z dnia 10 lipca 2020 roku wnioskodawczym wskazała, że spadkodawczyni K. J. nie miała dzieci, posiadała rodzeństwo - przyrodniego brata J. J., a ojciec spadkodawczyni M. J. zmarł przed spadkodawczynią w dniu (...) roku w P..

Postanowieniem z dnia 17 lipca 2020 roku Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze uczestnika J. J..

Uczestnik postępowania J. J. w piśmie z dnia 7 sierpnia 2020 roku zakwestionował autentyczność testamentu własnoręcznego, podnosząc że nie został on sporządzony przez spadkodawczynię i wniósł o wezwanie w charakterze uczestników postępowania spadkobierców ustawowych: M. K., S. S. i I. Z.. Do pisma załączył wniosek o stwierdzenie nabycia spadku złożony przez uczestnika postępowania w dniu 30 lipca 2020 roku.

Na rozprawie w dniu 14 października 2020 roku K. P. oświadczyła, że chce przyjąć spadek po córce.

Dnia 19 października 2020 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, w V Wydziale Cywilnym, w postępowaniu o sygn. akt VNs354/20 dokonał otwarcia i ogłoszenia testamentu po zmarłej K. J..

Postanowieniem z dnia 21 października 2021 roku, w postępowaniu pod sygn. akt V Ns 478/20 odrzucono wniosek J. J. o stwierdzenie nabycia spadku po K. J. z uwagi na toczące się niniejsze postępowanie.

Na rozprawie w dniu 2 grudnia 2020 roku uczestniczki postępowania M. K., S. S. i I. Z. zakwestionowały autentyczność testamentu własnoręcznego, podnosząc że nie został on sporządzony przez spadkodawczynię. Pełnomocnik wnioskodawczym wniósł o obciążenie uczestników postępowania kwestionujących testament kosztami postępowania.

W piśmie z dnia 3 marca 2022 roku stanowiącym końcowe stanowisko w sprawie pełnomocnik wnioskodawczyni podtrzymał dotychczasowe stanowisko i ponowił żądanie, aby w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie Sąd obciążył uczestników postępowania kwestionujących testament kosztami postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. E. z domu J., córka M. i K., urodzona (...) rokuw P., zmarła jako panna, nie miała dzieci. Dnia (...) roku o godzinie 13:30 znaleziono jej zwłoki. Ostatnim miejscem zwykłego pobytu K. J. był P., os. (...).

Dowód: odpisskrócony aktu zgonu K. J. sporządzony dnia 20 marca 2020 roku z upoważnienia Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P., zgodny z treścią aktu zgonu o oznaczeniu (...) (k. 4), zeznania i zapewnienie spadkowe wnioskodawczyni K. P. (k. 38v).

K. P., primo voto J., z domu S., urodzona dnia (...) w miejscowości H., ( obecnie teren Republiki Federalnej Niemiec), zawała w dniu (...) roku związek małżeński z R. P..

Dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa K. P. primo voto J., z domu S. i R. P., sporządzony dnia 30 listopada 2006 roku z upoważnienia Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P., zgodny z treścią aktu małżeństwa o numerze (...) (k. 6).

M. J., ojciec spadkodawczyni K. J., zmarł dnia (...) roku w P..

Dowód: inny dowód - kserokopiaodpisu skróconego aktu zgonu M. J. sporządzonego dnia (...) roku w zastępstwie Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P., zgodnego z treścią aktu zgonu o numerze (...) (k. 14), odpis skrócony aktu zgonu M. J. sporządzony dnia 29 lipca 2020 roku przez Zastępcę Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P., zgodny z treścią aktu zgonu o oznaczeniu (...) (k. 29).

Rodzeństwem K. J. są brat przyrodni J. J., syn M. i H., urodzony dnia (...), oraz zmarli przed nią bracia przyrodni M. J. i A. J.. M. J., brat przyrodni K. J., pozostawił dwie córki - I. Z. i S. S. a A. J. pozostawił córkę M. K..

Dowód:bezsporne, a nadto odpis skrócony aktu urodzenia J. J. sporządzony dnia 29 lipca 2020 roku przez Zastępcę Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P., zgodny z treścią aktu urodzenia o oznaczeniu (...) (k. 28), zeznania i zapewnienie spadkowe wnioskodawczym K. P. (k. 38v), zeznanie uczestnika postępowania J. J. (k. 39).

Testamentem własnoręcznym sporządzonym w dniu 24 sierpnia 2001 roku K. J. do całości spadku powołała matkę - K. P.- wskazując, że w skład spadku wchodzi spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w P. na Osiedlu (...). Testament został w całości sporządzony pismem ręcznym i podpisany przez K. J..

Dowód:testament własnoręczny (k. 5), opinia biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów P. L. (k. 211-233).

K. J. otrzymała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w P. na osiedlu (...) w drodze darowizny sporządzonej dnia 24 sierpnia 2001 roku, od matki K. P.. Testament sporządziła po tym wydarzeniu, mając na uwadze przykre doświadczenia po śmierci ojca, który testamentu nie pozostawił. Spadkodawczyni nie chorowała na choroby psychiczne, nie leczyła się psychiatrycznie, nie chorowała na choroby, które mogły upośledzać postrzeganie i wyrażanie woli. Testament schowała w mieszkaniu. Jej matka K. P. wiedziała o testamencie.

Wnioskodawczyni K. P. wraz z mężem mieszka na ul. (...) w P.. Jej relacje z córką były fantastyczne - odwiedzały się co tydzień, kontaktowały się telefonicznie. Znała charakter pisma córki. Dzień przed śmiercią, wieczorem, K. J. rozmawiała z K. P. przez telefon. Córka mówiła, że ostatni tydzień w pracy był dla niej ciężki i że jest zmęczona. Nie było żadnych objawów zwiastujących śmierć. Następnego dnia rano przyjechał pracodawca K. J., ponieważ nie wiedział dlaczego nie przyszła do pracy. Poprosił, żeby K. P. przyjechała i otworzyła drzwi dodatkowym kompletem kluczy. Pierwsze drzwi dało się otworzyć, drugie były zasunięte na zasuwę i trzeba było je wyważyć. W mieszkaniu znaleziono zwłoki, przyjechała policja aby wykluczyć udział osób trzecich oraz lekarz, który nie był w stanie określić momentu zgonu.

Dowód:zeznanie wnioskodawczym K. P. (k. 38v), kserokopia wypisu aktu notarialnego umowy darowizny, sporządzonego dnia 24 sierpnia 2001 roku przed notariusz M. S., prowadzącą Kancelarię Notarialną w P., repertorium (...) (k. 75-77).

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w P. na osiedlu (...) pierwotnie należało do ojca K. J., M. J.. K. P. nabyła je w drodze działu spadku dokonanego postanowieniem Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 199Ir., sygn. akt III Ns 3738/90/8.

Dowód: postanowienie Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 25 stycznia 1991r. (k. 79 i 18 akt IIINs 3738/90/8).

K. J. nie poinformowała J. J. o sporządzeniu testamentu. Utrzymywała z nim kontakt, spotykali się od czasu do czasu. Miała dwóch partnerów, najpierw Ł. P., potem A. G.. Pracowała jako ekspedientka w sklepie spożywczym, posiadała wykształcenie średnie. Był epizod gdy pracowała za granicą. W skład spadku prócz spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu wchodziły także komputer, wyposażenie mieszkania, biżuteria.

Po śmierci M. J., ojca K. J., K. P. popadła w konflikt z jego synami. Przedmiotem konfliktu było postępowanie o dział spadku w tym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Dowód: zeznanie uczestnika postępowania J. J. (k. 39).

K. J. pozostawała w nieformalnym związku z Ł. P. w okresie od 1999 do 2008 roku. W czasie trwania ich związku (...) kupiła meble do sypialni K. J.. K. J. posiadała biżuterię - bransoletki, łańcuszki. W tym okresie nie miała samochodu, ani rachunku bankowego, jej meble raczej nie były wartościowe. W 2008 roku K. J. utrzymywała kontakt z M. K., J. J. i miała bardzo dobre relacje z matką K. P.. Z pozostałymi uczestnikami widywała się rzadko. Po śmierci ojca spadkodawczyni w rodzinie pojawił się konflikt dotyczący spadku, który martwił K. J. o czym powiedziała Ł. P.. Powiedziała, że „zabezpieczyła mamę”. Nie pokazała mu testamentu.

Ł. P. rozpoznał pismo K. J. na okazanej mu kopii testamentu.

Dowód: zeznanie świadka Ł. P. (k. 81v-82).

Podstawę przedstawionego stanu faktycznego stanowiły dowody z dokumentów urzędowych i prywatnych, zeznania i zapewnienie spadkowe wnioskodawczyni K. P., częściowo zeznania uczestnika postępowania J. J., zeznania świadka Ł. P., dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów P. L., inne dowody.

Za wiarygodne uznano zgromadzone w aktach sprawy dokumenty urzędowe w postaci skróconych odpisów aktów urodzenia, małżeństwa i zgonu oraz powołanych wyżej dokumentów urzędowych zgromadzonych w aktach sprawy III Ns 3738/90/8, w tym oryginał postanowienia o dziale spadku. Zgodnie z treścią art. 244 § 1 k.p.c. dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz.U. z 202Ir. poz. 709) akty stanu cywilnego stanowią wyłączny dowód zdarzeń w nich stwierdzonych; ich niezgodność z prawdą może być udowodniona jedynie w postępowaniu sądowym.

Kserokopie dokumentów -wypisu aktu notarialnego umowy darowizny, skróconego odpisu aktu zgonu M. J. - Sąd uznał za inne dowody świadczące o istnieniu oryginałów o tożsamej treści.

Podkreślić należy, iż zarówno dokumenty urzędowe jak i dokumenty prywatne objęte są domniemaniami autentyczności. Uczestnicy postępowania kwestionowali autentyczność dokumentu prywatnego jakim jest testament. Dlatego też podstawę ustalonego w niniejszym postępowaniu stanu faktycznego stanowił dowód z opinii biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów P. L.. Opinia biegłego sądowego miała charakter jasny, pełny i wewnętrznie niesprzeczny. Uznać należy, iż biegły sądowy posiadał wiadomości specjalne i umiejętności umożliwiające udzielenie odpowiedzi na pytania Sądu, a sama opinia została sporządzona zgodnie z wymaganiami formalnymi. W niniejszym postępowaniu konieczność uzyskania opinii biegłego wynikała z podniesienia przez uczestników postępowania zarzutu nieważności testamentu z uwagi na niesporządzenie testamentu osobiście przez spadkodawczynię i kwestionowanie jej podpisu. Do ustalenia charakteru pisma na testamencie wykorzystano dokumenty, na których widniało pismo ręczne spadkodawczyni, w postacim.in. kartki walentynkowej, dokumentacji złożonej do administracji publicznej (wniosku o wydanie dokumentu stwierdzającego tożsamość, wniosku o wydanie dowodu osobistego, wniosku o świadczenie rehabilitacyjne), czy dokumentów znajdujących się w teczce spółdzielni mieszkaniowej „Osiedle (...) w P.”. Podkreślić należy, iż wnioski zawarte w opinii biegłego sądowego miały jednoznaczny charakter i dlatego też mogły stanowić podstawę rozstrzygnięcia w sprawie.

Podstawę stanu faktycznego ustalonego w niniejszym postępowaniu stanowiły, uznane za wiarygodne w przeważającej części, zeznania i zapewnienie spadkowewnioskodawczyni K. P. oraz całkowicie wiarygodne zeznania świadka Ł. P.. Co do zeznań K. P. wskazać należy, że wiarygodnie zeznawała co do kręgu spadkobierców ustawowych, okoliczności zgonu spadkodawczyni, okoliczności sporządzenia testamentu. Zeznania wnioskodawczyni uznano za niewiarygodne w zakresie twierdzeń, jakoby K. J. zerwała kontakty z bratem J. J. i dziećmi zmarłych przyrodnich braci - w tym zakresie zeznania były sprzeczne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.

Zeznania świadka Ł. P. uznano za wiarygodne w całości, logicznie i spójnie opisał relacje rodzinne spadkodawczyni zarówno z matką jak i dalszą rodziną, przedmioty które weszły w skład spadku. Jego zeznania w części dotyczącej chęci uczynienia matki spadkobierczynią pokrywały się z zeznaniami wnioskodawczyni K. P.. Sąd miał jednak na uwadze, że relacje tego świadka ze spadkodawczynią nie dotyczyły ostatniego okresu życia K. J..

Sad uznał za częściowo wiarygodne zeznania J. J.. Za niewiarygodne uznano je w części, w której kwestionował styl sporządzenia testamentu. Sąd uznał, iż w tym zakresie zeznania nie stanowią sądu o faktach, lecz wyrażają opinię uczestnika postępowania.

Na rozprawie w dniu 21 lipca 2021r. Sąd uchylił postanowienie dowodowe o przesłuchaniu w charakterze świadka pracodawcy spadkodawczyni M. B., z uwagi na niemożność ustalenia miejsca jego pobytu, uznając ten dowód za niemożliwy do przeprowadzenia. Świadek miał głównie wskazać czy posiada jakieś dokumenty pisane ręką spadkodawczyni, które by mogły być materiałem porównawczym dla biegłego z zakresu badań pisma.

W dalszym toku postępowania stanowiska wnioskodawczyni i uczestników postępowania nie uległy zmianie.

Sąd zważył, co następuje:

Już na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 926 § 1 k.c. powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu. Całość zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wskazuje na to, że spadkodawczyni K. J. pozostawiła ważny testament, a wobec powyższego dziedziczenie po niej nastąpiło na jego podstawie.

Spadkodawczyni K. J. sporządziła testament holograficzny, kwestionowany co do jego formy i osobistego sporządzenia. Zgodnie z treścią art. 949 § 1 k.c. spadkodawca może sporządzić testament w ten sposób, że napisze go w całości pismem ręcznym, podpisze i opatrzy datą. Powyższy przepis odnosi się do wymogów testamentu własnoręcznego stawianych co do jego formy. Jak wskazano w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2005 r., sygn. IV CK 428/04, LEX nr 277875, ze względu na znaczenie aktu sporządzenia testamentu jest on czynnością sformalizowaną i nie zachowanie przepisów o formie testamentu, które mają charakter bezwzględnie obowiązujący, skutkuje jego nieważnością (art. 958 k.c.). Ocena sporządzenia testamentu przez spadkodawczynię w całości pismem ręcznym i jego podpisania wymagała zasięgnięcia wiedzy specjalistycznej biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów, który jednoznacznie potwierdził pochodzenie dokumentu prywatnego jakim jest testament od spadkodawczyni. W treści opinii wskazano, ze zapisy słowno-cyfrowe oraz podpis widniejące na dokumencie zostały nakreślone przez jedną osobę, a indywidualne cechy tych zapisów wykazują zgodności z cechami grafizmu K. J.. Jednoznacznie przesądzono o fakcie, że testament z dnia 24 sierpnia 2001 roku własnoręcznie sporządziła i podpisała spadkodawczyni.

Uczestnicy postępowania nie podnieśli innych zarzutów kwestionujących ważność testamentu, takich jak zawieranie rozrządzenia więcej niż jednego spadkodawcy, sporządzenie testamentu przez osobę nie mającą pełnej zdolności do czynności prawnych względnie przez przedstawiciela, złożenie oświadczenia przez spadkodawcę obarczonego wadami, powołanie spadkobiercy pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu czy zawarcia w treści testamentu podstawienia powierniczego, a Sąd nie dostrzegł takich uchybień mogących skutkujących nieważnością testamentu.

W odniesieniu do treści testamentu oraz składu spadku Sąd uznał, że wartość używanych mebli oraz biżuterii jest znikoma w porównaniu do wartości mieszkania, które stanowiło główny składnik spadku. Ponadto spadkodawczyni powołała matkę do całości spadku. Tak więc nawet gdyby uznać, że nie było sytuacji w której mieszkanie wyczerpywało by cały majątek spadkowy, to wówczas sporządzony przez K. J. testament należałoby uznać za testament zapisowy ( art. 961 kc ). Przepis ten stanowi, że jeśli spadkodawca przeznaczył określonej osobie w testamencie poszczególne przedmioty majątkowe , które wyczerpują prawie cały spadek , osobę te poczytuje się w razie wątpliwości za spadkobiercę, a nie za zapisobiercę.

O tym, czy przedmioty przeznaczone w testamencie określonej osobie lub osobom wyczerpują cały spadek, decyduje rzeczywiste porównanie ich wartości z wartością przedmiotów pominiętych, a kryterium stanowi zobiektywizowana wartość gospodarcza (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 6 kwietnia 1998 r., I CKU 35/98, nie publ., z dnia 3 listopada 2004 r., III CK 472/03, nie publ. oraz z dnia 23 lutego 2005 r., III CK 298/04, nie publ.). Decyzja co do zastosowania art. 961 k.c. należy wyłącznie do sądu spadku (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2017 r., I CSK 4/17, nie publ.). W niniejszej sprawie Sąd nie miał wątpliwości co do tego, ze spadkodawczyni powołała do całości spadku swą matkę K. P..

Mając powyższe na uwadze w pkt 1 sentencji postanowienia Sąd stwierdził, że spadek po K. J., córce M. i K., zmarłej w dniu (...) roku w P., ostatnio stale zamieszkałej w P., na podstawie testamentu własnoręcznego z dnia 24 sierpnia 2001 roku, otwartego i ogłoszonego w tutejszym Sądzie w sprawie pod sygn. akt V Ns 354/20, nabyła matka K. P. z domu S. w całości.

W tym miejscu wskazać należy, że zasadą orzekania o kosztach postępowania w postępowaniu nieprocesowym jest art. 520 § 1 k.p.c., który stanowi, że każdy uczestnik ponosi koszty związane ze swoim udziałem w postępowaniu. Jednakże w niniejszym postępowaniu wnioskodawczym podniosła, że istnieją przesłanki do odstąpienia od tejże zasady na rzecz wyjątku określonego w art. 520 § 2 k.p.c. Zgodnie z treścią tego przepisu jeżeli uczestnicy są w różnym stopniu zainteresowani wynikiem postępowania lub interesy ich są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów lub włożyć go na jednego z uczestników w całości; to samo dotyczy zwrotu kosztów postępowania wyłożonych przez uczestników.

Na gruncie niniejszego postępowania Sąd dostrzegł sprzeczność interesów między wnioskodawczynią, a uczestnikami postępowania. Jak słusznie wskazuje się w doktrynie (zob. P. Pruś [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom II. Art. 478-1217, wyd. IV, red. M. Manowska, Warszawa 2021, art. 520.) o sprzeczności interesów można mówić wówczas, gdy prowadzone postępowanie zbliżone jest do procesu w tym sensie, że uwzględnienie stanowiska jednego z uczestników powoduje pozbawienie określonych praw innych uczestników. Jako przykład takiej sytuacji podaje się sytuację tożsamą do tej mającej miejsce w niniejszej sprawie, czyli sprawy o stwierdzenie nabycia spadku, w których występuje spór co do ważności testamentu. Co więcej wyłącznie aktywność uczestników postępowania przejawiająca się kwestionowaniem ważności testamentu spowodowała powstanie kosztów sądowych w postaci wynagrodzenia biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów. Dlatego też w pkt 2 sentencji postanowienia, dostrzegając przesłanki do odstąpienia od zasady wyrażonej w art. 520 § 1 k.p.c., na podstawie art. 520 § 2 k.p.c. zasądzono od uczestników postępowania na rzecz wnioskodawczym kwotę 820,00 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty sądowej i zastępstwa procesowego. Na powyższą kwotę złożyły się kwota 100,00 zł tytułem opłaty od wniosku, na podstawie art. 23 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1125) oraz kwota 720,00 tytułem kosztów zastępstwa procesowego na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 ze zm.). Natomiast zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2257 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Kosztami sądowymi tymczasowo poniesionymi ze Skarbu Państwa było wynagrodzenie biegłego sądowego z dziedziny badań pisma i dokumentów za sporządzenie opinii pisemnej, w kwocie 1740,26 zł, przyznane postanowieniem z dnia 2 marca 2022 roku (k. 249). W związku z powyższym w pkt 3 sentencji postanowienia nakazano ściągnąć od uczestników postępowania (mylnie oznaczonych jako pozwanych) na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kwotę 1740,26 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych - wydatków na opinię biegłego.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Barbara Dolata