Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 czerwca 2018 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – VI Wydział Karny

w składzie następującym:

Sędzia: SSR Daniel Jurkiewicz

Protokolant: Sekr. Sąd. Katarzyna Pawłowska

Prokurator: Karolina Suchanek-Frąckowiak

po rozpoznaniu dnia 06 czerwca 2018 roku w P. na rozprawie

sprawy P. W.

ur. (...) w P.

syna A. i E. zd. J.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1)  łącznym Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 26.02.2010 r., sygn. akt III K 985/09, którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach
V K 987/06, XXV K 428/07 i wymierzono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności (wykonaną w całości) oraz połączono kary grzywny orzeczone w sprawach
XXIII K 916/07, V K 1055/07 i wymierzono karę łączną 50 stawek dziennych po 20 zł każda stawka (wykonaną w całości) oraz połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 378/08, III K 241/09 i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu w dniu 05.02.2013 r. warunkowo zwolniony z okresem próby do 13.09.2015 r., postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 03.06.2014 r. odwołano przedterminowe zwolnienie;

2)  łącznym Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 09.06.2016 r., sygn. akt VIII K 79/16, którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 383/14, VIII K 584/14 i wymierzono karę łączną 9 miesięcy pozbawienia wolności;

3)  wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny z dnia 24.05.2017 r. sygn. akt VI K 616/16 za przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, zobowiązanie do naprawy szkody poprzez zapłatę kwoty 800 zł na rzecz pokrzywdzonego

I.  Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk i art. 86 § 1 kk łączy orzeczone wyrokami wskazanymi w pkt 1-3 kary pozbawienia wolności i wymierza skazanemu P. W. karę łączną 3 (trzech) lat i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej zalicza oskarżonemu okresy pozbawienia wolności od dnia 02.10.2007r. do dnia 23.01.2008 r., od dnia 04.03.2009 r. do dnia 27.03.2009 r., od dnia 07.02.2014 r. do dnia 07.02.2014 r., od dnia 28.03.2014 r. do dnia 28.03.2014 r., oraz od dnia 19.10.2016 r. do nadal.

III.  Na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w P. na rzecz adw. J. R. kwotę 147,60 zł tytułem zwrotu kosztów obrony skazanego z urzędu.

IV.  Na podstawie art. 624 kpk zwalnia skazanego od obowiązku zwrotu Skarbowi Państwa kosztów postępowania a na podstawie art. 6 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych nie wymierza mu opłaty.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz

UZASADNIENIE

P. W., został skazany wyrokami:

4)  łącznym Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 26.02.2010 r., sygn. akt III K 985/09, którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach
V K 987/06, XXV K 428/07 i wymierzono karę łączną 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności (wykonaną w całości) oraz połączono kary grzywny orzeczone w sprawach
XXIII K 916/07, V K 1055/07 i wymierzono karę łączną 50 stawek dziennych po 20 zł każda stawka (wykonaną w całości) oraz połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 378/08, III K 241/09 i wymierzono karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu w dniu 05.02.2013 r. warunkowo zwolniony z okresem próby do 13.09.2015 r., postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 03.06.2014 r. odwołano przedterminowe zwolnienie;

5)  łącznym Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 09.06.2016 r., sygn. akt VIII K 79/16, którym połączono kary pozbawienia wolności orzeczone w sprawach VIII K 383/14, VIII K 584/14 i wymierzono karę łączną 9 miesięcy pozbawienia wolności;

6)  wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny z dnia 24.05.2017 r. sygn. akt VI K 616/16 za przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, zobowiązanie do naprawy szkody poprzez zapłatę kwoty 800 zł na rzecz pokrzywdzonego

Skazany P. W. urodził się (...) w P.. Skazany jest osobą wielokrotnie skazaną, obecnie po raz trzeci przebywa w warunkach izolacji penitencjarnej, raz przebywał jako skazany, karę odbywał w latach 2008-2013, został warunkowo zwolniony. Po około 4 miesiącach zaczął popełniać kolejne przestępstwa. Skazany posiadał negatywną opinię w miejscu zamieszkania.

Obecnie skazany odbywa karę od września 2014 roku, w całości w zakładzie typu zamkniętego. Zachowanie skazanego jest dość stabilne, nie sprawia problemów wychowawczych czy porządkowych. Jak wynika z opinii skazany jest osobą uzależnioną od alkoholu, na mocy postanowienia wydanego w trybie art. 117 kkw w 2017 r. odbył terapię dla skazanych uzależnionych od alkoholu. Realizację indywidualnego programu terapeutycznego oceniono pozytywnie, w opinii personelu oddziału terapeutycznego osadzony w stopniu dobrym wykorzystał czas i ofertę leczenia.

Skazany wykonywał szereg prac nieodpłatnych, następnie skierowano do pracy w bloku żywnościowym na stanowisku pomoc kuchenna. Skazany tę pracę wykonywał odpłatnie. Z uwago na obawy odnoście ewentualnego zagrożenia ze strony współosadzonych w lipcu 2017 r. został odizolowany od uczestników podkultury i skierowano go do wykonywania prac nieodpłatnie przy wydawaniu posiłków.

Obecnie skazany funkcjonuje poprawnie, w starannie dobranej grupie, właściwie układa relacje ze współosadzonymi, nie akceptując zasad podkultury przestępczej. W czasie odbywania kary pozbawienia wolności ośmiokrotnie wyróżniono skazanego nagrodami regulaminowymi i dwukrotnie odstąpiono od wymierzenia kary dyscyplinarnej. Postawa skazanego wobec przełożonych nie budzi zastrzeżeń, skazany jest rzeczowy i komunikatywny, nie zaobserwowano u niego tendencji do zachowań agresywnych czy autoagresywnych. Skazany nie jest objęty nauczaniem. Względem popełnionych przestępstw i dotychczasowego trybu życia skazany jest umiarkowanie krytyczny. S. nie realizuje zleconych my zadań indywidualnego programu oddziaływania i nie bierze udziały w spotkaniach grup samopomocowych AA oraz spotkaniach dot. przeciwdziałaniu agresji i autoagresji. Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego i nie uczestniczył w systemie przepustkowym.

Skazany utrzymuje ożywione kontakty z bliskimi, przede wszystkim z matką i bratem, którzy wspierają go materialnie. Skazany posiada szereg zajęć komorniczych, które realizowane w czasie odpłatnego zatrudnienia.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów: wydruku z systemu (...) (k.6), karty karnej (k.9-12, 46-49), wydruku z systemu (...) (k.14), odpisów orzeczeń (k 23, 24, 30-32, 33-34, 35-36, 37-40, 44, 45), opinii o skazanym (k. 72-77).

Sąd uznał za w pełni wiarygodne dowody z dokumentów. Zostały one sporządzone przez osoby do tego upoważnione, w granicach kompetencji, żadna ze stron prawdziwości i autentyczności wymienionych dokumentów nie kwestionowała, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

W sprawie odpowiednia wobec P. F. jest kara łączna w wymiarze 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 i 2 kpk jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby, którą prawomocnie skazano lub wobec której orzeczono karę łączną wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący lub łączny w pierwszej instancji, orzekający kary podlegające łączeniu. Jeżeli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu. Jak wynika z treści art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20.02.2015 r. o zmianie ustawy – kodeks karny oraz niektórych innych ustaw, przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy.

Mając na uwadze treść powyższych przepisów wskazać należy, iż z uwagi na okoliczność, że połączeniu podlegały między innymi kary prawomocnie orzeczone wobec P. W. po dniu 1.07.2015r., w niniejszej sprawie miały zastosowanie nowe przepisy dotyczące orzekania kary łącznej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.07.2015 r. Należy bowiem wskazać, iż analiza przepisów obowiązujących do dnia 30.06.2015 r. nie powodowała w przypadku skazanego korzystniejszych rozwiązań w zakresie orzeczenia wobec niego kary łącznej. Zastosowanie wobec skazanego przepisów w brzmieniu obowiązującym aktualnie jest dla niego korzystniejsze właśnie z uwagi na możliwość orzeczenia jednej kary łącznej, obejmującej wszystkie dotąd niewykonane kary.

Przepis art. 85 § 1 kk stanowi, iż jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. W art. 85 § 2 kk wskazano, iż podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 kk, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Zgodnie z art. 85a kk orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jak wynika z treści art. 86 § 1 kk sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Mając zatem na względzie wskazane przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku skazanego P. W. można było orzec w niniejszym postępowaniu jedną karę łączną pozbawienia wolności obejmującą kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu sygn. akt III K 985/09 dot. kary pozbawienia wolność 2 lat i 6 miesięcy, wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu sygn. akt VIII K 79/16 oraz Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu sygn. akt VI K 616/16, a zatem kary podlegające łączeniu oraz podlegające wykonaniu, czyli takie w stosunku do których nie została jeszcze zakończona procedura ich wykonania. Nie podlegała łączeniu wykonana w całości kara 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności z wyroku w sprawie III K 985/09 opisanego w pkt I wyroku łącznego.

Sąd w punkcie I wyroku łącznego omyłkowo zapisał, iż połączył kary pozbawienia wolności orzeczone wyrokami wskazanymi w pkt 1-3 podczas gdy uczynił to z wyłączeniem kary 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie III K 985/09, która została już wykonana i nie została połączona o czym świadczy także powołanie się w sentencji wyroku na zapis art. 85 § 2 kk czyli, iż Sąd łączył tylko kary podlegające wykonaniu. Natomiast w pełni zasadnym było połączenie niewykonanej kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności ze sprawy III K 985/09 oraz kar pozbawienia wolności ze spraw VIII K 79/16 i VI K 616/16. Tym samym niezbędnym jest wyeliminowanie z połączenia dokonanego przez Sąd w pkt I wyroku w toku postępowania odwoławczego kary 2 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności jako kary podlegającej połączeniu.

Sąd wymierzył P. W. karę łączną 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności. Sąd mógł wymierzyć karę w przedziale od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności do sumy kar tj. 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymierzona przez Sąd kara 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności spełnia wszystkie wymogi ustawowe, jest odpowiednia dla wielokrotnego sprawcy i wpłynie na niego wychowawczo.

Podkreślić trzeba, iż podejmując decyzję w zakresie wymiaru kary łącznej wobec P. W., decydujące znaczenie dla Sądu miał wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji ogólnej i indywidualnej. Popełnienie wielu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. Wymiar kary łącznej w oparciu o absorpcję może mieć miejsce w tych przypadkach, gdy z dwóch pozostających w zbiegu przestępstw jedno dominuje w ocenie całości zdarzenia. Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną co do sprawcy przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw. (zob. wyr. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 października 2004 r., II AKa 371/2004, nie publ., wyr. Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 12 lipca 2000 r. II AKa 171/2000, Prokuratura i Prawo dodatek 2001 r., nr 2, po. 21 ).

W doktrynie i orzecznictwie nie ma sporu, że przy kształtowaniu kary łącznej bierze się pod uwagę stopień związku między poszczególnymi przestępstwami, ich łączność przedmiotową i podmiotową. Im związek ten jest silniejszy, tym bardziej przeważa absorbowanie poszczególnych kar, im luźniejszy - ich kumulacja. Priorytetową zasadą kary łącznej powinna być zasada asperacji, zaś kara łączna, orzeczona na zasadzie absorpcji lub kumulacji - wyjątkiem. Sąd nie ma wątpliwości, iż żaden automatyzm w wymiarze kary nie może zasługiwać na aprobatę, gdyż zasada kumulacji byłaby formą odpłaty, zaś zasada absorpcji - formą nagrody wobec wielokrotnego sprawcy. W aspekcie przedmiotowym związek zbiegających się realnie przestępstw wyrażają kryteria przedmiotowe poszczególnych przestępstw, a to bliskość czasowa ich popełnienia (największa - gdy czyny przestępcze popełniane są równocześnie lub bezpośrednio po sobie), osoby pokrzywdzonych (największa ścisłość związku zachodzi, gdy kilkoma przestępstwami pokrzywdzono tę samą osobę), rodzaj naruszonego dobra prawnego (im bardziej zbliżone dobra, tym większa bliskość przestępstw, zatem największa przy tożsamości dóbr), sposób działania sprawcy itd. W aspekcie podmiotowym chodzi o motywy bądź pobudki stymulujące sprawę, rodzaj i formę winy itd. Poza tym przy wymiarze kary łącznej należy również brać – poza dyrektywą prewencji indywidualnej i generalnej – pozostałe dyrektywy wymiaru kary takie jak stopień społecznej szkodliwości i winy jaki znamionują czyny, za które orzeczono kary, podlegające łączeniu. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3.3.2005r., II AKa 106/2005, niepubl., wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 19.01.2005r., II AKa 274/04, Prokuratura i Prawo dodatek 2005r., nr9, poz.13, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11.12.1980r., II KR 388/80, niepubl.)

Wobec P. W. w niniejszym postępowaniu łączeniu podlegały kary: 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu sygn. akt III K 985/09, kara 9 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Stare Miasto w Poznaniu sygn. akt VIII 79/16 oraz kara 1 roku pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu sygn. akt VI K 616/16.

Zgodnie z przesłankami z art. 86 § 1 kk wymierzona kara łączna pozbawienia wolności mogła kształtować się zatem od 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności-w razie pełnej absorpcji, do 4 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności-w razie pełnej kumulacji. Wymierzając karę łączną Sąd uznał, iż karą uwzględniającą wszystkie dyrektywy sądowego wymiaru kary i najodpowiedniejszą dla skazanego będzie kara łączna 3 lata i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd nie znalazł podstaw, by wobec skazanego zastosować zasadę całkowitej absorpcji i orzec karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze odpowiadającym najsurowszej z kar orzeczonych wobec skazanego. Przestępstwa bowiem popełnione zostały w różnym czasie i podobnym stopniu winy i społecznej szkodliwości. Nadto żadne z przestępstw nie miało zatem charakteru dominującego w ocenie całości działania sprawcy, by można zastosować wobec niego zasadę pełnej absorpcji. Powyższe przemawiało więc za zastosowaniem zasady częściowej absorpcji przy wymiarze kar łącznych. Zatem względy dotyczące osoby skazanego sprzeciwiają się zastosowaniu w niniejszym postępowaniu zasady całkowitej absorpcji. Dotychczas orzekane i wykonywane wobec skazanego kary i środki karne nie przynosiły bowiem wystarczającego skutku resocjalizacyjnego. Zastosowanie wobec skazanego zasady całkowitej absorpcji mogłoby u niego spowodować błędne przekonanie o opłacalności popełnienia kolejnych przestępstw, za które orzekane kary i tak nie byłyby efektywnie wykonywane.

Po przeanalizowaniu całości materiału dowodowego oraz mając na uwadze, że główną zasadą leżącą u podstaw wymiaru kary łącznej jest odpowiednia redukcja sumy kar podyktowana względami humanitarnymi, Sąd zastosował wobec skazanego zasadę częściowej absorbcji w zakresie orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności.

Jak wynika z treści opinii przesłanej przez Zakład Karny skazany jest osobą wielokrotnie skazaną, obecnie po raz trzeci przebywa w warunkach izolacji penitencjarnej, karę odbywał w latach 23008-2013, został warunkowo zwolniony. Po około 4 miesiącach zaczął popełniać kolejne przestępstwa. Skazany posiadał negatywną opinię w miejscu zamieszkania.

Obecnie skazany odbywa karę od września 2014 roku, w całości w zakładzie typu zamkniętego. Zachowanie skazanego jest dość stabilne, nie sprawia problemów wychowawczych czy porządkowych. Jak wynika z opinii skazany jest osobą uzależnioną od alkoholu, na mocy postanowienia wydanego w trybie art. 117 kkw w 2017 r. odbył terapię dla skazanych uzależnionych od alkoholu. Realizację indywidualnego programu terapeutycznego oceniono pozytywnie, w opinii personelu oddziału terapeutycznego osadzony w stopniu dobrym wykorzystał czas i ofertę leczenia.

Skazany wykonywał szereg prac nieodpłatnych, następnie skierowano do pracy w bloku żywnościowym na stanowisku pomoc kuchenna. Skazany tę pracę wykonywał odpłatnie. Z uwago na obawy odnoście ewentualnego zagrożenia ze strony współosadzonych w lipcu 2017 r. został odizolowany od uczestników podkultury i skierowano go do wykonywania prac nieodpłatnie przy wydawaniu posiłków.

Obecnie skazany funkcjonuje poprawnie, w starannie dobranej grupie, właściwie układa relacje ze współosadzonymi, nie akceptując zasad podkultury przestępczej. W czasie odbywania kary pozbawienia wolności ośmiokrotnie wyróżniono skazanego nagrodami regulaminowymi i dwukrotnie odstąpiono od wymierzenia kary dyscyplinarnej. Postawa skazanego wobec przełożonych nie budzi zastrzeżeń, skazany jest rzeczowy i komunikatywny, nie zaobserwowano u niego tendencji do zachowań agresywnych czy autoagresywnych. Skazany nie jest objęty nauczaniem. Względem popełnionych przestępstw i dotychczasowego trybu życia skazany jest u miarkowanie krytyczny. S. nie realizuje zleconych my zadań indywidualnego programu oddziaływania i nie bierze udziały w spotkaniach grup samopomocowych AA oraz spotkaniach dot. przeciwdziałaniu agresji i autoagresji. Wobec skazanego nie stosowano środków przymusu bezpośredniego i nie uczestniczył w systemie przepustowym.

Skazany utrzymuje ożywione kontakty z bliskimi, przede wszystkim z matką i bratem, którzy wspierają go materialnie. Skazany posiada szereg zajęć komorniczych, które realizowane są w czasie odpłatnego zatrudnienia.

Zachowanie skazanego w zakładzie karnym jest przeciętne, nie wyróżnia się pozytywnie na tle innych skazanych. Ewentualne inne zachowania, w tym późniejsze nagrody, mogą być brane pod uwagę przy stosowaniu instytucji z kodeksu karnego wykonawczego.

Sąd orzekając w sprawie przy ustalaniu wymiaru kary łącznej miał też na uwadze zasadę prewencji ogólnej, z której wynika, że stosowanie kary łącznej ma mieć znaczenie humanitarne, a przez to zapewnić prawidłową resocjalizację sprawcy. Kara łączna orzeczona wobec skazanego ma jednak pokazać również, że społeczeństwo nie jest bezbronne w walce z bezprawiem oraz posiada stosowne środki, by to bezprawie zwalczać. Istotne jest, że kara sama w sobie ma również stanowić przestrogę dla potencjalnych sprawców przestępstw, wskazywać, że sprawcy czynów zabronionych zostaną sprawiedliwie ukarani. Nie ma sporu w orzecznictwie i doktrynie, iż stosowanie tej instytucji nie może zmierzać do nieuzasadnionej rezygnacji z wykonywania w stosunku do skazanego części kar. Istotne jest, że kara łączna nie może być instytucją premiowania wielokrotnych sprawców przestępstw, poprzez wykonywanie wobec nich jedynie kar najsurowszych i całkowite odstępowanie od wykonywania kar orzeczonych za inne przestępstwa o mniejszym stopniu szkodliwości społecznej. Bowiem popełnienie więcej niż jednego przestępstwa jest okolicznością obciążającą, zatem nie powinno doprowadzić do łagodzenia kar, czy nawet rezygnacji z niektórych z nich.

Podsumowując więc wymiar kary łącznej na poziomie 3 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności przy dokonaniu zmiany przez Sad Okręgowy, iż zgodnie z wolą Sądu objęta karą łączną została wyłącznie kara 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności ze sprawy III K 985/09 oraz kary pozbawienia wolności ze spraw VIII K 79/16 i VI K 616/16 jest w całości uzasadniony.

Na podstawie art. 577 kpk Sąd dokonał stosownych zaliczeń na poczet kary łącznej zaliczając okresy pozbawienia wolności od dnia 02.10.2007r. do dnia 23.01.2008 r., od dnia 04.03.2009 r. do dnia 27.03.2009 r., od dnia 07.02.2014 r. do dnia 07.02.2014 r., od dnia 28.03.2014 r. do dnia 28.03.2014 r., oraz od dnia 19.10.2016 r. do nadal, co dodatkowo świadczy, iż połączył wyłącznie karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności ze sprawy III K 985/09 gdyż jedynie okresy odbywania tej kary zaliczył na poczet kary łącznej.

W punkcie III wyroku Sąd na podstawie § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądził od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i W. w Poznaniu na rzecz adw. J. R. kwotę 147,60 zł tytułem zwrotu kosztów obrony skazanego z urzędu. Kwota ta obejmuje stawkę minimalną za postępowanie sądowe tj. 120 zł powiększoną o należny podatek Vat.

Sąd zwolnił na podstawie art. 624 § 1 kpk P. W. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, a na podstawie art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych [tekst jednolity Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 233 z zm.] nie pobrał od niego opłaty. Skazany ma szereg zajęć komorniczych, nie ma obecnie stałych dochodów, skazany przebywa obecnie w Zakładzie Karnym, odbywając karę pozbawienia wolności, zatem jego możliwości zarobkowe są istotnie ograniczone.

/-/ SSR Daniel Jurkiewicz