Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

Wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 22 maja 2024 roku

Sygnatura akt

VI K 89/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

M. Ś. (2)

Czyn wskazany w pkt.1 części rozstrzygają-cej wyroku

Oskarżony M. Ś. (2) jest alkoholikiem, a jego problemy z tą chorobą nasiliły się po powrocie oskarżonego z Niemiec w 2019 roku. Kiedy jednak podsądny zamieszkał w P. jego sytuacja ustabilizowała się aż do 2022 roku, kiedy mieszkając wówczas ze swoją dziewczyną w P. zaczął upijać się wywołując przy tym awantury. Finalnie M. Ś. (2) wyprowadził się od swojej dziewczyny z pomocą pokrzywdzonego T. Ś. (ojca) i ponownie zamieszkał w P., a jego sytuacja ustabilizowała się. Kiedy od początku stycznia 2023 roku oskarżony zamieszkał i pracował w S. ponownie zaczął nadużywać alkoholu, a jego ojciec chcąc mu pomóc we wrześniu 2023 roku zabrał go do swojego domu położonego w J. przy ul. (...).

Podczas wspólnego zamieszkiwania oskarżony wpadał w ciągi alkoholowe, w trakcie których awanturował się kilka razy dziennie, a także wielokrotnie dusił i kopał pokrzywdzonego, stosował względem niego wyzwiska wypominając mu, że nie zadbał o jego przyszłość, a także obwiniał go o swoją chorobę alkoholową oraz groził mu śmiercią, przy czym z czasem przemoc ta nasilała się i stanowiła dla pokrzywdzonego realne zagrożenie w sytuacji gdy jest on osobą starszą i schorowaną (T. Ś. choruje na serce i porusza się o kuli).

Pokrzywdzony bał się reagować na agresję ze strony syna, albowiem kiedy podejmował działania obronne wówczas podsądny groził, że go zabije, a także chwytał go za ręce mówiąc do niego m.in. „zajebię cię, ty nie powinieneś już żyć”. Finalnie T. Ś. chciał, by jego syn wyprowadził się, albowiem pokrzywdzony bał się przebywać w jego towarzystwie z uwagi na agresję ze strony oskarżonego oraz coraz częstsze ciągi alkoholowe (M. Ś. (2) był pijany niemal bez przerwy), lecz podsądny nie chciał tego zrobić, gdyż nie posiadał stałej pracy.

Święta Bożego Narodzenia 2023 roku pokrzywdzony spędził u swoich znajomych, gdyż chciał odpocząć od ciągłych awantur ze strony syna. Po powrocie do domu pokrzywdzony zastał natomiast zniszczone drzwi wejściowe do domy, co było najprawdopodobniej efektem konfliktu oskarżonego z osobami, którym miał zapłacić za usługi prostytutki, z których chciał skorzystać, lecz nie miał funduszy na uregulowanie płatności z tego tytułu.

W S. 2023 roku M. Ś. (2) przez cały dzień był agresywny wobec swojego ojca, który postanowił spędzić S. wraz ze swoimi znajomymi. Oskarżony w tym dniu wypił dużą ilość alkoholu, a następnie na podjeździe wysadził stary sedes przy pomocy petardy, w konsekwencji czego doznał urazu mechanicznego oczu. M. Ś. (2) zadzwonił wówczas do ojca mówiąc mu, że zrobił sobie coś w oko i ma on natychmiast przyjechać i zawieźć go do szpitala. Pokrzywdzony wrócił wówczas do domu, a oskarżony będąc już bardzo pijanym natychmiast wsiadł do jego auta domagając się zawiezienia do placówki medycznej. Już w trakcie jazdy oskarżony zaczął wyzywać pokrzywdzonego zarzucając mu, że to jego wina, iż coś wbiło mu się do oka, a także żądał szybszej jazdy i kopał wnętrze samochodu. W pewnym momencie kiedy oskarżony wraz z pokrzywdzonym znajdowali się na drodze krajowej nr (...) oskarżony rzucił się w trakcie jazdy na pokrzywdzonego i zaczął wyrywać mu kierownicę, przez co T. Ś. nie potrafił opanować samochodu, co groziło wypadnięciem z trasy. Kiedy pokrzywdzonemu udało się już wyhamować oskarżony powiedział mu, że ma jechać dalej albo go „zajebie” i wobec tej groźby T. Ś. bał się odmówić. W trakcie dalszej jazdy M. Ś. (2) jeszcze kilkukrotnie atakował swojego ojca w trakcie jazdy, co groziło wypadnięciem z trasy.

Ze szpitala pokrzywdzony wrócił sam i udał się do domu mieszkającego obok brata, a po opatrzeniu rany do domu wrócił również M. Ś. (2). Pokrzywdzony bał się jednak wrócić do swojego domu kiedy przebywał tam syn więc jego brat – J. Ś. zaproponował, że on jako pierwszy tam pójdzie i porozmawia z podsądnym. Oskarżony zaczął się wówczas odgrażać swojemu wujowi, że spali dom oraz samochód swojego ojca. Pokrzywdzony wspólnie ze swoim bratem chciał wówczas porozmawiać z oskarżonym, aby ten się wyprowadził do swojego mieszkania w P., lecz M. Ś. (2) wpadł wówczas w furię i ich zaatakował uderzając ich pięściami oraz grożąc, że ich zabije, a także rzucał w ich kierunku różnymi przedmiotami. Nie mogąc sobie poradzić z agresywnym oskarżonym T. Ś. i J. Ś. zadzwonili na Policję, która podjęła interwencję wobec podsądnego.

W trakcie zatrzymania w dniu 1 stycznia 2024 roku oskarżony wielokrotnie nienawistnie wypowiadał się o ojcu nazywając go „ubekiem”, a także twierdził, iż chce on go „wrobić” oraz obwiniał go swoje niepowodzenia i śmierć matki.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. (1) – k. 26 - 29, 81v – 82,

Zeznania świadków:

- T. Ś. – k. 2 – 4, 82v – 83,

- J. Ś. – k. 7 - 8, 83v - 84

- K. Ś. – k. 20,

- P. D. – k. 33, 83v,

Dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 1, 14,

- protokół zatrzymania osoby – k. 11,

- dokumentacja tzw. „niebieskiej karty” – k. 15 - 19,

M. Ś. (2)

Oskarżony nie był karany za przestępstwa.

dokumenty:

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. M. Ś. (1) – k. 30, 69.

M. Ś. (2)

M. Ś. (2) ma 34 lata, jest kawalerem nieposiadającym nikogo na utrzymaniu. Oskarżony posiada wykształcenie wyższe, przy czym obecnie nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów. Podsądny posiada majątek w postaci mieszkania położonego w P..

oświadczenie oskarżonego – k. 28.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

M. Ś. (2)

czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzyga-jącej wyroku

Materiał zgromadzony w toku niniejszego postępowania nie potwierdził twierdzeń oskarżonego, iż nie znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoim ojcem T. Ś..

Dowody wskazane w części 1.1.1. uzasadnienia

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. (1)

Sąd Rejonowy dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w bardzo niewielkiej części i to wyłącznie w zakresie, w jakim były one bezsporne, bądź korespondowały ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym stanowiącym podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. W związku z powyższym skład orzekający nie miał podstaw do odmówienia prawdziwości twierdzeniom oskarżonego, w których przyznał, że nie pracuje z uwagi na problemy z alkoholem.

Oskarżony szczerze przyznał też, że ma mieszkanie w P. na ul. (...).

Sąd nie znalazł powodów do odmówienia prawdziwości twierdzeniom oskarżonego przedstawionym w toku postępowania sądowego, w których przyznał, że zamieszkiwał wraz z ojcem co najmniej od września 2023 roku, lecz jego twierdzenia w tym zakresie miały charakter bezsporny.

Skład orzekający dął również wiarę podsądnemu w zakresie w jakim przyznał, że na skutek nieostrożnej zabawy z fajerwerkami doznał uszkodzenia oka i jego ojciec zawiózł go do szpitala, skąd następnie wrócił taksówką, albowiem w tej części relacja M. Ś. (1) jest zgodna z twierdzeniami pozostałych świadków.

1.1.1.

zeznania pokrzywdzonego T. Ś.

Zeznania złożone przez pokrzywdzonego na etapie postępowania przygotowawczego były konsekwentne, spójne i szczere. T. Ś. przedstawił jak wyglądało psychiczne i fizyczne znęcanie się nad nim przez oskarżonego, przy czym nie starał się w żadnym momencie w swojej relacji ukazać podsądnego w szczególnie niekorzystnym świetle. Pokrzywdzony przybliżył konkretne zdarzenia, w których dochodziło do aktów przemocy ze strony syna, akcentując że wszystkie one mają miejsce kiedy M. Ś. (2) znajduje się w stanie upojenia alkoholowego, a alkoholu nadużywał on niemal codziennie. Świadek dokładnie zrelacjonował także sytuacje, w których oskarżony znęcał się nad nim psychicznie i fizycznie oraz przedstawił jaką formę przybierało zachowanie jej ojca w stosunku do niego.

W toku postępowania sądowego pokrzywdzony potwierdził prawdziwość swojej dotychczasowej relacji wskazując na rolę alkoholu w zachowaniu syna oraz jego stany depresyjne i zaakcentował chęć pomocy mu w wyjściu z dotychczasowej sytuacji. T. Ś. powtórzył również swoje zeznania na okoliczność zdarzeń odbywających się w noc sylwestrową, w tym podkreślił, że po powrocie ze szpitala bał się wrócić do domu w obawie przed oskarżonym. Świadek zaznaczył również, że był wykończony codziennym piciem alkoholu przez oskarżonego i bał się, że dojdzie do nieszczęścia. Zważywszy, że twierdzenia T. Ś. przez całe toczące się postępowanie były spójne Sąd nie znalazł powodów do odmówienia im przymiotu wiarygodności.

Pokrzywdzony w toku rozprawy sądowej wprawdzie wskazał, że chciałby odwołać swoje zeznania i „wszystko bierze na siebie”, niemniej jednak takie oświadczenie nie miało żadnej mocy prawnej, albowiem T. Ś. będąc pouczonym o prawie odmowy składania zeznań nie skorzystał z niego oświadczając, że chce zeznawać, a nadto nie wskazywał, aby jego zeznania w którymkolwiek momencie były niezgodne z prawdą.

1.1.1.

zeznania świadka J. Ś.

Brak było podstaw do odmówienia wiarygodności zeznaniom brata pokrzywdzonego J. Ś., ponieważ były one spójne i rzeczowe. Świadek przedstawił jak wyglądało zachowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonego, w tym przede wszystkim zilustrował wydarzenia z ich udziałem mające miejsce w noc sylwestrową (...), w tym kategorycznie stwierdził, że T. Ś. boi się spać we własnym domu z uwagi na zachowanie podsądnego i nie czuje się w nim bezpiecznie. Sąd Rejonowy miał na uwadze, że zeznania świadka w zasadniczej części korespondowały z zeznaniami pokrzywdzonego tworząc spójną całość, a jedyne rozbieżności miały miejsce w części w jakiej T. i J. Ś. przedstawili szarpaninę z oskarżonym mającą miejsce bezpośrednio przed wezwaniem Policji, niemniej jednak nie świadczy to bynajmniej o braku wiarygodności obu osobowych źródeł dowodowych, z uwagi na dynamikę całego zdarzenia.

Świadek w toku postępowania sądowego zasadniczo podtrzymał swoje zeznania z postępowania przygotowawczego, niemniej jednak z uwagi na podjęte przez oskarżonego leczenie starał się „wygładzić” swój przekaz na okoliczność zdarzenia z nocy sylwestrowej.

1.1.1.

zeznania świadka K. Ś.

Zeznania brata oskarżonego miały w niniejszej sprawie wyłącznie walor pomocniczy, albowiem nie był on bezpośrednim świadkiem przemocy fizycznej bądź psychicznej stosowanej przez oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonego, niemniej jednak świadek kategorycznie stwierdził, że podsądny pod wpływem alkoholu jest nieobliczalny i jak wypije „to dostaje małpiego rozumu i zaczyna mu odwalać”.

1.1.1.

zeznania świadka P. D.

W całości za wiarygodne Sąd uznał zeznania funkcjonariusza Policji, który brał udział w interwencji w miejscu zamieszkania oskarżonego, która zakończyła się jego zatrzymaniem. Świadek dokładnie przedstawił przebieg samej interwencji oraz okoliczności zatrzymania oskarżonego, a przedstawiona przez niego wersja zdarzeń w zasadniczych elementach korelowała z zeznaniami pokrzywdzonego i świadka J. Ś.. Jednocześnie wiedza świadka na temat okoliczności będących przedmiotem jego zeznań została przez niego powzięta w toku wykonywania czynności służbowych. Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by odmówić wiarygodności P. D., szczególnie że jest on dla oskarżonego osobą obcą, nigdy się z nim nie spotkał i nie miał absolutnie żadnego interesu w tym, by fałszywie go pomawiać, narażając się na odpowiedzialność za fałszywe zeznania i tego konsekwencje dla jego służby. Nadto Sąd Okręgowy miał również na względzie, że relacja wskazanego świadka nie była negowana przez podsądnego w jakimkolwiek zakresie.

1.1.1.

1.1.2.

dokumenty:

- notatki urzędowe,

- protokół zatrzymania osoby,

- dokumentacja tzw. „niebieskiej karty”,

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. M. Ś. (1).

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego M. Ś. (1) Sąd w znacznej mierze uznał za nieprawdziwe, albowiem przede wszystkim stały one w całkowitej opozycji do wiarygodnych, spójnych, rzeczowych i konsekwentnych zeznań pokrzywdzonego T. Ś. oraz świadka J. Ś..

Pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że przestępstwo znęcania się odbywa się przede wszystkim w tzw. „czterech ścianach”, a bezpośrednimi uczestnikami inkryminowanych zdarzeń są z reguły sprawca i ofiara. Dlatego też oceniając wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania pokrzywdzonego skład orzekający odnosił się również do pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim depozycji pozostałych członków rodziny oskarżonego, którzy wskazywali na nieobliczalność jego zachowania w czasie kiedy znajdował się on pod wpływem alkoholu.

W pierwszej kolejności skład orzekający nie dał wiary oskarżonemu, jakoby z ojcem miał on jedynie „małe sprzeczki i nieporozumienia”, albowiem całkowicie odmiennie zachowania przedstawił sam pokrzywdzony, a także J. Ś. obrazując zachowania bratanka wobec swojego ojca.

Nieprawdziwe były również twierdzenia podsądnego, w których twierdził, że mieszkał u swojego ojca, gdyż wykonywał remont w jego domu, a także wspólnie z ojcem postanowili sprzedać mieszkanie w P. i zainwestować w dom, ponieważ obaj źle znoszą samotność. Wyjaśnienia te są wręcz kuriozalne w świetle tego, że oskarżony nadal jest w posiadaniu mieszkania w P., a jego ojciec wolał spędzać Święta Bożego Narodzenia i S. ze swoimi znajomymi niż z nim w obawie przed atakami słownymi i fizycznymi z jego strony. Pokrzywdzony w toku postępowania przygotowawczego bardzo konkretnie wskazał, że boi się przebywać ze swoim synem pod wspólnym dachem, co przeczy twierdzeniom oskarżonego na okoliczność chęci wspólnego mieszkania stron z uwagi na redukcję poczucia samotności. Nieprawdziwe były także słowa oskarżonego, iż mieszkając z ojcem opiekuje się nim, szczególnie że nie potwierdził ich zarówno sam oskarżony, jak i żadne z pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków.

Wyłącznie jako nieprzekonująca linię obrony Sąd uznał zapewnienia oskarżonego, w których twierdził, że przeprowadził się do ojca w celu wsparcia go w przygotowaniach do operacji, a następnie pomocy w leczeniu i rekonwalescencji po zabiegu. Depozycje te nie zostały –potwierdzone jakimkolwiek materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, a w szczególności przeczą im zeznania pokrzywdzonego, w których stanowczo twierdził, że boi się swojego syna, który niemal codziennie wprowadza się w stan upojenia alkoholowego, podczas którego m.in. awanturuje się, bije go, szarpie i grozi mu śmiercią. Sąd dostrzegł, że narracja podsądnego przedstawiona w toku procesu miała charakter instrumentalny i ogniskowała się wokół chęci przedstawienia osoby oskarżonego jako opiekuńczego syna, dbającego o swojego ojca, czemu przeczą jednak dowody stanowiące podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. Nadto w ocenie Sądu gdyby wyjaśnienia złożone na rozprawie w dniu 8 maja 2024 roku były prawdziwe, wówczas niewątpliwie na aspekt rzekomego przygotowania ojca do zabiegu operacyjnego i sprawowania nad nim późniejszej opieki, podsądny podniósłby już na etapie dochodzenia, co jednak nie miało miejsca. M. Ś. (2) twierdził wówczas, że wraz z ojcem podjęli decyzję o wspólnym zamieszkaniu z uwagi na obawę o samotność.

Sąd nie dał również wiary oskarżonemu w części w jakiej utrzymywał, że wykonał remont domu pokrzywdzonego, a ich relacje były poprawne. P. temu przede wszystkim wiarygodne zeznania pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków, którzy osobę oskarżonego przedstawili w sposób absolutnie odmienny.

Relacja oskarżonego odnosząca się do przebiegu nocy sylwestrowej także nie zasługiwała na wiarę z uwagi na jej rozbieżność z zeznaniami pozostałych świadków.

1.2.1.

zeznania świadka (...) (k. 84)

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka będącej partnerką życiową oskarżonego, albowiem miały one charakter instrumentalny i ich jedynym celem była poprawa sytuacji procesowej M. Ś. (1). Świadek nie zamieszkiwała wraz z oskarżonym i pokrzywdzonym w inkryminowanym czasie, przez co nie wiedziała ona jak rzeczywiście kształtowały się relacje pokrzywdzonego z oskarżonym, a jej depozycje miały na celu wyłącznie wsparcie linii obrony podsądnego.

1.2.1.

zeznania świadka K. Ś.

Świadek będący bratem oskarżonego skorzystał z przysługującego mu uprawnienia do odmowy składania zeznań.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku

M. Ś. (2)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.1.1.

art. 207 § 1 k.k. „kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”.

W niniejszej sprawie ustalono, że w okresie od września 2023 roku do 1 stycznia 2024 roku w S. M. Ś. (2) znęcał się fizycznie i psychicznie nad ojcem T. Ś. w ten sposób, że szarpał, popychał, uderzał otwartą dłonią w twarz, wszczynał awantury, wyzywał słowami wulgarnymi i obraźliwymi, groził pozbawieniem życia i uszkodzeniem ciała, poniżał, krytykował go.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie pozwolił na ustalenie, że oskarżony wskazanych czynów dopuścił się wobec swojego ojca. Pokrzywdzony składając zeznania w toku postępowania przygotowawczego stanowczo wskazał na sytuacje, w których syn znęcał się nad nim zarówno psychicznie, jak i fizycznie, a nadto stanowczo stwierdził, że boi się przebywać wraz z nim we wspólnym mieszkaniu. Okoliczności te powtórzył również brat pokrzywdzonego J. Ś. i na ich podstawie Sąd Rejonowy nie miał wątpliwości w zakresie sprawstwa oskarżonego co do zarzucanego mu czynu zabronionego. Wprawdzie w toku postępowania sądowego T. Ś. chciał cofnąć złożone przez siebie zeznania i „wziąć wszystko na siebie”, a J. Ś. znacząco łagodził swoje twierdzenia przedstawione na etapie postępowania przygotowawczego, lecz miało to na celu wyłącznie poprawienie sytuacji podsądnego i stanowiło w ocenie Sądu, jedynie próbę doprowadzenia do uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej. Sąd Rejonowy podkreśla w tym miejscu, że zarówno ojciec, jak i wuj oskarżonego nie skorzystali z prawa do odmowy złożenia zeznań w niniejszej sprawie pomimo odebrania stosownego pouczenia w tym zakresie.

Sąd Rejonowy stanowczo zaznacza w tym miejscu, że znamiona przestępstwa znęcania się nad najbliższymi są z reguły wypełniane w tzw. ”czterech ścianach”, co oznacza, że spostrzeżenia innych osób na ten temat są mocno ograniczone. Sąd rozstrzygając niniejszą sprawę musiał ocenić zgromadzony materiał dowodowy z uwzględnieniem zasad swobodnej oceny dowodów i jednym dowodom dać wiarę, a innym tego przymiotu odmówić. Biorąc pod uwagę całokształt dowodów zgromadzonych w sprawie Sąd za prawdziwą uznał relację złożoną na etapie postępowania przygotowawczego przez T. Ś. wspartą zeznaniami brata J. Ś., które były ze sobą zbieżne w zasadniczych punktach i wzajemnie się uzupełniały.

Jedynie celem przypomnienia Sąd Rejonowy wskazuje, iż przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. oznacza działanie albo zaniechanie, polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. Cechą podmiotową tego przestępstwa jest umyślność, która w zasadzie występuje w postaci zamiaru bezpośredniego, wyrażającego się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia i poniżenia. Zachowaniu sprawcy musi towarzyszyć nie tylko systematyczność, zwarcie czasowe i miejscowe, ale również intensywność, dotkliwość i poniżanie w eskalacji ponad miarę oraz cel przewidziany w pojedynczych czynnościach naruszających różne dobra chronione prawem np. nietykalność ciała, godność osobista, mienie. Znęcanie się oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo na jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 1982 roku, sygn. akt II KR 5/82, Legalis nr 22971).

Pojęcie znęcanie się zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. Istota przestępstwa polega na jakościowo innym zachowaniu sprawcy, aniżeli na zwyczajnym znieważeniu lub naruszeniu nietykalności cielesnej osoby pokrzywdzonej. O uznaniu za znęcanie się zachowania sprawiającego cierpienie psychiczne ofiary powinna decydować ocena obiektywna, a nie subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Za znęcanie się nie można uznać zachowania sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia i moralnego ani sytuacji, gdy między osobą oskarżoną, a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego znęcania się (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 roku, IV KKN 312/99, LEX nr 77436). W niniejszej sprawie brak było dowodów pozwalających na przyjęcie, iż występowała wzajemność negatywnych zachowań pomiędzy oskarżonym i T. Ś., szczególnie iż bezspornym było, że oskarżony będąc osobą dużo młodszą i silniejszą od pokrzywdzonego miał nad nim znaczną przewagę fizyczną.

Sąd Rejonowy nie miał również żadnych wątpliwości w zakresie winy M. Ś. (1) w kontekście zarzucanego mu czynu zabronionego, albowiem nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę. Oskarżony popełnił zarzucony mu czyn zabroniony, albowiem chciał to zrobić i uczynił to działając z zamiarem bezpośrednim.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------------------------------------

--------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

--------------------------------

--------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

-------------------------------------------------

---------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

3.5.  Uniewinnienie

-------------------------------------------------

--------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

M. Ś. (2)

1

1

Sąd, wymierzając zatem oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo karę, miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary wymienione w art. 53 k.k., zarówno przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Przede wszystkim Sąd wziął pod uwagę konieczność zachowania proporcji między społeczną szkodliwością czynu, a stopniem zawinienia.

Okoliczności obciążające:

- stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był bardzo wysoki, albowiem działaniem swoim oskarżony godził w jedno z podstawowych dóbr człowieka, a mianowicie w wolność od strachu i znoszenia psychicznej i fizycznej przemocy,

- działanie bez jakiegokolwiek powodu, mające jedynie na celu wyładowanie swoich frustracji i chęć dokuczenia ojcu, nie liczenie się z jego uczuciami, zaburzanie poczucia bezpieczeństwa i chęci spokoju oraz zadawanie niepotrzebnego udręczenia,

- oskarżony wykorzystywał swoją przewagę nad pokrzywdzonym, a swoim zachowaniem spowodował u niego poczucie krzywdy i bezsilności,

- działanie pod wpływem alkoholu,

- intensywność działania oskarżonego oraz jego dolegliwość dla pokrzywdzonego,

- stopień winy: bardzo wysoki, albowiem działaniu oskarżonego towarzyszył zamiar bezpośredni – oskarżony chciał sprawiać ból i cierpienie pokrzywdzonemu.

Jako okoliczność łagodzącą przyjęto:

- podjęcie leczenia uzależnienia od alkoholu,

- dotychczasową niekaralność sądową.

Mając na uwadze okoliczności obciążające oraz łagodzące stwierdzone u oskarżonego, a także stopień jego winy, Sąd wymierzył na podstawie art. 207 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, która to kara spełni swoją rolę zarówno w kontekście prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

M. Ś. (2)

1, 4

1

Sąd zastosował instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego M. Ś. (1). W ocenie Sądu, spełnione zostały przesłanki z art. 69 § 1 i 2 k.k., pozwalające na przyjęcie pozytywnej prognozy wobec oskarżonego. Nie był on wcześniej karany, a także podjął aktywną walkę ze swoim uzależnieniem od alkoholu należy więc uznać, że mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary będzie przestrzegał porządku prawnego i nie powróci ponownie do przestępstwa. Długość okresu próby Sąd określił na 3 lata oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego (zgodnie z art. 73 § 1 k.k.), albowiem w ocenie Sądu w okresie próby konieczna będzie kontrola postawy podsądnego w kontekście poprawy jego zachowania w relacjach z rodziną.

A. A.

2, 3

1

Sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu oraz uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych w okresie próby. W ocenie składu orzekającego powstrzymywanie od nadużywania alkoholu korzystnie wpłynie na proces resocjalizacyjny oskarżonego pozwalając na dostrzeżenie popełnianych przez niego błędów, w tym przede wszystkim destrukcyjny wpływ alkoholu na jego zachowanie oraz relacje z ojcem i najbliższymi. Natomiast oddziaływania korekcyjno-edukacyjne przeznaczone są zwłaszcza dla skazanych stosujących przemoc w rodzinie. Ich celem jest: powstrzymanie osoby stosującej przemoc w rodzinie przed dalszym stosowaniem przemocy; rozwijanie umiejętności samokontroli i współżycia w rodzinie; kształtowanie umiejętności w zakresie wychowywania dzieci bez używania przemocy w rodzinie; uznanie przez osobę stosującą przemoc w rodzinie swojej odpowiedzialności za stosowanie przemocy; zdobycie i poszerzenie wiedzy na temat mechanizmów powstawania przemocy w rodzinie; zdobycie umiejętności komunikowania się i rozwiązywania konfliktów w rodzinie bez stosowania przemocy. Niewątpliwym jest, iż oskarżony będąc pod wpływem alkoholu jest osobą impulsywną i porywczą, nie potrafiącą kontrolować swojej złości, wyładowując agresję na innych osobach – swoim starszym i schorowanym ojcu, wobec którego stosował przemoc fizyczną i psychiczną. Z uwagi na dobro przede wszystkim pokrzywdzonego, Sąd uznał, iż oskarżony powinien uczestniczyć w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych i nauczyć się panować nad swoimi emocjami, co pozwoli mu na podjęcie próby odbudowania rodzinnych relacji.

M. Ś. (2)

6

1

Sąd nakazał oskarżonemu okresowe opuszczenie lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym T. Ś. w S. przy ul. (...) na okres 3 lat, a ponadto na ten sam okres orzekł zakaz kontaktowania się z pokrzywdzonym T. Ś. bez jego zgody i zakaz zbliżania się do niego na odległość mniejszą niż 50 (pięćdziesiąt) metrów.

Sąd przy wymiarze wskazanego środa karnego uwzględnił przede wszystkim oczekiwania i potrzeby pokrzywdzonego w zakresie zabezpieczenia jego spokoju i uniknięcia konfliktowych sytuacji z udziałem syna. Mając na uwadze wiek pokrzywdzonego, jego potrzeby w zakresie zapewnienia mu spokoju i poczucia bezpieczeństwa, czy stan zdrowia – wszystko to prowadzi do rozstrzygnięcia o konieczności zapewnienia pokrzywdzonemu maksymalnej ochrony, tak aby w przyszłości ze strony oskarżonego nie groziło mu jakiekolwiek niebezpieczeństwo. Sąd dostrzegł jednak chęć kontaktu z synem ze strony pokrzywdzonego oraz chęć wsparcia go w walce z nałogiem, więc wskazany środek karny nie znajdzie zastosowania jeżeli pokrzywdzony T. Ś. wyrazi na taki kontakt zgodę.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

M. Ś. (2)

5, 6

1

Wobec faktycznego pozbawienia oskarżonego wolności w toku postępowania przygotowawczego w formie zatrzymania, okres tego zatrzymania Sąd zaliczył mu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Natomiast na podstawie art. 63 § 3 k.k. na poczet orzeczonych wobec oskarżonego środków karnych zaliczył M. Ś. (2) okres ich faktycznego stosowania od dnia 2 stycznia 2024 roku.

7.6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

M. Ś. (2)

7

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (jedn. tekst: Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zwolniono oskarżonego od obowiązku zapłaty kosztów sądowych, obciążając nimi Skarb Państwa i nie pobrano od niego opłaty, a orzeczenie takie podyktowane jest aktualną sytuacją majątkową M. Ś. (1), który nie pracuje i podjął leczenie z uzależnienia od alkoholu w zamkniętym ośrodku, co uniemożliwia mu w chwili obecnej podjęcie pracy zarobkowej.

6.  Podpis

P., dnia 10 czerwca 2024 roku

/-/ Sędzia Robert Grześ