Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

Wyrok Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 15 maja 2024 roku

Sygnatura akt

VI K 129/24

Je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskar ż onych, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do cz ęści wyroku obj ę tych wnioskiem. Je ż eli wyrok zosta ł wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo je ż eli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygni ę cie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, s ą d mo ż e ograniczy ć uzasadnienie do informacji zawartych w cz ęś ciach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.

L. W.

W dniu 13 grudnia 2023 roku w miejscowości J. na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki M. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości potwierdzonym badaniem urządzeniem kontrolno – pomiarowym do ilościowego oznaczenia zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu Alkometr A2.0, badanie godzina 21:03 z wynikiem 0,57 mg/l, tj. przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony L. W. jest zatrudniony w charakterze zawodowego kierowcy samochodów ciężarowych zatrudnionym w firmie (...) z siedzibą w D..

W dniu 13 grudnia 2023 roku ok. godziny 19:00 oskarżony L. W. wykonując swoje obowiązki zawodowe w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego przyjechał do firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. przy ul. (...) samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą (...) o nr rej. (...) w celu dostarczenia przewożonego transportu. Po dotarciu do bramy zakładu oskarżony opuścił kabinę i udał się do stróżówki w celu okazania dokumentów i wówczas wyczuła od niego silny zapach alkoholu pracująca tam M. Z..

L. W. rozładował przewożony przez siebie transport, a następnie wyjeżdżając z terenu firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji, którzy poddali go badaniu na obecność alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem A. A 2.0. z wynikiem: 21:03 – 0,57 mg/l, 21:05 – 0,58 mg/l, 21:21 – 0,54 mg/l, 21:36 – 0,50 mg/l.

Oskarżony oświadczył badającym go funkcjonariuszom Policji, że w dniu zdarzenia ok. godziny 17:30 wypił jedno piwo o pojemności 500 ml.

Następnego dnia na godzinę 11:20 L. W. miał awizację w firmie (...) sp. z o.o. z siedzibą w S..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. W.

35 – 36

64

zeznania świadka M. Z.

5 – 6

64

notatki urzędowe

1

protokół badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu

3

pismo firmy (...) z siedzibą w D. z dnia 18 stycznia 2024 roku

22

wydruki z portalu G. M.

23 – 35

L. W. był karany za wykroczenia w ruchu drogowym, natomiast nie był on karany za przestępstwa.

notatka urzędowa

10

informacja z K. dot. L. W.

15

56

pismo Komisariatu Policji w S. z dnia 9 kwietnia 2024 roku

61

L. W. ma 64 lata, jest żonaty i posiada jedno dorosłe dziecko. Oskarżony obecnie jest bezrobotny, natomiast był zatrudniony w firmie (...) z siedzibą w D. w okresie od dnia 1 stycznia 2013 roku do dnia 14 grudnia 2013 roku jako kierowca samochodu ciężarowego i miał bardzo dobrą opinię w miejscu pracy. Podsądny nie posiada majątku o większej wartości.

Oskarżony sprawuje aktualnie opiekę nad swoją (...) żoną E. W., która po operacji założenia stymulatora mózgu ( (...)) wymaga stałych systematycznych kontroli tego urządzenia, w tym zmiany parametrów stymulacji.

opinia z zakładu pracy oskarżonego

27

zaświadczenie o stanie zdrowia E. W.

28

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

L. W.

W dniu 13 grudnia 2023 roku w miejscowości J. na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym marki M. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości potwierdzonym badaniem urządzeniem kontrolno – pomiarowym do ilościowego oznaczenia zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu Alkometr A2.0, badanie godzina 21:03 z wynikiem 0,57 mg/l, tj. przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Dowody zgromadzone w niniejszym postępowaniu nie potwierdziły linii obrony oskarżonego L. W., jakoby w dniu zdarzenia miał zamiar zatrzymać się na wewnętrznym parkingu firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i dopiero następnego dnia ruszyć w dalszą trasę, a piwo wypił już będąc w trakcie postoju do posiłku, po którym miał zamiar położyć się spać w kabinie ciężarówki.

Dowody wskazane w części 1.1. uzasadnienia

Karty wskazane w części 1.1. uzasadnienia

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. W.

Wyjaśnieniom oskarżonego Sąd dał wiarę jedynie w części, w jakiej znalazły one swoje odzwierciedlenie w materiale dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie.

Sąd nie miał więc wątpliwości co do prawdziwości depozycji podsądnego w części w jakiej potwierdził, że w dniu zdarzenia kierował pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości i przyznał się do zarzucanego mu czynu.

Twierdzenia oskarżonego odnoszące się do choroby jego małżonki miały charakter całkowicie bezsporny, a więc Sąd dał im wiarę w pełnym zakresie.

zeznania świadka M. Z.

Sąd Rejonowy w pełnym zakresie dął wiarę spójnym, logicznym i konsekwentnym zeznaniom świadka M. Z., która przedstawiła okoliczności spotkania z L. W., w tym przede wszystkim kategorycznie stwierdziła, że kiedy oskarżony podjechał pod bramę firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i wszedł do stróżówki w celu okazania dokumentów wyczuła od niego zapach alkoholu, co wzbudziło jej przypuszczenie, że kierowca znajduje się pod jego wpływem. Relacja świadka skutecznie zanegowała przyjętą przez oskarżonego linię obrony, jakoby alkohol spożywał już na terenie firmy planując nocleg w samochodzie na terenie tego zakładu. W ocenie Sądu Rejonowego świadek nie miała żadnego powodu do fałszywego pomawiania oskarżonego, albowiem nie znała ona jego osoby i pierwszą styczność z nim miała w dniu zdarzenia, w momencie kiedy wyczuła od niego woń alkoholu.

Składają zeznania przed Sądem świadek kategorycznie potwierdziła, że już wjeżdżając do firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. oskarżony był pod wpływem alkoholu, co świadek czuła, gdy spisywała jego dane, albowiem dzieliła ich wówczas odległość ok. 50 cm. M. Z. podkreśliła, że powiedziała o swoich podejrzeniach w zakresie stanu trzeźwości oskarżonego, którzy polecili jej wezwanie Policji, co też świadek uczyniła. Nadto M. Z. zaprzeczyła, aby wdała się w sprzeczkę z podsądnym na terenie zakładu wskazując, że przez cały czas znajdowała się w budce strażniczej przy szlabanach i nie wiedziała co w tym czasie robił oskarżony.

Sąd Rejonowy dokonując oceny zeznań M. Z. nie dopatrzył się w nich jakichkolwiek symptomów pozwalających na odmówienie im prawdziwości. Świadek nie znała bowiem podsądnego i zarówno przed samym zdarzeniem, jak również nigdy później nie miała z nim styczności, a nadto zaprzeczyła, aby w ogóle doszło pomiędzy nimi do jakiejkolwiek sprzeczki, co wyklucza w ocenie Sądu możliwość fałszywego pomówienia L. W. przez świadka.

dokumenty zgromadzone w sprawie

Sąd uznał dowody ze zgromadzonych w sprawie dokumentów za wiarygodne, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł powodów do tego, aby z urzędu to uczynić. Dokumenty te nadto korespondują ze sobą nawzajem oraz z pozostałymi zgromadzonymi w sprawie dowodami.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

częściowo wyjaśnienia oskarżonego L. W.

Sąd w przeważającej mierze nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, w szczególności w zakresie, w jakim były one wewnętrznie sprzeczne bądź też pozostawały one w kolizji z materiałem dowodowym stanowiącym podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

Sąd Rejonowy przede wszystkim nie dał wiary oskarżonemu w części w jakiej wskazał, że alkohol spożył na terenie zakładu, w którym dokonywano rozładunku. Podkreślenia bowiem wymaga, że świadek M. Z. kategorycznie wskazała, że alkohol wyczuła od oskarżonego w momencie kiedy przyszedł on do dyżurki ochrony celem okazania dokumentów, a więc przyjeżdżając na teren zakładu musiał się znajdować pod jego wpływem od dłuższego czasu. Podsądny zatrzymany został ok. godzinę po wjeździe na teren firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i kilkukrotne badanie stanu trzeźwości analizatorem wydechu wskazywało, że stężenie alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu miało tendencję spadkową, co oznacza, że alkohol został wypity przez niego w dłuższym odstępie czasu.

Sąd nie uwierzył również zapewnieniom oskarżonego, iż na teren firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. przyjechał o godzinie 16:00, albowiem wówczas nie musiałby okazywać żadnej dokumentacji M. Z., gdyż ładunek zostałby już rozładowany.

Skład orzekający nie dał również wiary L. W. w zakresie w jakim twierdził, że uzyskał zgodę na przespanie się na terenie zakładu od pracowników znajdujących się przy rozładunku, albowiem jak wskazano w notatce urzędowej z dnia 13 grudnia 2023 roku polityka firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. nie zezwala na noclegi na terenie firmy. Tym samym nie sposób racjonalnie uznać, iż szeregowi pracownicy przedmiotowej firmy mogli wyrazić oskarżonemu zgodę na nocleg na jej terenie.

Wyłącznie jako nieprzekonującą linię obrony Sąd potraktował słowa podsądnego, w których twierdził, iż po tym jak do kolacji wypił 1,5 piwa podeszła do niego pracownica portierni nakazując mu opuszczenie terenu zakładu, w związku z czym posprzeczali się oni, a oskarżony postanowił spełnić jej prośbę wyjeżdżając na parking tuż za bramą i został wówczas zatrzymany przez policję. M. Z. bardzo kategorycznie i konsekwentnie zaznaczyła, że już w momencie kiedy oskarżony podjechał na teren firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. i podszedł do budynku ochrony w celu okazania dokumentów wyczuła od niego alkohol i zadzwoniła w związku z tym na Policję. Świadek nie wskazywała na żadnym etapie przedmiotowej sprawy, aby w jakimkolwiek późniejszym terminie spotkała oskarżonego na terenie zakładu pracy.

Twierdzenia oskarżonego w omawianym zakresie są również wewnętrznie sprzeczne, albowiem jego zatrzymanie przez patrol Policji przy wyjeździe z firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. nie było przypadkowe, lecz nastąpiło na skutek zawiadomienia złożonego przez M. Z.. Tym bardziej nie mogło dojść więc do sytuacji, w której M. Z. poleciła L. W. opuszczenie terenu firmy i w tym samym momencie zadzwoniłaby ona na Policję w celu złożenia zawiadomienia o możliwości prowadzenia przez oskarżonego samochodu ciężarowego pod wpływem alkoholu, a funkcjonariusze po kilku minutach zjawiliby się na miejscu zdarzenia. Logicznym natomiast jest, iż świadek złożyła stosowne zawiadomienie po tym jak wyczuła alkohol od oskarżonego i funkcjonariusze Policji przyjechali na miejsce zdarzenia w czasie kiedy podsądny dokonywał rozładunku przywiezionego towaru i zatrzymali go gdy miał zamiar wyjechać z terenu firmy, albowiem występująca pomiędzy tymi zdarzeniami korelacja czasowa jest wysoce prawdopodobna.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

L. W.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przepis art. 178a § 1 k.k. stanowi, iż karze podlega, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przestępstwo prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości jest przestępstwem powszechnym, co oznacza, że może być popełnione przez każdy podmiot zdatny do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Przedmiotem ochrony wskazanego przepisu jest bezpieczeństwo ruchu lądowego, wodnego i powietrznego - główny przedmiot ochrony) oraz życie i zdrowie - dodatkowy przedmiot ochrony (zob. J. Piórkowska-Flieger, w: Bojarski, Kodeks karny, 2006, s. 320).

Z treści art. 178 a § 1 k.k. wynika, że dla stwierdzenia przesłanek popełnienia przestępstwa wskazanych w tym przepisie konieczne jest spełnienie następujących znamion: po pierwsze – sprawca winien prowadzić pojazd mechaniczny, po drugie – prowadzący pojazd musi znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem innego środka odurzającego, wreszcie po trzecie – pojazd mechaniczny winien być prowadzony w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Należy stwierdzić iż, wszystkie wyżej wskazane przesłanki zostały spełnione w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego postępowania.

Niewątpliwie L. W. prowadził pojazd mechaniczny. Oskarżony kierował bowiem samochodem ciężarowym marki M. o nr rej. (...) wraz z naczepą (...) o nr rej. (...). Sąd Najwyższy uznał, że: ,,pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym jest każdy pojazd drogowy lub szynowy napędzany umieszczonym na nim silnikiem, jak również maszyna samobieżna i motorower (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1993 roku, III KRN 254/92, OSP 1993, Nr 10). Prowadzenie pojazdu nie ma swojej legalnej definicji. Nie ma jednak wątpliwości, że prowadzenie pojazdu immanentnie łączy się z podjęciem czynności polegających na wprawieniu pojazdu w ruch, a następnie na utrzymywaniu pojazdu w ruchu (zob. R.A. Stefański, Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 1993 roku w sprawie II KRN 110/93 oraz J. Wojciechowski, Kodeks karny, s. 102).

Oskarżony w chwili popełnienia czynu zabronionego znajdował się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z treścią art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Oskarżony został na miejscu zdarzenia poddany badaniu urządzeniem A. A 2.0. z wynikiem: 21:03 – 0,57 mg/l, 21:05 – 0,58 mg/l, 21:21 – 0,54 mg/l, 21:36 – 0,50 mg/l w wydychanym powietrzu. Pomiary te są miarodajne i zostały potwierdzone w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości.

L. W. kierował pojazdem mechanicznym po drodze publicznej, gdzie odbywa się normalny ruch pojazdów drogowych, albowiem dojeżdżając do firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. poruszał się ul. (...), która niewątpliwie stanowi drogę publiczną co stanowi prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Oskarżony wprawdzie utrzymywał, że alkohol pod postacią piwa spożył będąc już na terenie firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J., gdzie zamierzał nocować, niemniej jednak przedmiotowa linia obrony jest całkowicie sprzeczna z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie. Przede wszystkim Sąd miał na uwadze, że świadek M. Z. w swoich spójnych i logicznych zeznaniach kategorycznie wskazała, że oskarżony już podjeżdżając z ładunkiem do bramy musiał znajdować się pod wpływem alkoholu, albowiem wyczuła od niego alkohol, kiedy przedkładał jej dokumenty niezbędne do wjazdu na teren zakładu i rozładowanie przewożonego transportu. Tym samym L. W. nie mógł spożyć piwa będąc już na terenie przedmiotowej firmy. Świadek zanegowała również, aby miała jakąkolwiek sprzeczkę z oskarżonym, co skutecznie podważyło wraz z pozostałym ocenionym materiałem dowodowym linię obrony podsądnego. Natomiast dojeżdżając do firmy (...) sp. z o.o. z siedzibą w J. oskarżony musiał poruszać się ulicą (...) w J., albowiem wyłącznie z tej drogi istniała możliwość wjazdu do bramy prowadzącej do wskazanego przedsiębiorstwa. Nie ulega natomiast wątpliwości, że ulica (...) w J. stanowi drogę publiczną. Należy zauważyć, że dla wypełnienia znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. wystarczające jest prowadzenie go w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego w jakiejkolwiek strefie ruchu, to jest w ruchu lądowym (drogowym lub kolejowym), wodnym lub powietrznym (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, II AKa 131/04, KZS 2004/9/3). Mając wszystkie powyższe rozważania na uwadze w ocenie Sądu Rejonowego nie może budzić wątpliwości, iż oskarżony prowadził pojazd w ruchu lądowym – jechał on bowiem ulicą (...) w miejscowości J..

Występek z art. 178a § 1 k.k. ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. Niezbędna jest więc świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Analizując zachowanie oskarżonego od strony podmiotowej, stwierdzić należy, że oskarżony, spożywając alkohol w takiej ilości, że osoby postronne wyczuwały jego zapach od oskarżonego musiał liczyć się z tym, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości. W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że od strony podmiotowej oskarżony zachowaniem swoim wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Podkreślić należy, że kwestia karalności tego rodzaju zachowań jest powszechnie znana, tym bardziej dla osoby, która pracuje w zawodzie kierowcy. W ocenie Sądu nie zaistniały jakiekolwiek okoliczności wyłączające winę oskarżonego.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. W.

I

1

Sąd orzekł o karze na podstawie art. 178a § 1 k.k. mając na względzie treść przepisu art. 53 § 1 i 2, 2a oraz 2b k.k.

Winę oskarżonego sąd określił na poziomie znacznym. Nie ujawniły się bowiem żadne przesłanki, które obniżyłyby jej stopień. Oskarżony jest osobą dorosłą, poczytalną, znał znaczenie swojego czynu.

W dalszej kolejności należy wskazać, że do okoliczności obciążających niewątpliwie należały okoliczności popełnienia czynu, w tym znaczny stopień szkodliwości społecznej popełnionego czynu zabronionego związanego z godzeniem w tak istotne dobro jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji, w sytuacji gdy wiedzą powszechną jest, że alkohol jest czynnikiem prowadzącym do wypadków komunikacyjnych, w tym śmiertelnych, a także oraz popełnienie przestępstwa po spożyciu alkoholu, który to stan był czynnikiem prowadzącym do popełnienia przestępstwa (art. 53 § 2a ust. 8 k.k.)

Spośród okoliczności łagodzących Sąd miał natomiast na uwadze uprzednią niekaralność oskarżonego za przestępstwa oraz prowadzenie przez niego ustabilizowanego trybu życia, w tym nienaganną opinię z zakładu pracy.

Z uwagi na powyższe, w szczególności na okoliczności popełnienia czynu, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 200 stawek dziennych grzywny. Sąd nie miał wątpliwości, że wskazana sankcja karna spełni swoja rolę zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej stanowiąc dolegliwość dla oskarżonego, która uzmysłowi mu i całemu społeczeństwu, iż poruszanie się pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości niezależnie od jego stężenia jest absolutnie niedopuszczalne i będzie stanowczo karane przez organy wymiaru sprawiedliwości. Jednocześnie określając wysokość stawki dziennej grzywny na minimalną kwotę 10 zł Sąd miał na uwadze, że oskarżony w chwili obecnej jest osobą bezrobotną i sprawuje bieżącą opiekę nad swoją chorującą na chorobę P. żoną, a nadto nie posiada on żadnego wartościowego majątku.

L. W.

II

1

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na minimalny okres 3 lat. Czas ten pozwoli oskarżonemu na zrozumienie naganności czynu i zapobiegnie ewentualnemu powrotowi do przestępstwa. Wskazać należy, że Sąd orzeka wskazany środek karny obligatoryjnie za czyn z art. 178a § 1 k.k.

L. W.

III

1

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, albowiem w przypadku skazania za czyn z art. 178a § 1 k.k. Sąd obligatoryjnie orzeka świadczenie pieniężne, a minimalną kwotą możliwą do orzeczenia jest kwota, którą Sąd wobec oskarżonego orzekł.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

L. W.

III

1

W związku z zatrzymaniem w dniu 13 grudnia 2023 roku oskarżonemu dokumentu prawa jazdy, Sąd na podstawie art. 63 § 4 k.k. zaliczył oskarżonemu ten okres na poczet orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, albowiem był do tego zobligowany.

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowa ł określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Co do zasady każdy, kto przez swój czyn spowodował postępowanie karne zobowiązany jest do ponoszenia wszystkich wydatków związanych z tym postępowaniem (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 października 1975 roku, OSNKW 1976/1/9).

W przedmiotowej sprawie, sytuacja materialna oskarżonego pozwala w ocenie Sądu na uiszczenie przez niego powstałych w toku postępowania kosztów sądowych, stąd na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, Sąd zasądził od oskarżonego L. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę wynoszącą 257,64 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, a także kwotę 200 zł tytułem opłaty.

1Podpis

P., 6 czerwca 2024 roku

/-/ sędzia Robert Grześ