Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2018r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: p.o. stażysty Agnieszka Ćwiklińska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda Łukasza Trepińskiego

po rozpoznaniu dnia 16.05.18r.

sprawy D. K. s. K. i W. zd. P. , ur. (...) w P.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 05.10.16r. sygn. akt VI K 821/16 za przestępstwo z art. 278 § 1 i 3 kk na karę 12 m-cy ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy 30 h miesięcznie,

2.  Sądu Rejonowego Poznań Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 08.06.16r. sygn. akt VIII K 622/15 za przestępstwo z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, zaliczono 05.05.15r. do 05.05.15r.

3.  Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 31.05.12r. sygn. akt VIII K 553/12 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 5 lat, grzywny 50 po 100 zł, karę grzywny zamieniono na 5 m-cy prac społecznych po 20h na karę zastępczą pozbawienia wolności z dnia 26.09.13r., wykonano karę zastępczą w ramach dozoru elekt., postanowieniem z dnia 24.05.17r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej,

4.  Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 20.01.12r. sygn. akt VI K 1837/11 za przestępstwo z art. 284 § 2 kk na karę 6 m-cy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat, grzywny 50 po 20 zł, dozór kuratora, postanowieniem z dnia 07.02.12r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej, wykonano karę w systemie dozoru, karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności

I.  Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 85a kk i art. 86 § 1 kk i art. 87 § 1 kk łączy kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności orzeczone wyrokami opisanymi wyżej w pkt 1 – VI K 821/16, 2 – VIII K 622/17 i 3 – VIII K 553/12 i wymierza wobec skazanego karę łączną 2 (dwóch) lat i 11 (jedenaście) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Na podstawie art. 63 §1 kk zalicza na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres odbytej dotąd kary w sprawie VIII K 622/15 od 03.03.17r. i nadal oraz okres zatrzymania ze sprawy VIII K 622/15 od 2 maja 2015r. do 3 maja 2015r. (tj. dwa dni).

III.  W pozostałym zakresie wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu.

IV.  Na podstawie art. 572 kpk w pozostałym zakresie umarza postępowanie.

V.  Na podstawie art. 624 §1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwalnia skazanego od kosztów postępowania i opłaty.

/-/ SSR I. Hantz - Nowak

UZASADNIENIE

D. K. został skazany następującymi wyrokami:

5.  Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 05.10.16r. sygn. akt VI K 821/16 za przestępstwo z art. 278 § 1 i 3 kk na karę 12 m-cy ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy 30 h miesięcznie,

6.  Sądu Rejonowego Poznań Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 08.06.16r. sygn. akt VIII K 622/15 za przestępstwo z art. 280 § 1 kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, zaliczono okres od 05.05.15r. do 05.05.15r.

7.  Sądu Rejonowego Poznań Stare Miasto w Poznaniu z dnia 31.05.12r. sygn. akt VIII K 553/12 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 5 lat, grzywny 50 po 100 zł, karę grzywny zamieniono na 5 m-cy prac społecznych po 20h na karę zastępczą pozbawienia wolności z dnia 26.09.13r., wykonano karę zastępczą w ramach dozoru elekt., postanowieniem z dnia 24.05.17r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej, którą skazany ma odbywać od 1.03.19r. do 29.02.20r.

8.  Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 20.01.12r. sygn. akt VI K 1837/11 za przestępstwo z art. 284 § 2 kk na karę 6 m-cy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres 3 lat, grzywny 50 po 20 zł, dozór kuratora, postanowieniem z dnia 07.02.12r. zarządzono wykonanie kary warunkowo zawieszonej, wykonano karę w systemie dozoru, karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności

Skazany D. K. urodził się (...) w P.. Jest kawalerem i nie posiada zobowiązań wobec członków rodziny lub osób trzecich. Skazany karę zaczął odbywać w zakładzie karny typu zamkniętego w systemie programowego oddziaływania. W trakcie odbywa kary był dwa razy karany dyscyplinarnie. Ostatni raz 25.01.2018 r. za niewłaściwe zachowanie wobec funkcjonariusza polegające na werbalizowaniu gróźb pod jego adresem. Wymierzono mu karę – udzielanie widzeń w sposób uniemożliwiający bezpośredni kontakt z osobą odwiedzającą na okres 1 roku. Od tamtego czasu nie był karany, zdobywał jedynie wniosku nagrodowe. W zakładzie karnym skazany jest zatrudniony jako porządkowy i dobrze wywiązuje się ze swoich obowiązków. Nie odnotowano z jego strony samoagresji, nie stosowano środków przymusu bezpośredniego. Powierzone obowiązku realizuje. Uczestniczył w (...)– w ramach programu(...). W ramach programu (...) – ukończył cykl zajęć edukacyjnych z zakresu profilaktyki alkoholowej i narkotykowej. Ponadto, regularnie uczestniczy w programie promocja higieny i zdrowego stylu życia poprzez aktywność sportowo-rekreacyjną. Skazany nie identyfikuje się z przejawami charakterystycznymi dla nieformalnych struktur podkultur więziennych, a czas wolny przeznacza na czytanie dostępnej lektury ja i prasy. Utrzymuje kontakt z ojczymem, matką, babcią, rodzeństwem i kuzynostwem w/w przekazują paczki żywnościowe oraz przekazują pieniądze.

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów: karty karnej (k.15-16, 57-60), opinii o skazanym (k. 27, 72), odpisów orzeczeń (k. 56, 75-77) oraz akt dołączonych do sporawy: Sądu Rejonowego Poznań- Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, sygn. akt VI K 821/16, Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu, sygn. akt VIII K 622/15, Sądu Rejonowego Poznań- Stare Miasto w Poznaniu, sygn. akt VIII K 553/12 oraz Sądu Rejonowego Poznań- Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, sygn. akt VI K 1837/11.

Sąd uznał za w pełni wiarygodny zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów. Dokumenty te zostały sporządzone przez osoby do tego upoważnione, w granicach kompetencji, żadna ze stron prawdziwości i autentyczności wymienionych dokumentów nie kwestionowała, a sąd nie znalazł podstaw by uczynić to z urzędu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 569 § 1 kpk wyrok łączny wydaje się wówczas, gdy zachodzą wobec osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami warunki do orzeczenia kary łącznej.

Warunki do orzeczenia kary łącznej określone zostały w art. 85 § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem karę łączną orzeka się wówczas, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw wymierzono za nie kary tego samego rodzaju, albo inne podlegające łączeniu.

Natomiast, z art. 85 a kk wynika, że orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele kary zapobiegawcze i wychowawcze które kara ma osiągnąć wobec skazanego a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jak wynika z treści art. 86 § 1 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach.

Z art. 87 § 1 k.k. wynika, iż w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności Sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, ze miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności.

W świetle powyższego można stwierdzić, że potrzeba wydania wyroku łącznego zachodzi wówczas, gdy sprawca popełnił wiele przestępstw, ale - z różnego rodzaju przyczyn - nie został za nie skazany jednym wyrokiem, lecz wieloma wyrokami. Rodzi to konieczność w wyroku łącznym takiego łączenia kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa, jakie miałoby miejsce, gdyby sprawy o te przestępstwa były rozpoznawane w jednym postępowaniu, a więc łączenia je w taki sposób, w jaki zostałyby połączone w pierwszym wyroku skazującym. Należy przy tym stanowczo podkreślić, że wskazana instytucja nie ma na celu premiowania osób popełniających większą liczbę przestępstw i nie prowadzi do stosowania wobec sprawców łagodniejszego wymiaru kary. „Orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest oznaczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar. Wymiar kary łącznej zależy od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Może on być łagodzony, gdyby kara tak oznaczona jako kara zasłużona nie była celowa. Nie może jednak być zaostrzony ze względów celowości ponad granice kary zasłużonej” (por. wyrok SA w Krakowie z 4 października 2000 r., II AKa 175/00, KZS 2000, nr 10, poz. 31).

Zaznaczenia wymaga, że sąd nie jest zobligowany w żadnym wypadku do objęcia procedowaniem w przedmiocie wyroku łącznego wszystkich wyroków skazujących osobę ubiegającą się o wydanie wyroku łącznego, odnotowanych w danych o karalności. Zgodnie z art. 85 § 2 kk podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa o których mowa w § 1, z zastrzeżeniem art. 89. Oczywiste jest więc, że Sąd obejmuje procedowaniem te sprawy w których orzeczono kary które są wykonywane lub będą wykonywane.

W przedmiotowej sprawie podlegały połączeniu kary orzeczone wyrokami w sprawach VI K 821/16, VIII K 622/15 oraz VIII K 553/12.

W sprawie VI K 821/16 wymierzono skazanemu karę 12 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin miesięcznie, w sprawie VIII K 622/15 wymierzono karę 2 lat pozbawienia wolności natomiast w sprawie VIII K 553/12 karę 1 roku pozbawienia wolności.

Sposób wymiaru kary łącznej został określony w art. 86 § 1 kk, zgodnie z którym karę łączną sąd wymierza w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy (zasada kumulacji), nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lata ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności.

Zasadami wymiaru kary łącznej wynikającymi z powyższego przepisu są: zasada absorpcji, asperacji i kumulacji. Zasada absorpcji to całkowite pochłonięcie przez najwyższą z wymierzonych kar jednostkowych pozostałych kar, zasada kumulacji polega na zsumowaniu wszystkich orzeczonych kar jednostkowych, zaś zasadę asperacji można wytłumaczyć jako wymierzenie kary pomiędzy taką, która wynika z zasady absorpcji, a tą wynikającą z zasady kumulacji. Zastosowanie jednej z powyższych zasad zależy od okoliczności konkretnego przypadku, kar jednostkowych określonych poszczególnymi wyrokami, a także postawy samego skazanego. Duże znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma również wzgląd na cele zapobiegawcze i wychowawcze, prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie dwóch lub więcej przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji. „Absorpcję kar należy stosować bardzo ostrożnie, biorąc pod uwagę negatywną - co do sprawcy - przesłankę prognostyczną, jaką jest popełnienie kilku przestępstw” - wyrok SA w Warszawie z 12 lipca 2000 r., II AKa 171/00, LexPolonica nr 353581, OSA 2001, nr 2, poz. 5. Podkreślenia wymaga też, że całkowitą absorpcję (pochłonięcie kar) można zastosować albo wtedy, gdy wszystkie czyny wskazują bardzo bliską więź podmiotową i przedmiotową, albo orzeczone za niektóre z czynów kary są tak minimalne, że w żadnym stopniu nie mogłyby rzutować na karę łączną, albo też istnieją jakieś inne szczególne okoliczności dotyczące osoby oskarżonego (patrz: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29.04.1974 r. – II KR 27/74, niepublikowany). Ponadto, wysokość kary łącznej uzależniona jest od rodzaju i rozmiaru wyrządzonej w mieniu szkody, pobudek i sposobu działania sprawcy, jego właściwości i warunków osobistych, sposobu życia przed wkroczeniem na drogę przestępstwa i późniejszego jego zachowania (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05.02.1980 r.- OSNPG 1980/11/139).

Odnośnie wyroków objętych łączeniem wymienionych w pkt I wyroku. Połączeniu uległy kary pozbawienia wolności orzeczone za przestępstwa: z art. 278 § 1 i 3 kk.– kara 12 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze 30 godzin miesięcznie ze sprawy VI K 821/16, ze sprawy VIII K 622/15 - z art. 280 § 1 kk – kara 2 lat pozbawienia wolności oraz ze sprawy VIII K 553/12 za przestępstwo z art. 279 § 1 kk - kara 1 roku pozbawienia wolności. Granice kary łącznej orzeczonej w wyroku łącznym w pkt I wynosiły od 2 lat pozbawienia wolności do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Czyny popełnione przez skazanego godziły w to samo dobro prawnie chronione jakim jest mienie W tej sytuacji, można mówić o bliskiej więzi przedmiotowej między popełnionymi czynami oraz bliskiej więzi podmiotowa w zakresie zamiaru umyślnego sprawcy. Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę, jak również mając na względzie stopień zawinienia, stopień społecznej szkodliwości poszczególnych czynów, a także cele prewencji indywidulanej i generalnej Sąd doszedł do wniosku, że brak jest podstaw do stosowania w przedmiotowej sprawie zasady pełnej absorpcji. Popełnione przez skazanego przestępstwa podlegające łączeniu cechowała bliska więź podmiotowa i dość bliski związek przedmiotowy. Za nie zastosowaniem wobec skazanego tej zasady przemawia także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary w aspekcie tak indywidualnym jak i generalnym. W ocenie Sądu, stosowanie systemu absorpcji może mieć miejsce wyjątkowo tj. gdy istnieje bliskość podmiotowa, przedmiotowa oraz czasowa między poszczególnymi pozostającymi w zbiegu przestępstwami, tzn. przestępstwa pozostające w zbiegu są przestępstwami podobnymi (sprawca popełnia je w podobny sposób, podobna jest ich kwalifikacja prawna), popełnionymi w niedługich odstępach czasu, na rzecz tego samego pokrzywdzonego, a ponadto przemawiają za tym okoliczności osobiste dotyczące sprawcy (pozytywna prognoza kryminologiczna), Jednocześnie, zdaniem Sądu, karą zbyt wysoką byłoby zastosowanie kary skumulowanej na podstawie poszczególnych kar jednostkowych, podlegających łączeniu. Zdaniem Sądu, słusznym było przyjęcie zasady asperacji. Wyrok łączny nie może stanowić tylko o maksymalnym zmniejszeniu kary pozostającej skazanemu do odbycia, a powinien uwzględniać okoliczności występujące w poszczególnych sprawach podlegających łączeniu. Z powyższych względów kara łączna, orzeczona w pkt I wyroku, w wymiarze 2 lat i 11 miesięcy pozbawienia wolności wymierzona w oparciu o system asperacji, jest karą optymalną. Orzeczona kara nie razi surowością, lecz jest adekwatna do całokształtu okoliczności sprawy, a jednocześnie spełnia kryteria łączenia kar w wyroku łącznym określone przez prawo karne materialne. Orzeczono ją bowiem w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za dane przestępstwo (czyli w wyroku podlegającym łączeniu) do sumy kar orzeczonych za poszczególne przestępstwa (tj. do sumy kar wymierzonych w łączonych wyrokach).

W punkcie II części rozstrzygającej wyroku łącznego Sąd, na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył skazanemu na poczet kary łącznej pozbawienia wolności okres odbytej dotąd kary pozbawienia wolności ze sprawy VIII K 622/17 od 03.03.2017 r. i nadal oraz okres zatrzymania ze sprawy VIII K 622/15 od 2.05.2015 r. do 3.05.2015 r. (tj. dwa dni).

W punkcie III części rozstrzygającej wyroku łącznego Sąd pozostawił do odrębnego wykonania pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w orzeczeniach objętych wyrokiem łącznym, które nie podlegały połączeniu.

W punkcie IV części rozstrzygającej wyroku łącznego, Sąd w oparciu o art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie w przedmiocie objęcia wyrokiem łącznym kar wymierzonych skazanego pozostałymi wyrokami wymienionymi w części wstępnej wyroku łącznego.

Od kosztów sądowych skazanego zwolniono w całości na podstawie przepisów powołanych w punkcie V wyroku z uwagi na jego sytuacje finansową tj: odbywanie przez niego kary izolacyjnej.

/-/ SSR Izabela Hantz- Nowak