Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2018 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Grześ

Protokolant: p.o. staż. Agnieszka Ćwiklińska

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań - Wilda w Poznaniu, z udziałem oskarżyciela posiłkowego U. W. ,

po rozpoznaniu na rozprawie,

sprawy karnej:

P. H., syna L. i K. z domu W., ur. dnia (...) w P.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 7.10.2016 r. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego na klatce schodowej posesji przy ul. (...) w P. roweru elektrycznego m-ki (...) o wartości 2900 zł na szkodę U. W.,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk,

orzeka:

oskarżonego uznaje za winnego tego, że w dniu 7 października 2016 r. około godziny 0:20 do 0:40, w budynku nr (...) przy ulicy (...) w P., dokonał kradzieży z włamaniem, w ten sposób, że trzymanym w ręku narzędziem, po wsunięciu go w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi, odblokował zamknięty zamek w drzwiach wejściowych na klatkę schodową w tym budynku, a następnie wszedł do budynku i tam dokonał kradzieży przypiętego do balustrady na klatce schodowej roweru S. model P. o wartości 1’250 złotych stanowiącego własność U. W.,

tj. przestępstwa określonego w art. 279 § 1 kk

i za to skazuje:

1.  na podstawie art. 279 § 1 kk, na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jeden) roku i 6 (sześć) miesięcy,

2.  na podstawie art. 46 § 1 kk, zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz U. W. kwoty 1’250 (jeden tysiąc dwieście pięćdziesiąt) złotych,

a ponadto:

3.  na podstawie art. 29 ust. l Ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz. U. 2002 r. Nr 123 poz. 1058 z późn. zm.) oraz § 1, § 2 ust. 1 § 4 ust. 3 w zw. § 17 ust 1 i ust. 2 pkt 3, § 18 ust. 2 i § 20 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714) w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. R. kwotę 1446,48 (jeden tysiąc czterysta czterdzieści sześć 48/100) złotych (w tym 23 % VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu,

4.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. oraz art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z dnia 26 czerwca 2003 r.), zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, w wysokości 130 (sto trzydzieści) złotych oraz opłatę w wysokości 300 (trzysta) złotych;

/-/ SSR Robert Grześ

UZASADNIENIE

Pokrzywdzona U. W. była właścicielką holenderskiego roweru marki S. model P., koloru ciemnogranatowego, nr ramy (...). Był to rower elektryczny, wyposażony w ażurowy koszyk koloru czarnego (uszkodzony), blokadę koła tylnego, nadto posiadał wyposażenie standardowe w postaci licznika prędkości, przełącznika biegów, wskaźnika pojemności akumulatora, osłony plastikowej przy tylnym kole oraz kół (26 cali). Rower nie posiadał akumulatora. Rower ten był użytkowany przez pokrzywdzoną od około dwóch lat. Był on prezentem, który otrzymała od znajomego.

Na co dzień U. W. przypinała rower do balustrady schodów na pierwszym piętrze, w części pod schodami, w kamienicy na ul. (...) w P., w której mieszka, a czyniła to za pomocą linki zabezpieczającej, dodatkowo zakładając blokadę na tylne koło. Elektryczny rower marki P. pokrzywdzona zawsze zabezpieczała razem ze swoim drugim, starszym rowerem.

W dniu 16 sierpnia 2014 r. pokrzywdzona przystąpiła do policyjnego programu prewencyjnego (...), zgłaszając do niego przedmiotowy rower marki S. model P. i otrzymując numer ewidencyjny roweru (...).

W dniu 4 października 2016 r. około godziny 04:00 oskarżony P. H. przyjechał swoim rowerem pod budynek mieszkalny przy ul. (...) w P.. Oskarżony posiadał plecak oraz rękawiczki bez palców. P. H. sprawnie przeszedł przez płot, który zagradzał wejście na teren przed klatką schodową, a następnie od wewnątrz podszedł do bramy ogrodzenia, sprawdzając jej zabezpieczenia, po czym podszedł do szklanych drzwi od klatki schodowej. Drzwi te od strony zewnętrznej nie posiadają klamki, otworzyć je można wyłącznie za pomocą klucza. Następnie za pomocą trzymanego w ręce metalowego przedmiotu, który oskarżony wsunął w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi, pokonał zabezpieczenie i otworzył je, po czym wszedł do środka. Po chwili P. H. opuścił klatkę schodową, rozmawiając z kimś przez telefon, po czym udał się w kierunku przeciwnym od bramy zagradzającej wejście na teren przed klatką schodową. Po chwili oskarżony wrócił stamtąd i ponownie udał się do środka budynku, jeszcze raz pokonując zabezpieczenia drzwi wejściowych za pomocą posiadanego przedmiotu, który wsuwał w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi. Po chwili P. H. wyszedł z budynku, trzymając w ręce telefon komórkowy, po czym przeszedł przez płot na zewnątrz, gdzie przez chwilę stał, patrząc na swój telefon, po czym odjechał z miejsca tym samym rowerem, którym wcześniej przyjechał.

W dniu 7 października 2016 r. w godzinach 00:20-00:40 oskarżony ponownie przyszedł pod budynek mieszkalny przy ul. (...) w P.. Oskarżony ubrany był w żółtą kamizelkę odblaskową oraz rękawiczki z palcami. Oskarżony przeszedł przez płot, a następnie otworzył od wewnątrz bramę zagradzającą teren przed wejściem do klatki schodowej budynku. Następnie, ponownie używając przedmiotu, który wsunął w szczelinę pomiędzy szklanymi drzwiami do klatki schodowej, otworzył je i wszedł do środka. Po dłuższej chwili oskarżony opuścił budynek wraz z elektrycznym rowerem pokrzywdzonej, udając się na zewnątrz przez wcześniej otworzoną przez niego bramę, po czym szybko oddalił się z miejsca zdarzenia.

W dniu 21 października 2016 r. pokrzywdzona udała się do miejsca, w którym przechowywała swój rower elektryczny, celem zamontowania w nim akumulatora. Rower nie posiadał akumulatora, gdyż U. W. nie użytkowała go przez dłuższy okres, a chciała przygotować go do jazdy kolejnego dnia. Kiedy pokrzywdzona przyszła do miejsca, w którym przechowywała zabezpieczone rowery, zauważyła, że nie ma tam jej elektrycznego roweru, nie było również linki zabezpieczającej, natomiast drugi, starszy rower, stał niezabezpieczony. W dniu 22 października 2016 r. pokrzywdzona złożyła na Policji zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa.

W opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 16 listopada 2017 r. biegli wskazali, iż oskarżony P. H. posiada uzależnieni mieszane (alkohol, narkotyki, leki przeciwbólowe), a w czasie badania znajdował się w okresie abstynencji. T. criminis oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i kierowania swoim postępowaniem, tj. nie zachodziły warunki art. 31 § 1 i 2 k.k. Stan psychiczny oskarżonego pozwalał mu na branie udziału w toczącym się postępowaniu, mógł on też prowadzić swoją obronę w sposób samodzielny i rozsądny. Biegli wskazali również, iż nie zachodzą okoliczności art. 93 k.k. W czasie badania będącego podstawą do wydania opinii, oskarżony odbywał terapię odwykową. Natomiast w przypadku orzeczenia wobec niego kary pozbawienia wolności może on przechodzić terapię odwykową w warunkach zakładu karnego.

W opinii psychologicznej z dnia 12 stycznia 2018 r. biegły wskazał, iż u P. H. występuje inteligencja przeciętna oraz brak wskaźników uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego. W opinii biegłego psychologa oskarżony mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenie lub pokierować swoim postępowaniem ze względu na jego prawidłowe funkcjonowanie poznawcze, pomimo tego, że jak sam twierdzi, jego zdolność postrzegania była w znacznym stopniu ograniczona. Nadto biegły wskazał, iż oskarżony może brać udział w rozprawach w charakterze oskarżonego obecnie oraz w przyszłości, a wskazane jest kontynuowanie przez niego terapii uzależnienia w (...) w R., a po zakończeniu terapii w warunkach ambulatoryjnych.

W pisemnych opiniach biegłego dotyczących ustalenia wartości roweru skradzionego pokrzywdzonej – z dnia 14 maja 2018 r. oraz z dnia 6 czerwca 2018 r. biegły wycenił wartość roweru na kwotę 1.200 zł, poprzez analizę porównawczą ofert internetowych rowerów marki S. model P. o zbliżonej konstrukcji, jak rower będący przedmiotem opinii. Biegły porównał oferty pochodzące z dnia 13 maja 2018 r. z portalu (...). Z opinii biegłego wynika, iż rower jaki skradziono pokrzywdzonej w aktualnej ofercie firmy (...) już nie występuje. Wyceniając rower pokrzywdzonej, biegły brał pod uwagę takie okoliczności jak wiek roweru na dzień szkody, wynoszący ponad 2,5 roku, brak takiego roweru w ofercie producenta oraz występowanie takiego właśnie modelu na stronach sprzedaży internetowej. W ustnej opinii uzupełniającej wydanej przez biegłego na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2018 r. biegły wskazał, iż określając wartość roweru brał pod uwagę analogiczne rowery z rynku, podając, iż to właśnie ceny rynkowe decydują o wartości roweru, nie zaś wyliczenia amortyzacyjne. Żądanie kwoty jak za rower nowy i nowszej generacji w stosunku do skradzionego roweru jest, według biegłego, rzeczą niezrozumiałą. Nadto do wyceny wartości skradzionego roweru biegły nie brał pod uwagę cen rynku holenderskiego, a jedynie ceny rynku polskiego, gdyż rower został skradziony na terenie Polski. Biegły nie uwzględnił także kosztów zabezpieczenia roweru, gdyż Sąd zwracając się do biegłego o sporządzenie opinii nie wskazywał dokonania wyceny tego zabezpieczenia, a jedynie roweru. Cenę wyjściową roweru nowego i nowszej generacji, tj. 4.399 zł, biegły ustalił na podstawie strony internetowej producenta. Tak wysoka cena wynika z tego, iż nowy rower ma lepszą elektrykę i większy akumulator, co wynika z ciągłego postępu w budowie rowerów elektrycznych, a każda nowsza generacja jest lepsza jakościowo.

Oskarżony P. H. ma 33 lata, ma wykształcenia podstawowe, z zawodu jest kucharzem. Oskarżony mieszka w (...). Oskarżony był dotychczas karany sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1.  zeznań świadków:

- w przeważającej części U. W. (k. 172 w zw. z k. 58-59),

- w całości J. H. (k. 172-173 w zw. z k. 73-76),

2.  dokumentów: protokołu ustnego zawiadomienia o przestępstwie i przesłuchania w charakterze świadka osoby zawiadamiającej (k. 1-3), informacji z policyjnego rejestru oznakowanych rowerów (k. 6), zgłoszenia przystąpienia do policyjnego programu prewencyjnego (...) (k. 7), fotografii z monitoringu (k. 13-25, 47-48, 116-121), notatki urzędowej (k. 26), protokołu oględzin rzeczy (k. 33-34), pisma U. W. (k. 38-41, 364-366, 400-402), pokwitowania odbioru (k. 42), notatki urzędowej (k. 46), karty karnej (k. 52-53, 179-180, 202-203), fotografii oskarżonego (k. 69, 94), wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 4 lutego 2013 r. sygn. akt VI K 2020/12 (k. 130), wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda z dnia 19 grudnia 2013 r. sygn. akt III K 860/13 (k. 131), odpisu wyroku Sądu Rejonowego Poznań- Stare Miasto w Poznaniu z dnia 26 listopada 2013 r. sygn. akt III K 582/13 (k. 153), pisma (...) (k. 166-167), pisma U. W. wraz z załącznikami (k. 208-240, 257-282),

3.  płyty CD: z nagraniem z monitoringu (k. 32),

4.  opinii: opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 16 listopada 2017 r. (k. 185-188), opinii psychologicznej z dnia 12 stycznia 2018 r. (k. 196-200), kwestionariusza zebrania informacji przez Specjalistę (...) (k. 326 – 338), opinii biegłego z dnia 14 maja 2018 r. na okoliczność ustalenia wartości roweru skradzionego pokrzywdzonej (k. 339-345), pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 6 czerwca 2018 r. na okoliczność ustalenia wartości roweru skradzionego pokrzywdzonej z uwzględnieniem uwag zawartych w piśmie oskarżycielki posiłkowej z 20.06.2018 r. (k. 384-385), ustnej opinii uzupełniającej biegłego dr. inż. W. K. (k. 404-405).

Oskarżony P. H. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, podając, iż w okresie kiedy zdarzenie miało miejsce często znajdował się pod wpływem dużych dawek narkotyków, a krótko po zdarzeniu przebywał w szpitalu psychiatrycznym w W. z uwagi na załamanie nerwowe. Zażywanie narkotyków spowodowało, iż nie pamięta co robił w tamtym okresie swojego życia, a czas ten jest wycięty z jego życiorysu. Oskarżony podał, że mieszkał wtedy na ulicy, ma „dziurę” z tamtego okresu, niektóre rzeczy przypomina sobie po czasie, natomiast wszystko co robił pod wpływem środków odurzających robił nieświadomie. Zdaniem oskarżonego całkowicie stracił on kontrolę nad swoim życiem, był w złym stanie fizycznym i psychicznym. Oskarżony wyjaśnił, iż nie może nawet odnieść się do okresu, w którym miało miejsce zdarzenie, gdyż w ogóle go nie pamięta. Jego działanie było niejako automatyczne, podyktowane znajdowaniem się pod wpływem substancji odurzających. Oskarżony podał nadto, iż często sypiał w tamtym okresie na klatkach schodowych i również był kilka razy w budynku, z którego ukradł rower. Oskarżony nie posiadał wiedzy na temat tego, jak udało mu się otworzyć drzwi do klatki schodowej. Skradzionego roweru i momentu jego kradzieży oskarżony w ogóle nie pamiętał.

Sąd odmówił wiary oskarżonemu z uwagi na to, iż jak wynika z opinii biegłych lekarzy psychiatrów i biegłego psychologa tempore criminis oskarżony miał zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia zarzucanego mu czynu i kierowania swoim postępowaniem. Nadto jak wynika z nagrania z monitoringu oskarżony w dniu 7 października 2016 r., kiedy dokonał kradzieży z włamaniem, nie wyglądał na osobę znajdującą się pod wpływem narkotyków, wyczerpaną fizycznie i psychicznie, a wręcz przeciwnie, zdaniem Sądu wyglądał na osobę doskonale wiedzącą co robi, przygotowaną do dokonania kradzieży z włamaniem – oskarżony miał plecak, rękawiczki, wykonywał czynności sprawnie i w sposób zaplanowany, posiadał przy sobie specjalny przedmiot, który pozwolił mu otworzyć zamknięte drzwi od klatki schodowej. Nadto oskarżony był na miejscu zdarzenia już w dniu 4 października 2016 r., czyniąc przygotowania do zaplanowanego wcześniej czynu. Również uwypuklanie faktu uzależnienia od substancji odurzających, zdaniem sądu ma charakter koniunkturalny i służy wyłącznie usprawiedliwieniu swojego postępowania przez oskarżonego, co do zarzucanego czynu. Nawet z informacji zebranych przez Specjalistę (...) jednoznacznie wynika, że oskarżony potrafi realnie oceniać swoją sytuację i prawidłowo funkcjonować w relacjach rodzinnych. Oskarżony potrafi zarabiać pieniądze i przeznaczać je na potrzeby spłaty alimentów. Zatem powoływanie się przez niego na niepamięć i działanie pod wpływem narkotyków, Sąd uznał za przyjętą przez niego linię obrony mającą doprowadzić do exkulpowania go od odpowiedzialności za zarzucany czyn.

Za wiarygodne w przeważającej części Sąd uznał zeznania pokrzywdzonej, oskarżycielki posiłkowej, U. W. . Jej zeznania były konkretne, szczegółowe i rzeczowe, a na ich podstawie Sąd mógł poczynić ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Pokrzywdzona podała w jaki sposób dowiedziała się o tym, że został skradziony jej rower, nadto opisując jego cechy. Jej zeznania były zgodne z dołączonym do materiału dowodowego nagraniem z monitoringu, a także z dokumentacją w postaci zgłoszenia przystąpienia do policyjnego programu prewencyjnego (...).

Sąd odmówił świadkowi wiarygodności odnośnie przedstawionej przez nią kwoty stanowiącej wartość skradzionego roweru, tj. 4.000 zł. Przeprowadzona bowiem przez biegłego szczegółowa ekspertyza dotycząca wartości skradzionego roweru wykazała, iż rower pokrzywdzonej, który został skradziony przez P. H. posiadał wartość około 1.200 zł.

Sąd Rejonowy nie znalazł żadnych przesłanek, ażeby zakwestionować zeznania świadka J. H., świadczącego usługi sprzątające m.in. w budynku przy ul. (...) w P.. Świadek nie posiadał jednak większej wiedzy na temat zdarzenia z dnia 7 października 2016 r. Podał jednak, iż nigdy nie zauważył na klatce schodowej osób bezdomnych ani śladów po nocowaniu przez bezdomnych. Zeznania świadka w tym zakresie podważyły wyjaśnienia oskarżonego, iż zdarzało mu się sypiać na klatce schodowej bloku przy ul. (...) w P..

Sąd nie miał też podstaw by kwestionować prawdziwość i rzetelność pisemnych opinii: opinii sądowo-psychiatrycznej z dnia 16 listopada 2017 r., opinii psychologicznej z dnia 12 stycznia 2018 r., informacji zebranych przez Specjalistę (...), opinii biegłego z dnia 14 maja 2018 r. na okoliczność ustalenia wartości roweru skradzionego pokrzywdzonej, pisemnej opinii uzupełniającej z dnia 6 czerwca 2018 r. na okoliczność ustalenia wartości roweru skradzionego pokrzywdzonej z uwzględnieniem uwag zawartych w piśmie oskarżycielki posiłkowej z 20.06.2018 r. oraz ustnej opinii uzupełniającej biegłego dr. inż. W. K.. Opinie te zostały sporządzone w sposób fachowy i rzetelny, przez osoby dysponujące specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem zawodowym, a zawarte w nich wywody są jasne, pełne i nie zawierają błędów logicznych. Wartości dowodowej wymienionych opinii nie zakwestionowała żadna ze stron, a Sąd z urzędu nie miał żadnych zastrzeżeń do ich treści. Tym samym stanowiły one pełnowartościowy materiał dowodowy, na podstawie którego Sąd mógł czynić ustalenia faktyczne, tym bardziej, że ich wniosków żadna ze stron nie kwestionowała.

Nagraniu z kamery Sąd przypisał przymiot wiarygodności. Nagrania obrazujące przybycie oskarżonego do budynku przy ul. (...) w P. w dniu 4 października 2016 r., jeszcze przed zdarzeniem oraz z dnia 7 października 2016 r., kiedy to oskarżony dokonał kradzieży z włamaniem są bardzo wyraźne i pozwalają na jednoznaczne ustalenie, iż osobą pokonującą zabezpieczenia i wyprowadzającą rower z bloku jest oskarżony. W oparciu o nagranie można ustalić także, iż oskarżony działał w sposób zaplanowany, systematyczny, będąc przygotowanym do popełnienia przestępstwa, posiadając przy sobie odpowiednie narzędzia, które miały mu umożliwić popełnienie czynu zabronionego. Nagranie to było przydatne do poczynienia ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie.

Dokumenty zebrane w sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w przepisanej formie, strony nie kwestionowały ich prawdziwości, a Sąd nie miał podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Oskarżony P. H. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 7.10.2016r. dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pozostawionego na klatce schodowej posesji przy ul. (...) w P. roweru elektrycznego m-ki (...) o wartości 2.900 zł na szkodę U. W., tj. czynu z art. 278 § 1 k.k.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe doprowadziło Sąd do przekonania, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 279 § 1 k.k., w związku z czym w wyroku dokonał zmiany kwalifikacji prawnej zarzucanego mu czynu.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 279 § 1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, przy czym zabór musi zostać dokonany z włamaniem. Kradzież z włamaniem różni się od tzw. zwykłej kradzieży sposobem jej popełnienia. Charakteryzuje się on połączeniem dwóch elementów, włamania oraz zaboru rzeczy. Przyjmuje się, że „włamanie” oznacza zachowanie polegające na usunięciu przeszkody, stanowiącej zabezpieczenie danego przedmiotu, przy czym wskazuje się, iż nie musi ono polegać na stosowaniu siły fizycznej oraz eksponuje cel, dla jakiego ustanowiona została przełamana przez zachowanie sprawcy bariera. Przez zabezpieczenie rozumieć należy w szczególności część konstrukcji pomieszczenia zamkniętego, specjalne zamknięcie tego pomieszczenia lub inne specjalne zabezpieczenie utrudniające dostęp do pomieszczenia lub do rzeczy, pieniędzy, środków płatniczych, dokumentów albo energii lub bankowej karty magnetycznej. Nadto, ustawa wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel, którym jest przywłaszczenie rzeczy przez sprawcę. Przestępstwo to może być popełnione tylko w formie zamiaru bezpośredniego.

Odnosząc powyższe rozważania teoretyczne do realiów przedmiotowej sprawy należy uznać, iż oskarżony P. H. dopuścił się dokonania kradzieży z włamaniem. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż oskarżony z góry zaplanował popełnienie czynu zabronionego, będąc już na miejscu w dniu 4 października 2016 r. i czyniąc przygotowania. Oskarżony sprawdzał, czy uda mu się otworzyć zamknięte drzwi za pomocą metalowego przedmiotu poprzez wsunięcie go w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi, orientując się w sytuacji. Nie można uznać, iż oskarżony znalazł się tam przypadkowo, czy w innym celu, z uwagi na jego zachowanie, a także biorąc pod uwagę fakt, że zjawił się tam o godzinie 04:00 w nocy, kiedy nie mógł być zauważony przez mieszkańców budynku. Jego obecność jednak została zarejestrowana przez system monitoringu. Następnie oskarżony zjawił się ponownie w budynku przy ul. (...) w P., kiedy wprowadził swoje zamiary w życie. Dzięki wysokiej jakości nagrania jednoznacznie można było stwierdzić, że osobą zarejestrowaną na filmie jest P. H.. Oskarżony miał na dłoniach rękawiczki, posiadał przy sobie przedmiot, dzięki któremu ponownie pokonał zabezpieczenia drzwi wsuwając go w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi, uprzednio również dokonując otwarcia bramy zabezpieczającej wejście na teren przed klatką schodową budynku. Po przełamaniu zabezpieczeń i wejściu do środka, oskarżony po dłuższej chwili, w której to musiał pokonać zabezpieczenia roweru elektrycznego pokrzywdzonej, oskarżony wyszedł z budynku z przedmiotowym rowerem, działając w pośpiechu, a następnie oddalając się z miejsca zdarzenia. Mimo braku naocznych świadków zdarzenia, nagranie z monitoringu w niniejszej sprawie było podstawowym i całkowicie wystarczającym dowodem wskazującym na winę i sprawstwo oskarżonego.

Z uwagi na działanie oskarżonego, tj. w pierwszej kolejności pokonanie zabezpieczeń drzwi do budynku, a dopiero następnie dokonanie kradzieży znajdującego się na klatce schodowej roweru pokrzywdzonej, Sąd uznał P. H. za winnego tego, że w dniu 7 października 2016 r. około godziny 0:20 do 0:40, w budynku nr (...) przy ulicy (...) w P., dokonał kradzieży z włamaniem, w ten sposób, że trzymanym w ręku narzędziem, po wsunięciu go w szczelinę pomiędzy skrzydłami drzwi, odblokował zamknięty zamek w drzwiach wejściowych na klatkę schodową w tym budynku, a następnie wszedł do budynku i tam dokonał kradzieży przypiętego do balustrady na klatce schodowej roweru S. model P. o wartości 1.250 złotych, stanowiącego własność U. W., tj. przestępstwa określonego w art. 279 § 1 k.k.

Uznając sprawstwo i winę oskarżonego za udowodnioną w zakresie opisanym powyżej, Sąd przystąpił do wymierzenia mu kary adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste P. H.. Ponadto orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara wymierzona oskarżonemu winna przede wszystkim uwzględniać motywację i sposób jego zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na nim obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa. Ponadto Sąd, wymierzając karę – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k., Sąd uznał jako okoliczności obciążające dotychczasową karalność P. H., w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, a także działanie w sposób zaplanowany. Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności łagodzących. Mając na względzie powyższe orzeczono wobec P. H. karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy.

W ocenie Sądu tak wymierzona kara, przy uwzględnieniu wyżej wymienionych okoliczności obciążających, jak również zasad prewencji generalnej i ogólnej zarówno w ich aspektach pozytywnych jak i negatywnych, będzie stanowiła sprawiedliwą odpłatę za popełnione przez oskarżonego przestępstwo. Podkreślić należy, iż przestępstwo kradzieży z włamaniem jest nagminnie popełniane, a jego społeczna szkodliwość jest bardzo duża. Koniecznym jest zatem surowe karanie sprawców tego typu przestępstw, aby dawać społeczeństwu wyraźny sygnał, iż wymiar sprawiedliwości wymierza stosowną odpłatę przestępcom, a ich czyny nie pozostają bezkarne. Nadto kara ta ma oddziaływać w sposób prewencyjny, zapobiegając popełnianiu tego rodzaju przestępstw.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k., Sąd zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz U. W. kwoty 1.250 złotych. Kwota ta została ustalona w oparciu o opinię biegłego, w której to oszacowano wartość skradzionego roweru, czego biegły dokonał przeprowadzając wnikliwą ekspertyzę.

Zdaniem Sądu tak ukształtowane orzeczenie o karze odpowiada wymogom z art. 53 k.k. i tym samym spełni swoje cele w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej.

Nadto z uwagi na korzystanie przez oskarżonego z pomocy prawnej udzielonej przez obrońcę z urzędu, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. R. kwotę 1446,48 złotych (w tym 23 % VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. obciążono oskarżonego kosztami postępowania w kwocie 130 zł i wymierzono mu, na podstawie art. art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23 czerwca 1973 roku (tekst jednolity z roku 1983r., Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zmianami), opłatę w wysokości 300 zł.

/-/ SSR Robert Grześ