Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2017r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny w następującym składzie:

Sędzia: SSR Monika Małasiak

Protokolant: p.o. stażysty Natalia Muszyńska

przy udziale Prok. Prok. Rej. Poznań Wilda -------------

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2017r., 28 listopada 2017r. i 15 grudnia 2017r.

sprawy przeciwko D. B., synowi E. i M. z domu A., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

W dniu 11 czerwca 2017 roku w L. działając w ciągu 5 lat po odbyciu kary, co najmniej pół roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu za umyślne przestępstwo podobne, dokonał poprzez wybicie szyby włamania do pojazdu marki F. (...) o on rej. (...) następnie zaboru w celu przywłaszczenia kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. oraz monitora od komputera 14 cali marki B. tj. mienia o łącznej wartości 320 złotych na szkodę L. T.

tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

1.  Uznaje oskarżonego za winnego tego, że w dniu 11 czerwca 2017 roku w L. działając w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 29 listopada 2010r. do dnia 17 sierpnia 2012r. kary dwóch lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 25 września 2003r. (sygn. akt VI K 2028/02) za umyślne przestępstwo podobne tj. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k., dokonał włamania do pojazdu marki F. (...) o on rej. (...) poprzez wybicie szyby a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. oraz monitora od komputera 14 cali marki B. czyli mienia o łącznej wartości 320 złotych na szkodę L. T., przy czym wskazuje, że czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 283 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 37 b k.k. wymierza mu karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie

2.  Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 2 pkt 3 i § 20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. „ W sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu” zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. K. kwotę 619,92 zł (sześćset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu

3.  Na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego kosztami postępowania i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 689,92 zł (sześćset osiemdziesiąt dziewięć złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) a na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 w zw. z ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23.06.1973 r. „O opłatach w sprawach karnych” (Dz. U. 83 nr 49 poz. 223 ze zm.) wymierza opłatę w kwocie 300 zł (trzysta złotych).

/-/ SSR Monika Małasiak

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2017r. około godz. 22:00 G. P. (1) przebywał w swoim mieszkaniu na ul. (...) w L..

W pewnym momencie G. P. (1) usłyszał dźwięk zbijanej szyby i gdy po chwili wyjrzał przez okno zauważył, że przed blokiem stoi samochód marki F. (...) nr rej. (...), który ma zbitą szybę, a przy samochodzie znajduje się mężczyzna. Mężczyzna ten wyjmował z samochodu przedmiot przypominający monitor komputerowy. Mężczyzna miał na głowie charakterystyczne świecące uszy M. M. (2). Po chwili mężczyzna włożył ów przedmiot do reklamówki i oddalił się od samochodu. G. P. (1) zawiadomił o zdarzeniu P..

Około godz. 22:30 dyżurny KP L. otrzymał zgłoszenie o tym zdarzeniu. Około godz. 22:40 na monitoringu KP L. zauważono mężczyznę, który odpowiadał rysopisowi podawanemu przez G. P. (1) (świecące uszy M. M. (2) na głowie). Sierżant M. K. i st. post. G. R. dokonali zatrzymania owego mężczyzny, którym okazał się D. B..

Początkowo D. B. podawał nieprawdziwe dane co do swojej osoby, informując, że nazywa się M. A.. Od D. B. funkcjonariusze P. czuli woń alkoholu, ale kontakt z nim był logiczny. W pewnym momencie D. B. stał się bardzo agresywny: miała wahania nastrojów, krzyczał, ubliżał, kopał w biurko, uderzał głową w podłogę i twierdził, że oskarży policjantów o pobicie.

Podczas zatrzymania ujawniono, że D. B. posiada przy sobie reklamówkę oraz monitor od komputera 14 cali marki B. i kurtkę roboczą koloru pomarańczowego z odblaskami marki K..

Samochód F. (...) nr rej. (...) i znajdujące się w nim rzeczy stanowiły własność L. T.. Wartość skradzionych rzeczy to 320 zł. Rzeczy zostały przez L. T. odzyskane.

D. B. jest synem E. i M. z domu A., ur. (...) w P.. D. B. ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest stolarzem. D. B. jest bezrobotny, przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych. D. B. jest rozwiedziony, ma na utrzymaniu dwoje dzieci. D. B. figuruje w K..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

- częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 103-104, k. 25-28)

- zeznań świadków: L. T. (k. 104-105, k. 7-8), G. P. (1) (k. 121 v.-122), M. K. (k. 122-122v.) G. R. (k. 122 v.-123), K. C. (k. 123)

- dokumentów: notatki urzędowej (k. 1-2, k. 3, k. 18) protokołu zatrzymania (k. 4-6, k. 15 – 15v.), protokołu oględzin (k.11-12), oświadczenia (k.17), protokołu zatrzymania (k.19-21), karty karnej (k. 32-35), odpisu wyroku w sprawie VIII K 1872/09 (k. 38-44), odpisu wyroku w sprawie VI K 2028/02 (k.46-50), informacji z NOE-SAD (k. 63, k. 66-67, k. 71-73)

W toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Przed sądem oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i podał, że ujawnione przy nim rzeczy L. T. znalazł w L. przy śmietniku. Oskarżony nie potrafił określić, gzie dokładnie te rzeczy znalazł, ani na jak długo przed zatrzymaniem przez P.. Oskarżony podał, że w dniu zatrzymania był na festynie w L., gdzie nieznane mu kobiety poczęstowały go środkiem odurzającym, po którym na kilka dni stracił pamięć.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego w kwestii tego, czy to on poprzez wybicie szyby w samochodzie F. (...) nr rej. (...) dokonał kradzieży monitora od komputera 14 cali marki B. i kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K., to Sąd nie dał im wiary. Zauważyć należy, że w toku postępowania przygotowawczego oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a nawet deklarował chęć dobrowolnego poddania się karze. Za niewiarygodne Sąd uznaje zatem wyjaśnienia oskarżonego, aby podczas przesłuchania znajdował się w stanie odurzenia. Z zeznań K. C. jasno wynika, że nie zauważyła ona, aby oskarżony miał jakiekolwiek kłopoty z kontaktem i żeby był pod wpływem alkoholu czy innych środków odurzających. Za niewiarygodne Sąd uznaje także te wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że ujawnione przy nim rzeczy znalazł. Otóż, z zeznań G. P. (1) jasno wynika, że wyjrzał przez okno chwilę po tym, jak usłyszał dźwięk zbijanej szyby i wtedy zauważył przy samochodzie mężczyznę w uszach M. M. (2), który wyciągał z samochodu przez tą zbitą szybę przedmiot przypominający monitor komputera. Jeśli zatem wziąć pod uwagę, że w ciągu kilkunastu minut od zawiadomienia przez G. P. (2), D. B. został zatrzymany, miał na głowie owe święcące uszy M. M. (2) i rzeczy z samochodu L. T., to logicznym jest, że to D. B. dokonał włamania do samochodu L. T. poprzez wybicie szyby i to on zabrał z niego monitor od komputera i 14 cali marki B. i kurtkę roboczą koloru pomarańczowego z odblaskami marki K..

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał natomiast zeznania wszystkich świadków.

L. T. nie był świadkiem włamania, a zatem o jego okolicznościach nic nie wiedział. To co świadek zeznał sad uznał za wiarygodne, albowiem brak było jakichkolwiek podstaw, by w zeznania te wątpić. L. T. zeznał, że z samochodu zginęły rzeczy w postaci monitora od komputera i 14 cali marki B. i kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. i takie właśnie rzeczy ujawniono przy oskarżonym podczas jego zatrzymania.

G. P. (1) logicznie i spójnie opowiadał o tym, co widział przez okno swojego mieszkania i zdaniem Sądu brak jest podstaw, by wiarygodność jego zeznań kwestionować. G. P. (1) opisywał, że przy samochodzie widział mężczyznę w uszach M. M. (2) wyciągającego monitor komputerowy przez rozbitą szybę i kilkanaście minut później dochodzi do zatrzymania D. B. z rzeczami z samochodu L. T., ubranego w uszy M. M. (2).

M. K. i G. R. opisywali okoliczności zatrzymania oskarżonego. A ich opis znajduje odzwierciedlenie w notatkach urzędowych. Zdaniem Sądu zeznania tych świadków są wiarygodne, albowiem jako osoby obce dla oskarżonego, mające z nim kontakt wyłącznie służbowy, nie byli oni zainteresowani wynikami tej sprawy. Zresztą zaznaczyć należy, że oskarżony nie kwestionuje tego, że podczas zatrzymania miał przy sobie rzeczy L. T., twierdzi, tylko, że je znalazł, a nie ukradł.

K. C. zeznawała na okoliczność przesłuchania oskarżonego. Zdaniem Sądu brak jest jakichkolwiek przesłanek, poza słowami, by sądzić, że podczas przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego oskarżony znajdował się pod wpływem środków odurzających i nie był świadomy tego, co mówił.

Za wiarygodne i w pełni przydatne dla sprawy Sąd uznał zgromadzone w sprawie dowody z dokumentów. Strony nie kwestionowały ich wiarygodności, a i Sąd nie znalazł powodów, by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

D. B. został oskarżony o to, że w dniu 11 czerwca 2017 roku w L. działając w ciągu 5 lat po odbyciu kary, co najmniej pół roku pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu za umyślne przestępstwo podobne, dokonał poprzez wybicie szyby włamania do pojazdu marki F. (...) o on rej. (...) następnie zaboru w celu przywłaszczenia kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. oraz monitora od komputera 14 cali marki B. tj. mienia o łącznej wartości 320 złotych na szkodę L. T. tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Zachowanie się sprawcy przestępstwa określonego w art. 279 § 1 k.k. polega na zaborze cudzej rzeczy ruchomej w celu przywłaszczenia, przy czym zabór musi zostać dokonany z włamaniem. Przestępstwo to może być popełnione tylko w formie zamiaru bezpośredniego

Mając na względzie przeprowadzone postępowanie dowodowe oraz poczynione wyżej rozważania teoretyczne Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony dopuścił się przestępstwa kradzieży z włamaniem, bowiem przełamał zabezpieczenie –wybił szybę w samochodzie F. (...) o on rej. (...) następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. oraz monitora od komputera 14 cali marki B. tj. mienia o łącznej wartości 320 złotych. Bez wątpienia oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym zaboru cudzej rzeczy.

Oskarżony dopuścił się zarzuconego mu czynu w warunkach recydywy specjalnej podstawowej, albowiem działał w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od dnia 29 listopada 2010r. do dnia 17 sierpnia 2012r. kary dwóch lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 25 września 2003r. (sygn. akt VI K 2028/02) za umyślne przestępstwo podobne tj. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k.

Z uwagi na niską wartość skradzionego mienia Sąd uznał, że czyn popełniony przez oskarżony stanowił wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 283 k.k.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe Sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że w dniu 11 czerwca 2017 roku w L. działając w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 29 listopada 2010r. do dnia 17 sierpnia 2012r. kary dwóch lat pozbawienia wolności wymierzonej wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 25 września 2003r. (sygn. akt VI K 2028/02) za umyślne przestępstwo podobne tj. za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k., dokonał włamania do pojazdu marki F. (...) o on rej. (...) poprzez wybicie szyby a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kurtki roboczej koloru pomarańczowego z odblaskami marki K. oraz monitora od komputera 14 cali marki B. czyli mienia o łącznej wartości 320 złotych na szkodę L. T., przy czym wskazuje, że czyn ten stanowił wypadek mniejszej wagi tj. przestępstwa z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 283 k.k. w zw. z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 37 b k.k. wymierzył mu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie.

Wymierzając oskarżonemu karę, Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami wymiaru kary z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. i art. 64 § 1 k.k. a także wskazówkami z art. 53 k.k. oraz art. 115 § 2 k.k. i art. 37 b k.k. dbając jednocześnie by kara spełniła zarówno cele prewencji indywidualnej (wychowawcze i zapobiegawcze), jak i prewencji generalnej rozumianej jako kształtowanie prawnej świadomości społeczeństwa.

Sąd wziął pod uwagę okoliczności obciążające takie jak dotychczasowa wielokrotna karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu i popełnienie przestępstwa w warunkach art. 64 § 1 k.k. Sąd nie dopatrzył się przy tym szczególnych okoliczności łagodzących.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 5 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę 1 roku ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin miesięcznie, uznając że ta właśnie kara najlepiej spełni tak cele prewencji indywidualnej, jak i generalnej, rozumianej jako kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa.

Tak ukształtowana kara jest odpowiednia do stopnia zawinienia i stopnia społecznej szkodliwość czynu, jednocześnie nie przekraczając ich ponad miarę. Oskarżony odczuje zarówno dolegliwość w postaci izolacji w zakładzie karnym, jak i odbędzie resocjalizację poprzez wykonywanie pracy na cele społeczne.

O kosztach, w tym kosztach należnych obrońcy z urzędu, Sąd orzekł w pkt. 2 i 3 wyroku, uznając iż brak jest podstaw do zwolnienia oskarżonego od obowiązku poniesienia kosztów postępowania, które swoich zachowaniem spowodował.

/-/ SSR Monika Małasiak