Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny

w składzie :

Przewodniczący: SSR Robert Grześ

Protokolant: p.o. staż. Agnieszka Ćwiklińska

bez udziału Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań-Wilda w Poznaniu,

po rozpoznaniu na rozprawie w postępowaniu zwyczajnym,

sprawy karnej:

K. G. / (...)/, ur. (...) w P., syna J. i M.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 4 września 2016r. w P. przy ul. (...) w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne oraz uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, znajdując się w stanie nietrzeźwości – badanie urządzeniem A. I. nr (...) pomiar godzina 07.11 wynik: 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II pomiar godzina 07.27 wynik: 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, III pomiar godzina 07.44 wynik: 0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód marki O. (...) o nr rej. (...),

tj. o przestępstwo z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

orzeka:

oskarżonego uznaje za winnego tego, że:

w dniu 4 września 2016r. w P. na ul. (...), w ciągu 5 lat po odbyciu w okresie od 10 kwietnia 2014 r. do 10 lutego 2015r., co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności, orzeczonej Wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 10 maja 2013r. w sprawie VIK 331/13 za przestępstwo podobne oraz będąc uprzednio prawomocnie skazanym cyt. wyżej Wyrokiem za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości - znajdując się w stanie nietrzeźwości – badanie urządzeniem A. I. nr (...) pomiar godzina 07.11 wynik: 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II pomiar godzina 07.27 wynik: 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, III pomiar godzina 07.44 wynik: 0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny tj. samochód marki O. (...) o nr rej. (...),

tj. przestępstwa określonego w art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk ,

i za to skazuje:

1.  na podstawie art. 178a § 4 k.k., na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 (jeden) roku;

2.  na podstawie art. 42 § 3 kk, orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk, orzeka na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, świadczenie pieniężne w wysokości 10’000 (dziesięć tysięcy) złotych;

a ponadto:

4.  na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z dnia 26 czerwca 2003 r.), zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, w wysokości 330,37 (trzysta trzydzieści 37/100) złotych oraz opłatę w wysokości 300 (trzysta) złotych.

SSR Robert Grześ

UZASADNIENIE

Dnia 4 września 2016 r. funkcjonariusze Policji w osobach st. post. K. K. i st. post. M. P. pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym na terenie miasta P. w rejonie ulicy (...) w ramach akcji „Trzeźwy poranek”. Około godziny 7:10 na (...), a ul. (...), zatrzymali do kontroli samochód marki O. (...) o nr rej. (...). Kierującym pojazdem był oskarżony K. G., od którego była wyczuwalna woń alkoholu. Oskarżonego poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem A. Sensor IV o nr (...). I badanie, przeprowadzone o godz. 7:11, dało wynik 0,32 mg/l w wydychanym powietrzu, II badanie, przeprowadzone o godz. 7:27, dało wynik 0,36 mg/l, natomiast III badanie, przeprowadzone o godz. 7:44, dało wynik 0,33 mg/l w wydychanym powietrzu. Pomiędzy kolejnymi badaniami oskarżony palił papierosy.

W związku z powyższym, oskarżonemu zatrzymano prawo jazdy za pokwitowaniem, sporządzono dokumentację oraz wręczono mu wezwanie do stawiennictwa na Komisariacie Policji P. na dzień 8 września 2016 r. o godz. 10:00. Następnie funkcjonariusze Policji przekazali dokumentację dyżurnemu KP P.. Samochód, którym kierował oskarżony został zabezpieczony przez jego znajomego, D. S..

Urządzenie A. Sensor IV o nr (...), którym przeprowadzono badanie trzeźwości oskarżonego na dzień badania jako datę ostatniej kalibracji wykazywało 4 marca 2016 r. o godz. 12:23. Ze świadectwa wzorcowania tego urządzenia z dnia 7 marca 2016 r. wynika natomiast, iż zalecanym terminem następnego wzorcowania był dzień 6 września 2016 r. Przyczyną rozbieżności pomiędzy datą wykonania wzorcowania, która jest wymieniona w świadectwie wzorcowania, a datą kalibracji (adiustacji), widniejącą na wydruku z przeprowadzonego badania zawartości alkoholu oraz zapisaną w pamięci urządzenia A. Sensor IV jest fakt, iż są to dwie różne czynności przeprowadzane przez dwa odrębne działy firmy (...) sp. jawna. Wzorcowanie jest procesem polegającym na wyznaczeniu błędów wskazań w określonych punktach pomiarowych oraz oszacowanie niepewności wyznaczenia tych błędów. W wyniku przeprowadzonego wzorcowania uzyskiwane jest świadectwo wzorcowania wydane przez Laboratorium (...) sp. jawna. Kalibracja, która zgodnie z nomenklaturą serwisową firmy (...) sp. jawna oznacza adiustację, która to jest zbiorem czynności wykonywanych przy układzie pomiarowym zapewniającym, że wartości wielkości, które mają być mierzone, wskazują odpowiednie wartości. W wyniku przeprowadzonej kalibracji (adiustacji) przez (...), zostaje zapisana data przeprowadzenia kalibracji (adiustacji) w pamięci urządzenia, widnieje ona również na wydruku z urządzenia.

Oskarżony K. G. ma 46 lat, jest rozwiedziony, posiada na utrzymaniu jedno dziecko. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest kucharzem. Utrzymuje się z prac dorywczych w branży reklamowej i z tego tytułu otrzymuje miesięczny dochód 2.000 zł netto. Dotychczas był pięciokrotnie karany sądownie wyrokami różnych sądów, w tym m. in. za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r. w sprawie sygn. akt VI K 331/13 oskarżony został skazany za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 10 kwietnia 2014 r. do dnia 10 lutego 2015 r.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

1.  w przeważającej części wyjaśnień oskarżonego K. G. (k. 135 w zw. z k. 10-12, 35-37),

2.  zeznań świadków: K. K. (k. 137 w zw. z k. 4), M. P. (k. 127-128, 138),

3.  dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy w postaci: notatki urzędowej (k. 1, 27, 31), protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k. 2), świadectwa wzorcowania (k. 3), postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy (k. 18), karty karnej (k. 19-21, 80-81, 121-122), kserokopii odpisu wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r. sygn. akt VI K 331/13 (k. 29), kserokopii odpisu wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 24 października 2013 r. sygn. akt XVII Ka 939/13 (k. 30), kwestionariusza wywiadu środowiskowego (k. 109-111), pisma Laboratorium (...) sp. jawna (k. 123), instrukcji obsługi urządzenia A. Sensor IV (k. 143-162), wydruku z poradnika dla osób zatrzymanych przez Policję na kierowaniu pod wpływem alkoholu (k. 166-169), opracowania dotyczącego zasad przeprowadzania pomiarów stężenia alkoholu oraz opiniowania w sprawach trzeźwości (k. 170-182),

4.  opinii: ustanej opinii biegłego dr. A. T. wydanej na rozprawie dnia 23 lutego 2018 r. (k. 140-142).

Oskarżony K. G. przyznał się do zarzucanego mu czynu, nie zaprzeczając temu, iż w dniu 4 września 2016 r. kierował pojazdem marki O. (...) o nr rej. (...). Oskarżony wskazał, iż w tym dniu nie spożywał alkoholu, a uczynił to w nocy z 3 na 4 września 2016 r. w postaci 3 piw o pojemności 0,5l. Następnie położył się spać na 5-6 godzin, a rano nie spożył śniadania, jedynie wypił dwie kawy, po czym wsiadł do samochodu około godziny 7:00. K. G. wyjaśnił, iż nie czuł, aby był pod wpływem alkoholu. Nadto podał, iż jadąc (...), wiedział już wcześniej o tym, że Policja przeprowadza tam kontrolę trzeźwości, gdyż słyszał tę informację przez (...), a także inni kierowcy dawali znaki światłami. Zdaniem oskarżonego, gdyby podejrzewał, że nadal pozostaje pod wpływem alkoholu, to miał szansę zawrócić i uniknąć kontroli, zwłaszcza w świetle tego, iż już wcześniej był skazywany za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. i odbywał w wyniku tego karę pozbawienia wolności. Mimo to nie zawrócił, będąc przekonanym o swojej trzeźwości. Nadto oskarżony wskazał, że przed każdym badaniem trzeźwości palił papierosy, a policjant poinformował go, że fakt ten może mieć wpływ na wynik badania trzeźwości.

Sąd dał oskarżonemu wiarę co do złożonych przez niego wyjaśnień, zwłaszcza w świetle tego, iż oskarżony przyznał się do zarzucanego mu czynu. Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia oskarżonego, iż alkohol w postaci 3 piw spożywał dzień wcześniej wieczorem w godzinach 23:00-24:00, z uwagi na fakt, iż z ustnej opinii biegłego wydanej na rozprawie w dniu 23 lutego 2018 r. wynika, iż taka ilość spożytego alkoholu w momencie przeprowadzonego badania kolejnego dnia w godzinach porannych, jak miało to miejsce w niniejszym przypadku, może dać wynik w zakresie 0,1-0,8 promila, czyli w zakresie około 0,04-0,38 mg/l.

Sąd dał wiarę oskarżonemu co do tego, że pomiędzy kolejnymi badaniami urządzeniem A. Sensor IV palił papierosy. Z ustnej opinii biegłego wynika, iż niewykluczonym jest, że palenie tytoniu może wpływać na wynik badania trzeźwości, zawyżając go, czy zaniżając, jednak zależy to od tego jakiego rodzaju tytoń był palony, a każda sprawa jest indywidualna i bez przeprowadzenia eksperymentu nie można w tej kwestii wypowiedzieć się jednoznacznie. Ponadto biegły podał także, iż badanie wykonane bezpośrednio po paleniu tytoniu spowoduje trwałe uszkodzenie urządzenia pomiarowego i przestanie ono być sprawne. W pierwszej kolejności Sąd zauważył, iż badanie trzeźwości było przeprowadzone przez funkcjonariuszy Policji przeszkolonych do obsługiwania w/w urządzenia i znających zasady jego użytkowania, a także wpływ wszelkich czynników, które mogłyby zaburzyć wynik badania. Biegły T. podkreślił, że wyniki badania trzeźwości kierowcy są typowe i nic nie wskazuje na istnienie podstaw do zakwestionowania ich wiarygodności. Niewątpliwym jest, iż gdyby oskarżony zachowywał się w sposób podejrzliwy, np. paląc papierosy w nienaturalny sposób, który sugerowałby, że chce on wpłynąć tym samym na wynik badania, policjanci uniemożliwiliby mu wykonanie badania w momencie istnienia wątpliwości co do prawidłowości uzyskanego wyniku. Nadto jak wynika z instrukcji obsługi urządzenia A. Sensor IV, które było wykorzystane do przeprowadzenia badania trzeźwości w niniejszej sprawie, wdmuchiwanie dymu z papierosa bezpośrednio do urządzenia, może skrócić żywotność komórki pomiarowej lub spowodować jej trwałe uszkodzenie, co jest zgodne z twierdzeniami biegłego. Powyższa instrukcje nie zawiera natomiast jakichkolwiek informacji o wpływie palenia papierosów na wynik badania, ani też nie zawiera żadnego ostrzeżenia o wpływie spalenia tytoniu bezpośrednio przed badaniem i jego wpływu na wynik badania. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie ma podstaw ku temu, aby kwestionować wynik badania trzeźwości przeprowadzonego dnia 4 września 2016 r. Nadto z zeznań K. K. i M. P. wynika, iż badanie zostało przez nich wykonane zgodnie z obowiązującą procedurą. Gdyby oskarżony faktycznie wdmuchiwał dym tytoniowy do urządzenia A. Sensor IV, mogłoby nastąpić uszkodzenie tego urządzenia. Dlatego też nie sposób uznać, iż fakt, że oskarżony palił papierosy miał jakikolwiek wpływ na badanie i uzyskany wynik.

Sąd jedynie odmówił wiary oskarżonemu co do tego, iż policjant poinformował go tuż przed wykonaniem badania, że palenie tytoniu ma wpływ na jego wynik. Jak wynika bowiem z zeznań K. K. przed badaniem można palić papierosy, a przed samym badaniem, tuż po paleniu tytoniu, najlepiej jest wziąć dwa, trzy oddechy i dopiero potem je przeprowadzić.

Sąd dał wiarę przesłuchanym w sprawie funkcjonariuszom Policji – K. K. oraz M. P. , którzy to przeprowadzili badanie trzeźwości oskarżonego dnia 4 września 2016 r. Zeznania świadków wzajemnie ze sobą korespondowały, były szczegółowe i stanowiły podstawę ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie. Nadto zeznania te były zgodne z protokołem z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym. Jak wynika z zeznań funkcjonariuszy Policji, badanie zostało przeprowadzone przez nich zgodnie z obowiązującą procedurą, a aby mieć informację o tym, czy wynik badania ma tendencję spadkową, czy wzrostową, przeprowadzili oni trzecie badanie oskarżonego. Sąd nie odmówił wiarygodności świadkom, ze względu na to, iż są osobami obcymi dla oskarżonego, a nadto wiedzę na temat zdarzenia powzięli w ramach wykonywania przez siebie czynności służbowych.

Za w pełni przydatną dla niniejszej sprawy Sąd uznał ustaną opinię biegłego dr. A. T. wydaną na rozprawie w dniu 23 lutego 2018 r. Sąd nie miał podstaw by kwestionować prawdziwość i rzetelność opinii wydanej przez stałego biegłego sądowego, dzięki której można było poczynić ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie.

Opinia biegłego została przedstawiona w sposób fachowy i rzetelny, przez osobę dysponującą specjalistyczną wiedzą i doświadczeniem zawodowym, a zawarte w niej wywody są jasne, pełne i nie zawierają błędów logicznych. Wartości dowodowej wymienionej opinii nie zakwestionowała żadna ze stron, a Sąd z urzędu nie miał żadnych zastrzeżeń do treści opinii. Tym samym stanowiła ona pełnowartościowy materiał dowodowy, na podstawie którego Sąd mógł czynić ustalenia faktyczne, tym bardziej, że jej wniosków żadna ze stron nie kwestionowała.

Dokumenty zebrane w sprawie Sąd ocenił jako wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w przepisanej formie, strony nie kwestionowały ich prawdziwości, a Sąd nie miał podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżony K. G. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 4 września 2016r. w P. przy ul. (...) w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za przestępstwo podobne oraz uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, znajdując się w stanie nietrzeźwości – badanie urządzeniem A. I. nr (...) pomiar godzina 07.11 wynik: 0,32 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II pomiar godzina 07.27 wynik: 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, III pomiar godzina 07.44 wynik: 0,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny – samochód marki O. (...) o nr rej. (...), tj. przestępstwa z art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu, tj. przestępstwa z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., z tym że uzupełniając w opisie czynu, iż oskarżony odbył karę 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną Wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r. w sprawie VI K 331/13 za przestępstwo podobne w okresie od 10 kwietnia 2014 r. do dnia 10 lutego 2015 r. oraz niniejszego czynu dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym w/w wyrokiem.

Zgodnie z art. 178a § 1 k.k. kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Ponadto z § 4 cyt. artykułu wynika, że jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Natomiast w myśl art. 115 § 16 k.k. stan nietrzeźwości w rozumieniu tego kodeksu zachodzi, gdy:

1) zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub

2) zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Przeprowadzone postepowanie dowodowe doprowadziło Sąd do przekonania, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Przede wszystkim sam oskarżony nie kwestionował tego, iż dzień wcześniej spożywał alkohol w postaci 3 piw, a Sąd ustalił w oparciu o opinię biegłego, że wypicie podanej przez oskarżonego ilości alkoholu dałoby kolejnego dnia rano wynik, jaki został uzyskany w niniejszej sprawie w konsekwencji przeprowadzenia badania trzeźwości. Nadto jak ustalono, na wynik badania nie miało wpływ palenie przez K. G. papierosów pomiędzy kolejnymi badaniami, co zostało ustalone na podstawie zeznań świadków, instrukcji obsługi urządzenia A. Sensor IV oraz opinii biegłego.

Sąd ustalił także, iż różnica pomiędzy datą ostatniej kalibracji (4 marca 2016 r.), widniejącą na wydruku z przeprowadzonego badania zawartości alkoholu oraz zapisaną w pamięci urządzenia A. Sensor IV, a pomiędzy datą wykonania wzorcowania, która jest wymieniona w świadectwie wzorcowania (7 marca 2016 r.) wynika z faktu, iż są to dwie różne czynności przeprowadzane przez dwa odrębne działy firmy (...) sp. jawna. Wzorcowanie jest procesem polegającym na wyznaczeniu błędów wskazań w określonych punktach pomiarowych oraz oszacowanie niepewności wyznaczenia tych błędów. W wyniku przeprowadzonego wzorcowania uzyskiwane jest świadectwo wzorcowania wydane przez (...). Kalibracja, która zgodnie z nomenklaturą serwisową firmy (...) sp. jawna oznacza adiustację, która to jest zbiorem czynności wykonywanych przy układzie pomiarowym zapewniającym, że wartości wielkości, które mają być mierzone, wskazują odpowiednie wartości. W wyniku przeprowadzonej kalibracji (adiustacji) przez (...), zostaje zapisana data przeprowadzenia kalibracji (adiustacji) w pamięci urządzenia, widnieje ona również na wydruku z urządzenia. Rozbieżność pomiędzy datą kalibracji, a datą wykonania wzorcowania nie jest zatem błędem, czy okolicznością która wpływałaby na wynik badania trzeźwości zaniżając go, czy zawyżając. Są to bowiem dwie odrębne czynności, które zostały wykonane w dwóch różnych dniach (4 i 7 marca 2016 r.).

Wyniki badań trzeźwości przeprowadzone w dniu 4 marca 2016 r. jasno wskazują, iż oskarżony pozostawał pod wpływem alkoholu, a mimo to kierował pojazdem, mając świadomość tego, że już wcześniej odbywał karę pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. Oskarżony działał w warunkach recydywy specjalnej zwykłej, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 10 maja 2013 r. w sprawie VI K 331/13 za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 10 kwietnia 2014 r. do dnia 10 lutego 2015 r.

Uznając winę oskarżonego co do przypisanego mu czynu za udowodnioną, Sąd uwzględnił zasady wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary sąd za okoliczność łagodzącą uznał przyznanie się oskarżonego do faktu spożywania alkoholu poprzedniego dnia. Natomiast jako okoliczność obciążającą potraktował fakt uprzedniego skazania oskarżonego za popełnienie przestępstwa określonego w art. 178 a § 4 k.k.

Sąd wziął pod uwagę nieskuteczność kar dotychczas stosowanych wobec oskarżonego. Dane o jego dotychczasowej karalności wskazują, że oskarżony w stosunkowo niewielkich odstępach czasu, od 2003 roku był skazywany kolejnymi pięcioma wyrokami. Zważenie tych okoliczności skutkowało wymierzeniem oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności. Jak się zdaje oskarżony może zrozumieć naganność swojego postępowania jedynie podczas wykonywania kary w warunkach więziennych.

Z uwagi na to, iż oskarżony prowadząc samochód pod wpływem alkoholu dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, na podstawie art. 42 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio. Decyzja Sądu w tym zakresie wynika wprost z powołanych wyżej przepisów prawa.

Z uwagi na to, iż oskarżony został skazany za występek z art. 178a § 4 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego w oparciu o przepis art. 43a § 2 k.k. świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10’000 złotych uznając, że oskarżony po raz drugi w sposób rażący naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co powinno znaleźć odzwierciedlenie w wysokości świadczenia na rzecz osób poszkodowanych również wypadkami komunikacyjnymi spowodowanych przez nietrzeźwych kierowców. Wysokość świadczenia uwzględnia jednak możliwości płatnicze oskarżonego, stąd wysokość świadczenia została określona w najniższej ustawowej wysokości.

Zdaniem Sądu tak skonstruowana kara nie przekracza stopnia winy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu oraz uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, poprzez ukazanie nieuchronności i surowości kary wobec osób permanentnie naruszających porządek prawny.

Ponadto na podstawie art. 626 § 1 k.p.k., art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz. U. z dnia 26 czerwca 2003 r.), zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, w wysokości 330,37 złotych oraz opłatę w wysokości 300 złotych.

/-/ SSR Robert Grześ