Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

Wyroku Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 23 sierpnia 2023 roku

Sygnatura akt

VI K 1246/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

A. A. (1)

Czyn wskazany w pkt.1 części rozstrzygają-cej wyroku

Oskarżony A. A. (1) i pokrzywdzona T. A. są małżeństwem od 1977 roku. Mieszkają oni w G. w jednej części domu typu bliźniak, którego drugą część zamieszkuje ich córka J. T. (1) wraz z mężem i dziećmi. A. A. (1) od dawna wyzywał swoją żonę, a także popychał ją i groził jej, niemniej jednak zdarzenia te miały charakter incydentalny. Zdarzały się również sytuacje, w których podsądny ośmieszał swoją żonę w towarzystwie mówiąc, by się nie odzywała, albowiem „nie wie o co chodzi”. Sytuacja ta zmieniła się jednak w kwietniu 2022 roku kiedy A. A. (1) przeszedł na emeryturę i dużo więcej czasu spędzał w domu. Oskarżony zaczął wówczas bywać w stosunku do swojej żony bardziej agresywny z całkowicie błahych powodów, a także co najmniej 1 raz w tygodniu popychał ją i bił rękoma z otwartej dłoni lub pięści, a także bił ją po nerkach i rękach, jak również niejednokrotnie kopał w nogi. Pokrzywdzona w 1995 roku przeszła operację nerek i oskarżony uderzał ją w te części ciała w taki sposób, by sprawić jej ból, a kiedy T. A. prosiła podsądnego żeby jej nie bił, albowiem ją to boli, słyszała wówczas od niego, że „ma boleć” i „jak nie będzie go denerwować, to nie będzie jej bił”. Podczas wywoływanych awantur A. A. (1) trzymał również swoją żonę za szyję i podduszał ją do czasu, aż zaczynało jej brakować tchu.

Oskarżony w swojej agresji w stosunku do pokrzywdzonej nie ograniczał się wyłącznie do aspektów fizycznych, ponieważ wyzywał ją też od „kurwy i dziadówy”, a także ośmieszał i krytykował ją przy dzieciach mówiąc m.in. „zobacz jak babka udaje”. Podsądny groził też swojej małżonce, że ją zabije, zniszczy, a także spali dom w którym mieszkają.

Od kwietnia 2022 roku A. A. (2) zaczął również przymuszać pokrzywdzoną, by jeździła wraz z nim na działkę znajdującą się w J. gdzie oskarżony posiada wyremontowany dom. W trakcie wskazanych wyjazdów podsądny niejednokrotnie zapraszał gości urządzając przyjęcia (grille) zakrapiane alkoholem, a zadaniem jego małżonki było wówczas przede wszystkim obsługiwanie uczestników tejże imprezy, co pokrzywdzonej zaczęło przeszkadzać. W momencie kiedy T. A. nie chciała zgodzić się na przedmiotowe wyjazdy jej małżonek urządzał awantury, podczas których krzyczał i tłukł elementy zastawy stołowej, co przełamywało sprzeciw pokrzywdzonej, która chciała mieć „święty spokój” i decydowała się na wspólny wyjazd z mężem na działkę.

W dniu 30 maja 2022 roku A. A. (1) założył nowy numer rachunku bankowego, do którego nie miała dostępu jego małżonka i na który wpływały środki z uzyskiwanego przez niego świadczenia emerytalnego (dotychczas strony posiadały wspólny rachunek bankowy w banku (...)). Jednocześnie podsądny bez wiedzy i zgody swojej żony przelał na nowo założony rachunek bankowy kwotę 170.000 zł stanowiącą ich wspólne oszczędności pozostawiając na wspólnym koncie kwotę 37.118,50 zł. W dniu 1 czerwca 2022 roku strony wpłaciły na ich wspólny rachunek bankowy kwotę 50.000 zł uzyskaną ze sprzedaży samochodu, którą A. A. (1) przechowywał w domu i z tej sumy została założona lokata, której termin wygasł 30 czerwca 2022 roku. Następnie w dniu 19 lipca 2022 roku oskarżony i pokrzywdzona wspólnie założyli kolejną lokatę na kwotę 50.000 zł, przy czym pomimo otwarcia własnego rachunku bankowego oskarżony przekazał na rachunek bankowy swojej żony kwotę 1.000 zł „na życie”. Natomiast w dniu 1 września 2022 roku T. A. założyła nowy osobisty rachunek bankowy i jednocześnie dokonała likwidacji wspólnego konta stron oraz przypisanych do niego lokat, a środki z tego tytułu w kwocie 100.000 zł przelała na swój nowo otwarty rachunek bankowy, gdzie założone zostały lokaty na wskazaną sumę. A. A. (1) zgłosił wobec swojej żony pretensje w zakresie rozporządzenia ich wspólnym majątkiem znajdującym się na przedmiotowych lokatach bankowych, w następstwie czego T. A. w dniu 2 września 2022 roku zlikwidowała jedną z lokat opiewającą na kwotę 50.000 zł i środki z tego tytułu przelała na osobiste konto swojego męża. Jednocześnie w dniu 5 września 2022 roku A. A. (1) z rachunku oszczędnościowego przypisanego do wspólnego konta stron przelał na swój rachunek bankowy kwotę 126.657,54 zł, a nadto z przedmiotowego rachunku oszczędnościowego wypłacił kwotę 50.000 zł.

W dniu 7 sierpnia 2022 roku pokrzywdzona przewróciła się stojąc przy suszarce na pranie i upadła na kostkę brukową, lecz nie doznała w związku z tym żadnych obrażeń o charakterze urazowym, co potwierdziło prześwietlenie RTG i wynik badania radiologicznego.

W dniu 2 września 2022 roku oskarżony A. A. (1) w godzinach porannych bił swoją żonę uderzając ją pięścią w głowę, nerki oraz bark kiedy schodziła ze schodów, a także wyzywał ją. Krzyki pokrzywdzonej usłyszała córka stron J. T. (1), która przybiegła do domu rodziców i zaczęła uderzać rękoma w drzwi tarasowe domagając się wpuszczenia do środka. Kiedy T. A. odtrąciła małżonka i pobiegła otworzyć drzwi podsądny zaczął ją uderzać po rękach. Po wejściu do domu córka stron zagroziła swojemu ojcu, że wezwie policję i wówczas oskarżony odjechał samochodem wracając po upływie 30 minut, a pokrzywdzona wówczas przeniosła się do córki.

W dniu 6 września 2022 roku T. A. wracając autobusem ze S. wysiadła na przystanku autobusowym przy ul. (...) w G.. W tym samym momencie obok przedmiotowego przystanku przejeżdżał samochodem A. A. (1), który na widok swojej małżonki zatrzymał pojazd, a następnie wysiadł z niego i podszedł do żony pytając ją o zeszyt, w którym znajdowały się ich rozliczenia finansowe, a kiedy nie chciała ona z nim rozmawiać złapał ją za rękę i dwukrotnie uderzył ją otwartą ręką w lewy policzek, po czym wsiadł z powrotem do auta. T. A. po otrzymaniu ciosów od oskarżonego wbiegła na teren pobliskiej firmy (...) (...) wzywając pomocy, co zaalarmowało znajdujących się na terenie tego przedsiębiorstwa pracowników.

W następstwie zdarzeń z dnia 2 września 2022 roku i 6 września 2022 roku T. A. doznała obrażeń w postaci sińców na twarzy oraz kończynach górnych i dolnych.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) – k. 42 – 43, 126v – 127v, 138v,

Zeznania świadków:

- częściowo T. A. – k. 2 - 3, 46 – 47, 128 – 129, 139, 160v, 173v,

- J. T. (1) – k. 12 – 13, 54, 129v – 130,

- D. P. – k. 20, 129 – 129v,

- J. A. – k. 27 – 28, 55, 130 – 130v,

- J. T. (2) – k. 33 – 34, 137v – 138,

- M. A. – k. 75 – 76, 130v – 131,

- D. K. – k. 80 – 81, 131,

- R. K. – k. 84 – 85, 131 – 131v,

- D. A. – k. 87 – 88, 91 – 92, 131v – 132,

Dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 1, 11, 15, 18,

- dokumentacja tzw. „niebieskiej karty” – k. 6 – 9,

- protokół zatrzymania osoby – k. 16,

- dokumentacja lekarska pokrzywdzonej – k. 48,

- potwierdzenie przelewu – k. 49,

- płyta DVD z nagraniem monitoringu – k. 51,

- protokół z odtworzenia utrwalonych zapisów – k. 53

Opinie biegłych:

- sądowo – lekarska biegłego K. K. (1) – k. 23

A. A. (1)

Oskarżony nie był karany za przestępstwa.

dokumenty:

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. A. A. (1) – k. 106, 156.

A. A. (1)

A. A. (1) ma 66 lat, jest żonaty i posiada dorosłe dzieci, które nie pozostają na jego utrzymaniu. Oskarżony posiada wykształcenie zasadnicze zawodowe – z zawodu jest hydraulikiem. Oskarżony obecnie pozostaje na emeryturze uzyskując świadczenie z tego tytułu w wysokości 3.000 zł miesięcznie.

oświadczenie oskarżonego – k. 42.

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

A. A. (1)

czyn wskazany w pkt. 1 części rozstrzyga-jącej wyroku

Materiał zgromadzony w toku niniejszego postępowania nie potwierdził twierdzeń oskarżonego, iż nie znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną T. A..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) – k. 42 – 43, 126v – 127v, 138v,

Zeznania świadków:

- częściowo T. A. – k. 2 - 3, 46 – 47, 128 – 129, 139, 160v, 173v,

- J. T. (1) – k. 12 – 13, 54, 129v – 130,

- D. P. – k. 20, 129 – 129v,

- J. A. – k. 27 – 28, 55, 130 – 130v,

- J. T. (2) – k. 33 – 34, 137v – 138,

- M. A. – k. 75 – 76, 130v – 131,

- D. K. – k. 80 – 81, 131,

- R. K. – k. 84 – 85, 131 – 131v,

- D. A. – k. 87 – 88, 91 – 92, 131v – 132,

Dokumenty:

- notatki urzędowe – k. 1, 11, 15, 18,

- dokumentacja tzw. „niebieskiej karty” – k. 6 – 9,

- protokół zatrzymania osoby – k. 16,

- dokumentacja lekarska pokrzywdzonej – k. 48,

- potwierdzenie przelewu – k. 49,

- płyta DVD z nagraniem monitoringu – k. 51,

- protokół z odtworzenia utrwalonych zapisów – k. 53

Opinie biegłych:

- sądowo – lekarska biegłego K. K. (1) – k. 23

OCena DOWOdów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

1.1.1.

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1)

Sąd Rejonowy dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w bardzo niewielkiej części i to wyłącznie w zakresie, w jakim były one bezsporne, bądź korespondowały ze zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym stanowiącym podstawę poczynionych ustaleń faktycznych. W związku z powyższym skład orzekający nie miał podstaw do odmówienia prawdziwości twierdzeniom oskarżonego, w których przyznał, że założył osobny rachunek bankowy, na który wpływała jego emerytura.

Jednocześnie całkowicie bezsporne były wyjaśnienia podsądnego na okoliczność samego konfliktu z małżonką oraz opuszczenia przez pokrzywdzoną wspólnego miejsca zamieszkania.

Sąd w całości dał też wiarę twierdzeniom A. A. (1) odnoszącym się do zorganizowania na jego działce w czerwcu 2022 roku grilla, na który zaproszeni zostali także jego syn z synową, albowiem relacja ta została zasadniczo przyznana zarówno przez pokrzywdzoną, jak i obecnych na tym grillu świadków. Bezsporny był również fakt, że J. T. (1) przelała na polecenie oskarżonego kwotę 1.000 zł na rachunek bankowy pokrzywdzonej.

Sąd nie miał również powodów do odmówienia prawdziwości twierdzeniom oskarżonego, w których w sposób ogólny przedstawił jak wyglądały finanse w jego małżeństwie, a także w zakresie w jakim przyznał, że uderzył swoją żonę w dniu 2 września 2022 roku „w polik” oraz uderzył ją otwartą ręką w twarz w sposób widoczny na nagraniu z monitoringu.

1.1.1.

częściowo zeznania pokrzywdzonej T. A.

Zeznania złożone przez pokrzywdzoną były konsekwentne, spójne i szczere. T. A. przedstawiła jak wyglądało psychiczne i fizyczne znęcanie się nad nią przez oskarżonego, przy czym nie starała się w żadnym momencie w swojej relacji ukazać podsądnego w szczególnie niekorzystnym świetle. Pokrzywdzona przybliżyła konkretne zdarzenia, w których dochodziło do aktów przemocy ze strony małżonka, akcentując że nie nadużywa on alkoholu, lecz po jego spożyciu negatywne zachowania z jego strony w stosunku do niej przybierały na sile. Świadek dokładnie zrelacjonowała także sytuacje, w których oskarżony znęcał się nad nią psychicznie i fizycznie oraz przedstawiła jaką formę przybierało zachowanie jej męża w stosunku do niej.

T. A. w toku postępowania przygotowawczego bardzo dokładnie zobrazowała jak wyglądały wspólne finanse stron oraz przepływy środków pomiędzy należącymi do nich rachunkami bankowymi, czego nie kwestionował oskarżony, wobec czego zeznania te należało ocenić jako bezsporne. Niesporna pomiędzy stronami była również kwestia zorganizowania grilla na działce oskarżonego w czerwcu 2022 roku, na którym obecni byli również syn i synowa stron, a także upadku pokrzywdzonej w sierpniu 2022 roku na kostkę brukową, co jednak nie skończyło się dla niej żadnymi obrażeniami, co potwierdziło wykonane badanie radiologiczne oraz RTG.

W toku postępowania sądowego pokrzywdzona zasadniczo powtórzyła relację przedstawioną przez siebie w ramach postępowania przygotowawczego, a także przedstawiła przebieg wspólnego pożycia stron i uszczegółowiła na jakim polu dochodziło do nieporozumień pomiędzy nimi, w tym przyznała, że w dniu 6 września 2022 roku zanim oskarżony ją uderzył pytał o zeszyt. Zważywszy, że twierdzenia T. A. przez całe toczące się postępowanie były spójne Sąd nie znalazł powodów do odmówienia im przymiotu wiarygodności.

1.1.1.

zeznania J. T. (1)

Brak było podstaw do odmówienia wiarygodności zeznaniom córki stron J. T. (1), ponieważ były one spójne i rzeczowe. Świadek przedstawiła przebieg zdarzenia z dnia 2 września 2022 roku, którego była obserwatorem, po czym spontanicznie i szczerze podała, że wyłącznie jeden raz widziała jak ojciec uderzył matkę i nigdy nie widziała, by wszczynał on awantury będąc w stanie nietrzeźwości. J. T. (1) w żadnym momencie przedstawionej relacji nie starała się przedstawiać osoby ojca w szczególnie niekorzystnym świetle wskazując, że słyszała kłótnie pomiędzy rodzicami, a także w ciągu życia widziała sytuacje, w których oskarżony szarpał pokrzywdzoną i rzucał w nią przedmiotami, lecz nie potrafiła podać szczegółów z tym związanych. Świadek zapamiętała natomiast słowa oskarżonego kierowane do swojej żony, w których mówił, że jeżeli nie będzie ona go denerwowała, to nie będzie jej bił, co potwierdza stanowisko pokrzywdzonej, iż była ona ofiarą agresji ze strony męża.

Świadek przyznała również, że w czerwcu 2022 roku na działce oskarżonego odbył się grill, na którym tańczyła ze swoim małżonkiem oraz wykonała na polecenie podsądnego przelew w kwocie 1.000 zł na rachunek bankowy poszkodowanej, co miało charakter bezstronny w świetle twierdzeń pozostałych uczestników procesu.

Pomimo tego, że J. T. (1) jest córką stron Sąd nie dostrzegł w jej zeznaniach próby przedstawienia, któregokolwiek z rodziców w korzystniejszym świetle kosztem drugiej strony, przez co nie było przeszkód, by jej relacja stanowiła podstawę poczynionych ustaleń faktycznych.

1.1.1.

zeznania J. T. (2)

Zeznania zięcia stron miały w niniejszej sprawie wyłącznie walor pomocniczy, albowiem jego wiedza obejmowała wyłącznie informacje zasłyszane od teściowej oraz J. T. (1). Zięć stron nie był bezpośrednim świadkiem zachowań przemocowych oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonej, a jego zeznania obejmowały przede wszystkim przytoczenie zasłyszanych relacji innych osób.

1.1.1.

zeznania D. P.

Zeznania pracownika firmy (...) (...) były całkowicie bezstronne, a tym samym ocenione zostały jako w pełni prawdziwe. Świadek nie znał żadnej ze stron przedmiotowego procesu, a jego jedyna wiedza w sprawie sprowadzała się do potwierdzenia, że w dniu 6 września 2022 roku na teren firmy, w której pracuje wbiegła zapłakana pokrzywdzona mówiąc, że wracając z przystanku autobusowego została uderzona w twarz przez męża. Jednocześnie w toku postępowania sądowego Świadek rozpoznał zarówno pokrzywdzoną jak i oskarżonego, który miał być sprawcą uderzenia T. A. i oddalił się samochodem z miejsca zdarzenia.

1.1.1.

zeznania J. A.

Zeznania J. A. będącej synową stron miały w niniejszej sprawie wyłącznie walor uzupełniający, ponieważ świadek nie zamieszkiwała z teściami od ponad 15 lat i sporadycznie ich odwiedzała, a o problemach w ich małżeństwie dowiedziała się dopiero po tym jak pokrzywdzona wyprowadziła się z domu w reakcji na agresję męża. Świadek przyznała natomiast, że w czerwcu 2022 roku będąc u teściów widziała porozbijane talerze i ślady zadrapań na ręce teściowej, co było pozostałością po awanturze domowej, a także przyjechała do ich domu w dniu 2 września 2022 roku, po tym jak otrzymała telefon o awanturze pomiędzy stronami, podczas której oskarżony miał pobić pokrzywdzoną.

1.1.1.

zeznania:

- M. A.,

- D. A.

Zeznania złożone przez brata oskarżonego miały wyłącznie walor uzupełniający dla ustalenia stanu faktycznego w przedmiotowym postępowaniu, albowiem świadek odwiedzał brata i bratową bardzo sporadycznie i nie miał zasadniczej wiedzy na temat wspólnego pożycia stron. Jednocześnie oczywistym w ocenie Sądu jest, że w czasie większych spotkań rodzinnych oskarżony nie przejawiał negatywnych zachowań w stosunku do małżonki. M. A. spontanicznie przyznał, że w jego obecności pokrzywdzona nie wypowiadała się negatywnie o mężu, a podsądny nie odnosił się w żaden sposób do ich wspólnego życia. Powyższe okoliczności pozwalają na stwierdzenie, że wiedza M. A. miała marginalne znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego.

Analogicznie Sąd ocenił zeznania D. A., która spotykała się z oskarżonym i pokrzywdzoną wyłącznie podczas ich weekendowych przyjazdów na działkę. Świadek przedstawiła swoje spostrzeżenia na temat osoby A. A. (1) i jego charakteru, po czym szczerze stwierdziła, że nie odwiedzała stron w ich miejscu zamieszkania i nie ma żadnej wiedzy w jaki sposób oskrżony zachowywał się w stosunku do żony w domu, niemniej jednak w jej ocenie podczas wspólnych przyjazdów do J. to zachowanie było bez zarzutu.

1.1.1.

zeznania:

- D. K.

- R. K.

Zeznania świadków będących znajomymi stron miały znikome znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego, albowiem świadkowie byli gośćmi w domu oskarżonego i pokrzywdzonej, przez co nie byli zaznajomieni ze szczegółową relacją panującą w ich małżeństwie, a ich spostrzeżenia miały wyłącznie ogólny charakter. W ocenie składu orzekającego irracjonalna byłaby sytuacja, w której oskarżony w obecności osób trzecich przejawiałby agresywne zachowania w stosunku do pokrzywdzonej. Fakt, że wskazani świadkowie nie dostrzegli żadnych negatywnych form zachowań podsądnego zostało uwzględnione przez Sąd, niemniej jednak podlegało to ocenie przez pryzmat pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego z uwzględnieniem zasad swobodnej oceny dowodów.

1.1.1.

1.1.2.

dokumenty:

- notatki urzędowe,

- dokumentacja tzw. „niebieskiej karty”,

- protokół zatrzymania osoby,

- dokumentacja lekarska pokrzywdzonej,

- potwierdzenie przelewu,

- płyta DVD z nagraniem monitoringu,

- protokół z odtworzenia utrwalonych zapisów,

- Informacja z Krajowego Rejestru Karnego dot. A. A. (1).

Podstawą ustaleń faktycznych Sąd uczynił także zebrane w sprawie, a ujawnione na rozprawie dokumenty. Sąd uznał je za wiarygodny materiał dowodowy, albowiem żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności, ani prawdziwości informacji w nich zawartych, a i Sąd nie znalazł jakichkolwiek podstaw, by zakwestionować je z urzędu.

1.1.1.

opinia sądowo – lekarska biegłego K. K. (1)

Biegły rzeczowo i kompetentnie ocenił odniesione przez pokrzywdzoną T. A. obrażenia i jakie konsekwencje oraz zagrożenia niosły dla jej życia i zdrowia. Konkluzje opinii wskazanego biegłego nie były w toku całego postępowania kwestionowana przez którąkolwiek ze stron, wobec czego brak było podstaw do ich negowania z urzędu w jakimkolwiek zakresie.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

1.2.1

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1)

Wyjaśnienia oskarżonego A. A. (1) Sąd w znacznej mierze uznał za nieprawdziwe, albowiem przede wszystkim stały one w całkowitej opozycji do wiarygodnych, spójnych, rzeczowych i konsekwentnych zeznań pokrzywdzonej T. A. oraz materiału dowodowego w postaci nagrania z monitoringu, na którym widoczne są ciosy zadawane przez podsądnego swojej żonie w dniu 6 września 2022 roku.

Pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że przestępstwo znęcania się odbywa się przede wszystkim w tzw. „czterech ścianach”, a bezpośrednimi uczestnikami inkryminowanych zdarzeń są z reguły sprawca i ofiara. Dlatego też oceniając wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania pokrzywdzonej skład orzekający odnosił się również do pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Za taki bezstronny materiał dowodowy można przede wszystkim uznać nagranie z kamery monitoringu ze świetlicy wiejskiej w G. (k. 51). Z przedmiotowego nagrania jednoznacznie wynika, że oskarżony w dniu 6 września 2022 roku zatrzymał się przy przystanku autobusowym, w pobliżu którego znajdowała się pokrzywdzona i podbiegł do niej, po czym złapał ją za rękę i trzymając ją dwukrotnie uderzył ją w okolicy głowy, co następnie zostało potwierdzone w sprawozdaniu z wykonanego badania sądowo – lekarskiego przez biegłego K. K. (1). Powyższe nagranie jednoznacznie przeczy twierdzeniom oskarżonego, iż w dniu 6 września 2022 roku jedynie chwycił swoją żonę za rękę i powoduje konieczność dokonania sceptycznej oceny pozostałych twierdzeń podsądnego z uwagi na tą niezgodność (dopiero w toku procesu sądowego po zapoznaniu się z nagraniem z monitoringu podsądny potwierdził, że uwiecznione na płycie zachowanie w rzeczywistości miało miejsce).

Jako zupełnie niezrozumiałe należy ocenić relację A. A. (1) odnoszącą się do zdarzeń z dnia 2 września 2022 roku. Sąd Rejonowy nie przeczy, że pomiędzy małżonkami A. mogło dojść wówczas do nieporozumienia na tle finansowym, lecz nie sposób za racjonalne uznać, że podsądny jedynie złapał wówczas małżonkę za rękę, a ona zaczęła krzyczeć w taki sposób, iż zaalarmowała mieszkająca obok córkę (w toku postępowania sądowego oskarżony przyznał, że uderzył wówczas małżonkę „w polik”). Jednocześnie oskarżony nie wskazywał, by usiłował wówczas w jakikolwiek sposób wyjaśnić zaistniałą sytuację, a nadto J. T. (1) kategorycznie stwierdziła, że widziała jak ojciec bił matkę po ręce. Wystąpienie sińców na ręce pokrzywdzonej zostało również potwierdzone w badaniu sądowo – lekarskim przeprowadzonym przez biegłego K.. Przedstawione dowody przeczą prezentowanej przez oskarżonego wersji zdarzeń z dnia 2 września 2022 roku i nakazują odmówienia mu wiarygodności w tym zakresie.

Twierdzenia oskarżonego odnoszące się do przesłanek, którymi miała kierować się pokrzywdzona fałszywie go pomawiając o znęcanie zostały ocenione przez skład orzekający wyłącznie za przyjętą przez A. A. (1) linię obrony, która nie zasługiwała na wiarę. W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym przede wszystkim nagrania z monitoringu świetlicy wiejskiej oraz opinii sądowo – lekarskiej nie sposób w ocenie Sądu uznać, że wszelkie zdarzenia, na które wskazuje pokrzywdzona, a które mają stanowić przejaw znęcania się oskarżonego nad nią zostały przez pokrzywdzoną wymyślone dlatego, że podsądny postanowił założyć własny rachunek bankowy. Całkowicie nieprzekonująco brzmią sugestie oskarżonego, iż jego żona bez racjonalnego powodu zainicjowała intrygę mającą na celu doprowadzenie do jego skazania za czyn, którego nie popełnił.

Nieudowodnione były natomiast twierdzenia podsądnego, że podczas grilla w czerwcu 2022 roku tańczył z żoną, a w sierpniu 2022 roku na jego działce odbył się kolejny grill, szczególnie że okolicznościom tym stanowczo zaprzeczyły T. A. oraz J. T. (1). Omawiane kwestie nie miały wprawdzie znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w kontekście sprawstwa i winy oskarżonego, niemniej jednak pozwalały na dokonanie oceny jego prawdomówności.

Dla rozstrzygnięcia sprawy bez znaczenia były wyjaśnienia oskarżonego odnoszące się do jego konfliktu z synem jaki miał miejsce podczas rozładowywania pelletu w dniu 27 sierpnia 2022 roku.

1.2.1.

częściowo zeznania pokrzywdzonej T. A.

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy całkowicie bez znaczenia były zeznania świadka na okoliczność relacji oskarżonego z dziećmi, które także miały burzliwy przebieg, albowiem nie dotyczyły one zarzucanego A. A. (1) czynu zabronionego.

Nieprawdziwe były natomiast zeznania pokrzywdzonej złożone na rozprawie w dniu 8 lutego 2023 roku w zakresie w jakim stwierdziła, że kiedy mąż ją bił, „to czasami dzieci były świadkami”, albowiem dzieci stron zaprzeczyły by przed zdarzeniem z dnia 2 września 2022 roku były świadkami agresji fizycznej oskarżonego w stosunku do żony.

1.2.1.

zeznania R. A. (k. 24 - 25)

Świadek będący synem stron skorzystał z przysługującego mu uprawnienia do odmowy składania zeznań.

dokumenty:

- notatki urzędowe (k. 30),

- płyta CD z nagraniem zdarzenia telefonem komórkowym (k. 31),

Wskazane dokumenty, nie miały żadnego znaczenia dla poczynienia ustaleń faktycznych i rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

☐

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Czyn wskazany w punkcie 1 części rozstrzygającej wyroku

A. A. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.1.1.

art. 207 § 1 k.k. „kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.”.

art. 157 § 2 k.k. „kto powoduje naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia trwający nie dłużej niż 7 dni podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”.

W niniejszej sprawie ustalono, że w okresie od kwietnia 2022 roku do dnia 6 września 2022 roku w G. A. Z. się fizycznie i psychicznie nad żoną T. A.. Znęcanie się przez oskarżonego nad pokrzywdzoną polegało na tym, że A. A. (1) wszczynał domowe awantury z całkowicie błahych powodów, podczas których niszczył wyposażenie kdomu, a także kierował w stronę pokrzywdzonej słowa powszechnie uważane za obelżywe („kurwa” i „dziadówa”), a także krytykował, ośmieszał i poniżał ją w oczach osób trzecich mówiąc, że na niczym się nie zna. Podsądny groził też swojej małżonce, że ją zabije, zniszczy, a także spali dom w którym mieszkają.

Jednocześnie oskarżony stosował wobec pokrzywdzonej agresję fizyczną popychając ją, uderzając pięścią i otwartą dłonią po rękach, nerkach, barku i głowie, kopał po nogach, jak również podduszał pokrzywdzoną, aż do utraty tchu. Kiedy natomiast T. A. prosiła podsądnego żeby jej nie bił, albowiem ją to boli, słyszała wówczas od niego, że „ma boleć” i „jak nie będzie go denerwować, to nie będzie jej bił”.

Materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie pozwolił również na ustalenie, że oskarżony w dniach 2 i 6 września 2022 roku uderzał pokrzywdzoną pięściami po rękach 30 maja 2021 roku poprzez zrzucenie z łóżka i uderzenia pięściami po głowie, a także kopanie po całym ciele i duszenie za szyję, spowodował u pokrzywdzonej i w nerki, a także uderzył ją otwartą dłonią w twarz powodując obrażenia w postaci sińców na twarzy i kończynach górnych i dolnych, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonej na czas nie dłuższy niż 7 dni.

Wskazane okoliczności zostały potwierdzone nie tylko ocenionymi jako wiarygodne zeznaniami T. A. i J. T. (1), a co do zdarzenia z dnia 6 września 2022 roku również D. P. lecz również nagraniem z monitoringu zlokalizowanego w świetlicy wiejskiej w G. oraz wnioskami opinii sądowo – lekarskiej biegłego K. K. (1). Sąd Rejonowy stanowczo zaznacza w tym miejscu, że znamiona przestępstwa znęcania się nad najbliższymi są z reguły wypełniane w tzw. ”czterech ścianach”, co oznacza, że spostrzeżenia innych osób na ten temat są mocno ograniczone. Sąd rozstrzygając niniejszą sprawę musiał ocenić zgromadzony materiał dowodowy z uwzględnieniem zasad swobodnej oceny dowodów i jednym dowodom dać wiarę, a innym tego przymiotu odmówić. Biorąc pod uwagę całokształt dowodów zgromadzonych w sprawie Sąd za prawdziwą uznał relację złożoną przez T. A. wspartą zeznaniami córki oraz nagraniem z monitoringu i opinią biegłego, w której stwierdzono, że obrażenia ciała pokrzywdzonej mogły wystąpić w deklarowanych przez nią okolicznościach.

Jedynie celem przypomnienia Sąd Okręgowy wskazuje, iż przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k . oznacza działanie albo zaniechanie, polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dotkliwych cierpień moralnych, powtarzającym się albo jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. Cechą podmiotową tego przestępstwa jest umyślność, która w zasadzie występuje w postaci zamiaru bezpośredniego, wyrażającego się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia i poniżenia. Zachowaniu sprawcy musi towarzyszyć nie tylko systematyczność, zwarcie czasowe i miejscowe, ale również intensywność, dotkliwość i poniżanie w eskalacji ponad miarę oraz cel przewidziany w pojedynczych czynnościach naruszających różne dobra chronione prawem np. nietykalność ciała, godność osobista, mienie. Znęcanie się oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo na jednorazowym, lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 1982 roku, sygn. akt II KR 5/82, Legalis nr 22971).

Pojęcie znęcanie się zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. Istota przestępstwa polega na jakościowo innym zachowaniu sprawcy, aniżeli na zwyczajnym znieważeniu lub naruszeniu nietykalności cielesnej osoby pokrzywdzonej. O uznaniu za znęcanie się zachowania sprawiającego cierpienie psychiczne ofiary powinna decydować ocena obiektywna, a nie subiektywne odczucie pokrzywdzonego. Za znęcanie się nie można uznać zachowania sprawcy, które nie powoduje u ofiary poważnego cierpienia i moralnego ani sytuacji, gdy między osobą oskarżoną, a pokrzywdzoną dochodzi do wzajemnego znęcania się (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 roku, IV KKN 312/99, LEX nr 77436). W niniejszej sprawie brak było dowodów pozwalających na przyjęcie, iż występowała wzajemność negatywnych zachowań pomiędzy oskarżonym i T. A., szczególnie iż bezspornym było, że oskarżony będąc mężczyzną, a nadto osobą młodszą od pokrzywdzonej miał nad nią znaczną przewagę fizyczną.

Z uwagi na charakter doznanych obrażeń przez pokrzywdzoną, opisanych wyżej, zasadnym było również zakwalifikowanie czynu zabronionego popełnionego przez oskarżonego jako przestępstwa z art. 157 § 2 k.k.

Jednocześnie wnikliwa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego implikowała po stronie Sądu konieczność korekty opisu zarzucanego oskarżonemu czynu zabronionego.

Sąd Rejonowy nie miał również żadnych wątpliwości w zakresie winy A. A. (1) w kontekście zarzucanego mu czynu zabronionego, albowiem nie zachodziły w stosunku do niego jakiekolwiek szczególne okoliczności wyłączające czy ograniczające winę. Oskarżony popełnił zarzucony mu czyn zabroniony, albowiem chciał to zrobić i uczynił to działając z zamiarem bezpośrednim.

Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

--------------------------------------

--------------------------------------

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Warunkowe umorzenie postępowania

--------------------------------

--------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

Umorzenie postępowania

-------------------------------------------------

---------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

☐

Uniewinnienie

-------------------------------------------------

--------------------------------------

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

A. A. (1)

1

1

Sąd, wymierzając zatem oskarżonemu za przypisane mu przestępstwo karę, miał na uwadze wszystkie dyrektywy wymiaru kary wymienione w art. 53 k.k., zarówno przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Przede wszystkim Sąd wziął pod uwagę konieczność zachowania proporcji między społeczną szkodliwością czynu, a stopniem zawinienia.

Okoliczności obciążające:

- stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był bardzo wysoki, albowiem działaniem swoim oskarżony godził w jedno z podstawowych dóbr człowieka, a mianowicie w wolność od strachu i znoszenia psychicznej i fizycznej przemocy,

- działanie bez jakiegokolwiek powodu, mające jedynie na celu wyładowanie swoich frustracji i chęć dokuczenia żonie, nie liczenie się z jej uczuciami i zadawanie niepotrzebnego udręczenia,

- oskarżony wykorzystywał swoją przewagę nad pokrzywdzoną, a swoim zachowaniem spowodował u niej poczucie krzywdy i bezsilności.

- intensywność działania oskarżonego oraz jego dolegliwość dla pokrzywdzonej,

- stopień winy: bardzo wysoki, albowiem działaniu oskarżonego towarzyszył zamiar bezpośredni – oskarżony chciał sprawiać ból i cierpienie pokrzywdzonej.

Jako okoliczność łagodzącą przyjęto:

- prowadzenie przez oskarżonego ustabilizowanego trybu życia,

- dotychczasową niekaralność sądową.

Mając na uwadze okoliczności obciążające oraz łagodzące stwierdzone u oskarżonego, a także stopień jego winy, Sąd wymierzył na podstawie art. 207 § 1 k.k. karę 1 roku pozbawienia wolności, która to kara spełni swoją rolę zarówno w kontekście prewencji indywidualnej, jak i generalnej.

A. A. (1)

1, 4

1

Sąd zastosował instytucję warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności wobec oskarżonego A. A. (1). W ocenie Sądu, spełnione zostały przesłanki z art. 69 § 1 i 2 k.k., pozwalające na przyjęcie pozytywnej prognozy wobec oskarżonego. Nie był on wcześniej karany, prowadził ustabilizowany tryb życia należy więc uznać, że mimo warunkowego zawieszenia wykonania kary będzie przestrzegał porządku prawnego i nie powróci ponownie do przestępstwa. Długość okresu próby Sąd określił na 3 lata oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór kuratora sądowego (zgodnie z art. 73 § 1 k.k.), albowiem w ocenie Sądu w okresie próby konieczna będzie kontrola postawy podsądnego w kontekście poprawy jego zachowania w relacjach z żoną.

A. A. (1)

3

1

Sąd zobowiązał oskarżonego do uczestnictwa w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych w okresie próby. Oddziaływania korekcyjno-edukacyjne przeznaczone są zwłaszcza dla skazanych stosujących przemoc w rodzinie. Ich celem jest: powstrzymanie osoby stosującej przemoc w rodzinie przed dalszym stosowaniem przemocy; rozwijanie umiejętności samokontroli i współżycia w rodzinie; kształtowanie umiejętności w zakresie wychowywania dzieci bez używania przemocy w rodzinie; uznanie przez osobę stosującą przemoc w rodzinie swojej odpowiedzialności za stosowanie przemocy; zdobycie i poszerzenie wiedzy na temat mechanizmów powstawania przemocy w rodzinie; zdobycie umiejętności komunikowania się i rozwiązywania konfliktów w rodzinie bez stosowania przemocy. Niewątpliwym jest, iż oskarżony jest osobą impulsywną i porywczą, nie potrafiącą kontrolować swojej złości, wyładowując agresję na innych osobach – swojej żonie, wobec której stosował przemoc fizyczną i psychiczną. Z uwagi na dobro przede wszystkim pokrzywdzonej, Sąd uznał, iż oskarżony powinien uczestniczyć w oddziaływaniach korekcyjno-edukacyjnych i nauczyć się panować nad swoimi emocjami.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

A. A. (1)

2

1

Wobec faktycznego pozbawienia oskarżonego wolności w toku postępowania przygotowawczego w formie zatrzymania, okres tego zatrzymania Sąd zaliczył mu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

Sąd Rejonowy wskazuje w tym miejscu, iż miał na uwadze, że pokrzywdzona pod koniec toczącego się procesu wniosła o umorzenie postepowania w stosunku do oskarżonego argumentując, że „mąż się poprawił i widzi dalszą szansę na poprawę”, a także chce by ponownie z nią zamieszkał, niemniej jednak zdaniem składu orzekającego umorzenie postepowania w stosunku do A. A. (1) byłoby niezasadne. Zważyć bowiem należy, że naganne zachowania oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonej miały miejsce od wielu lat, przy czym jedynie nasiliły się one od kwietnia 2022 roku przyjmując formę znęcania się. Sąd nie neguje, że zachowanie podsądnego w stosunku do żony uległo poprawie, niemniej jednak brak jest podstaw do uznania, że jego postawa ma charakter stały. W zaistniałej sytuacji Sąd nie uwzględnił wniosku stron o umorzenie, czy też warunkowe umorzenie niniejszego postępowania uznając, że w chwili obecnej brak jest ku temu przesłanek wskazanych w art. 66 § 1 k.k.

KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

A. A. (1)

5

Sąd na podstawie art. 626 § 1 k.p.k. i art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. 83 nr 49 poz. 223 z późn. zmianami) oraz § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym z dnia 22 marca 2013 roku zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w całości, tj. w kwocie 40 zł oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 180 zł. W ocenie Sądu oskarżony ma możliwość uregulowania wskazanych należności bez uszczerbku dla siebie bądź swojej rodziny. A. A. (1) uzyskuje bowiem świadczenie emerytalne w wysokości 3.000 zł miesięcznie, a nadto wraz z żoną dysponuje znacznymi oszczędnościami. Jednocześnie koszty niniejszego procesu nie należą do wygórowanych.

Podpis

Poznań, dnia 12 września 2023 roku

/-/ Sędzia Robert Grześ