Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 grudnia 2023 r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: st. prot. sąd. Agnieszka Ćwiklińska

przy udziale – oskarżyciela publicznego KP Poznań- Wilda sierż. Piotr Ławniczak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11.12.23r.

sprawy przeciwko M. B.

synowi M. i M. z domu M., ur. (...) w W.,

obwinionego o to, że:

w dniu 25.05.2023 r. około godz. 23:25 w P. na skrzyżowaniu ul. (...) kierując pojazdem V. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do wskazania sygnalizatora S-1 nadającego sygnał barwy czerwonej.

tj. o czyn z art. 92 § 1 k.w.

1.  Obwinionego M. B. uznaje za winnego popełnienia w sposób opisany wyżej wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 92 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w kwocie 500 (pięćset) zł;

2.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.w. w zw. z § 1 pkt 1, § 2, § 3 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.2017.2467) oraz art. 1 i 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (jedn. tekst: Dz.U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania poniesionych w toku czynności wyjaśniających i przed sądem pierwszej instancji oraz opłatę w wysokości 50 zł.

/-/ sędzia Izabela Hantz-Nowak

Uzasadnienie wyroku zaocznego z dnia 11.12.2023 r. w sprawie VI W 983/23

W dniu 25.05.2023 r. st. post. M. K., post. J. S., asp. szt. R. C. i st. sierż. S. A. pełnili służbę. Ok. godziny 23:25 wyżej wymienieni jechali radiowozem do szpitala na ul. (...) w P.. Dojeżdżając
do skrzyżowania ulic (...) funkcjonariusze widzieli, że sygnalizator wskazuje kolor czerwony. Pojazdy, które stały przed skrzyżowaniem oczekiwały, aż sygnalizator zmieni barwę na zieloną by mogły na nie wjechać.

M. B. w tym czasie kierował pojazdem V. (...) o nr rej. (...). Obwiniony jechał przed radiowozem. Obwiniony nie zastosował się do sygnalizatora wskazującego barwę czerwoną i nie zatrzymał pojazdu przed wjazdem na skrzyżowanie. Obwiniony przejechał skrzyżowanie ulic (...) w momencie, gdy sygnalizator wskazywał kolor czerwony. Po tym zdarzeniu funkcjonariusze Policji pojechali za obwinionym i zatrzymali go do kontroli.

Obwiniony M. B. ma 23 lata, urodził się (...) w W.. Jest kawalerem, bezdzietny, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. M. B. jest osobą bezrobotną, podejmuje się prac dorywczych, z których miesięcznie osiąga dochód ok. 100 zł. Obwiniony nie był wcześniej karany sądownie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

a)  dowodów z dokumentów:

- notatki urzędowej – k. 2,

b)  częściowo wyjaśnień M. B. – k. 7 – 8,

c)  zeznań świadka M. K. – k. 21.

Wyjaśnienia obwinionego M. B. Sąd uznał za wiarygodne częściowo, tj. w tym zakresie, w którym obwiniony podał, że w dniu 25.05.2023 r. prowadził pojazd V. (...)
o nr rej. (...) i przejechał przez skrzyżowanie ulic (...). Powyższe twierdzenia korelują z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym.
W pozostałym zakresie wyjaśnienia obwinionego nie zasługują na wiarę. M. B. wskazał, że gdy dojeżdżał do w/w skrzyżowania to sygnalizator nadawał barwę żółtą, a gdyby zaczął hamować to zatrzymałby się dopiero na środku skrzyżowania. Dlatego podjął decyzję
o kontynuowaniu jazdy. Wyjaśnienia w tym zakresie są sprzeczne z uznanymi za wiarygodne zeznaniami świadka i zebraną dokumentacją, z której jasno wynika, że w momencie, kiedy obwiniony przejeżdżał przez skrzyżowanie sygnalizator wskazywał barwę czerwoną.

Za wiarygodne Sąd uznał zeznania M. K.. Są one jasne, logiczne, spójne
i korelują z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w tym notatką urzędową. Jego twierdzenia były obiektywne, odnosiły się do faktów. Nadto świadek zeznawał na okoliczności związane z wykonywaniem przez niego obowiązków służbowych. Sąd nie znalazł podstaw, by kwestionować te zeznania.

Dokumenty zebrane w sprawie w postaci notatki urzędowej Sąd ocenił jako wiarygodne i w pełni przydatne dla rozstrzygnięcia. Zostały one sporządzone przez uprawnione do tego podmioty, w przepisanej formie, strony nie kwestionowały ich prawdziwości, a Sąd nie miał podstaw by czynić to z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

M. B. stanął pod zarzutem tego, że w dniu 25.05.2023 r. około godz. 23:25 w P. na skrzyżowaniu ulic (...) kierując pojazdem V. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do skazania sygnalizatora S – 1 nadającego sygnał barwy czerwonej, tj. o wykroczenie z art. 92 § 1 k.w.

Przepis art. 92 § 1 k.w. stanowi, iż kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany. Sens tego przepisu jest jasny. (...) znaków, sygnałów drogowych stanowi podstawę bezpieczeństwa ruchu, dlatego powinien być bezwzględnie przestrzegany i chroniony. Przedmiotem ochrony jest porządek i bezpieczeństwo w ruchu drogowym. (...) znaków i sygnałów drogowych tworzy pewien stan porządku
na drogach, który jest zasadniczym elementem gwarancji bezpieczeństwa w ruchu.

Strona przedmiotowa ujmuje prosto karalne zachowanie sprawcy. Czyn zabroniony polega na niestosowaniu się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego. Hierarchia znaków i sygnałów zakłada, że na pierwszym miejscu znajdują się polecenia osoby uprawnionej
do kierowania ruchem lub kontroli ruchu drogowego. Na drugim – sygnały świetlne, na trzecim – znaki stacjonarne.

Podmiotem wykroczenia stypizowanego w § 1 może być każdy uczestnik ruchu, kierowca lub pieszy.

Strona podmiotowa czynu określonego w § 1 zakłada co do zasady umyślność działania, nie można jednak wykluczyć nieumyślności, gdy sprawca źle ocenił np. czas potrzebny na wykonanie przejazdu przez skrzyżowanie lub nie dostrzegł w porę jakiegoś znaku (T. Bojarski, red., Kodeks wykroczeń. Komentarz, wyd. VI, 2019, Lex).

Uwzględniając przeprowadzone i ujawnione w sprawie dowody, a zwłaszcza
na podstawie złożonych zeznań M. K. Sąd uznał, iż potwierdziły one ponad wszelką wątpliwość sprawstwo i winę obwinionego w zakresie zarzucanego mu czynu. Obwiniony wjechał na skrzyżowanie ulic (...) w P. w dniu 25.05.2023 r. ok. godz. 23:25 w momencie, gdy sygnalizator nadawał barwę czerwoną. Obwiniony powinien zatrzymać pojazd przed skrzyżowaniem. Tym bardziej, że inne pojazdy przed skrzyżowaniem zatrzymały się i czekały na możliwość wjazdu na skrzyżowanie. Tłumaczenia obwinionego, że sygnalizator nadawał barwę żółtą, a gwałtowne hamowanie spowodowałoby, że zatrzymałby się dopiero na środku skrzyżowania nie zasługują na uwzględnienie. Relacja świadka i treść notatki urzędowej wskazują, że obwiniony przejechał skrzyżowanie
na czerwonym świetle.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze zarówno dyrektywy ustawowego wymiaru kary zawarte w art. 92 § 1 k.w., i art. 24 § 1 i 3 k.w., jak i wskazania z art. 33 k.w. Mając
na uwadze charakter czynu jakiego dopuścił się obwiniony, w ocenie Sądu, kara 500 zł grzywny nie przekracza stopnia winy, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, bierze pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć wobec ukaranego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Tym samym, grzywna w podanym wymiarze spełni wobec obwinionego cele zapobiegawcze i wychowawcze, uzmysławiając mu, jak ważną i istotną dla bezpieczeństwa i porządku w ruchu drogowym jest konieczność przestrzegania obowiązujących przepisów, w tym poruszania się zgodnie
z obowiązującymi znakami drogowymi i sygnałami świetlnymi. Przedmiotowa kara spełni również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

O kosztach Sąd orzekł jak w punkcie 2 wyroku. Brak jakichkolwiek podstaw
by rozważać zwolnienie obwinionego od ponoszenia kosztów wynikających z popełnienia przez niego wykroczenia.

/-/ sędzia Izabela Hantz – Nowak